Η αποκαλυψη των πρακτικων του βασανιστη και ανακριτη Λα ι ονελ Σε ι βορυ λαμβάνει τις τελευταίες μέρες μεγάλη έκταση.Η τρίτη ΓΡΑΠΤΗ διασταυρωση των μεθοδων του μέσω ενός αναλυτικου κειμενου γραμμενου αμέσως μετά τους πολυημερους βασανισμους από τον ΠΑΛΛΑΔΙΟ Νικολαου ερχεται να συμπληρωσει σειρά γραπτων και προφορικων μαρτυριων του Φριξου Δημητριαδη,του Μιχάλη Μουστακα,του Μιχάλακη Πλατανη και του Χριστοφορου Κελιρη.Ετσι δεν έχουμε μόνο αναλυτικα τη δράση του συγκεκριμένου ανακριτη αλλά και των βοηθων και των ακολουθων του.
Προ μηνων σημείωνα για το πρόσφατο βιβλίο "Ο λίαν αγαπητός δημοσιογράφος, ερευνητής και συγγραφέας Χρύσανθος Χρυσάνθου με τη συγγραφή του πολύτιμου αυτού πολυσέλιδου βιβλίου προσέφερε σημαντική συμβολή στην ιστοριογραφία της Κύπρου, διασώζοντας μια εκ των πολυτιμότερων μαρτυριών για τον αγώνα της ΕΟΚΑ και ιδιαίτερα για τα βασανιστήρια και τον τρόπο που δρούσαν και ανέκριναν συλληφθέντες οι ανακριτές της βρετανικής αποικιοκρατίας. Αποκαλύπτει επίσης τα επιχειρησιακά μέσα που χρησιμοποιούσαν για την άντληση πληροφοριών. Ιδιαιτέρως δε ρίχνει φως στους τρόπους της απεχθούς δράσης του Λάιονελ Σέιβορι, κεντρικού δράστη στις ανακριτικές διαδικασίες των Βρετανών κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ και κατά τεκμήριον ένοχου είτε για την πρόκληση του θανάτου αγωνιστών είτε εν ώρα βασανισμού, είτε για την πρόκληση σοβαρών ισόβιων σωματικών και ψυχικών τραυμάτων σε Έλληνες της Κύπρου που συνελήφθησαν την περίοδο 1956-1959
Το βιβλίο αυτό επίσης διασταυρώνεται με την εκτενή μαρτυρία του Φρίξου Δημητριάδη για τα ανακριτήρια του στρατοπέδου Ξερού, για τις προσεγγίσεις του Σέιβορι και των συνεργατών του, που ήταν ως επί το πλείστον Τουρκοκύπριοι και λιγοστοί Ελληνοκύπριοι προδότες. Στο βιβλίο αναδύεται επίσης η παγερή και ανάλγητη αδιαφορία των ανακριτών για τη ζωή των συλληφθέντων, η χρησιμοποίηση των μεθόδων της συνεχούς μετακίνησης, της κάλυψης της κεφαλής των ανακρινομένων με κουκούλα ώστε να βρίσκονται στο σκοτάδι, ο φρικτός τρόπος βασανισμού με τεχνητό πνιγμό."
Ποιος όμως ήταν ο βιος ΑΥΤΟΥ του ανακριτη που πολύ λίγο ερευνηθηκε και στα πρώτα πορτρετα του 1972 ελάχιστες γραμμές του αφιερωθηκαν.
Σε αντιθεση με άλλους ανακριτες όταν εφυγε από τη ζωή το 2012 δύο κορυφαιες Βρεττανικες εφημερίδες τον βιογραφησαν και τον τιμησαν. Εγραψαν για την όλη του σταδιοδρομία τις τιμές και τη συνεχή εμπλοκη του στη Βρεττανικη κοινότητα πληροφοριών.
