Γεύσεις πρωτινές.Μαζί με ιστορίες του παλαιού Πεδουλά με τους κουττουκούς μες την νησκιάν. Ρώτά κάποιος νεαρός τον αρχιμάειρα των πρωτινών γεύσεών. Αφτεννετε το τζάκι στον Πεδουλά μάστρε. Η απάντηση με ευγένειά. Οχι τζακι παιδίν μου νησκιές είχαμεν. Εβαλλαμεν κουττουκους μέσα εβράζαν. Σιόνιν έκαμνεν. Τους παλλιούς τζιαιρούς γιε μου έκαμνεν θκυο τρία μέτρα σιόνιν ως τζειπάνω. Εκλείαν οι πόρτες; Καλό. Εμεινίσκαμεν μέσα μα τα σπίθκια ήταν εφοδιασμένα. Ψουμίν ζυμωτόν ποξιμάθκια ελλιές κρομμύθκια πάγκαλλους φυλαμένους μες τες φίζες. Χαλλούμια μες τους κούζους. Παστά μες την κούμναν μιτσιάν ή μεάλην.
Οι νησκιές. Καθε χωρκόν τζιαι οι νησκιές του.
Κάθε χωρκόν τζιαι οι παραβολαές τους πρωτινούς τζιαι κάτι να σσιει πας τα κάρβουνά ασσεν τζιαι ψουμίν καπήρα με το μαυρόλαον το πολλοφουμισμένον. Τον τζιαιρόν που επήαν εις τες μούλες επήεν τζιαι ο χωρκανός μας ο Σπύρος με τον στρατόν τον Αμερικάνικόν. Οι Δρουσιώτες επαένναν τότες εις τους πολέμους.....
Τζιαι γυρόν που την νησκιάν οι ιστορίες να μεν έχουν τέλος.....
Ο αρφός της Δεσποινούς έκαμεν δέκα χρόνια που τους βαλκανικούς ως την Μικράν Ασίαν.
Ελάλεν πως επήεν τζιαι στην Αγιάν Σοφκιάν τζιαι έμεινέν μες το νουν του τζεινός ο τόπος ο Ευλοημένος του Θεού....
Οι νησκιές.... ...Καθε χωρκόν τζιαι οι νησκιές του.....οι ιστορίες του
