«Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει»
(Θουκιδίδου Γ82.2-8: Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαξαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων).
Στο παρόν σημείωμά μου θα αποφύγω να ασχοληθώ με την πολιτική σταδιοδρομία του Χρήστου Στυλιανίδη στην Κύπρο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και στον ρόλο που διαδραμάτισε για την αποδοχή από τους Ελληνοκύπριους του Σχεδίου Ανάν το 2004. Αυτό είναι έργο της Ιστορίας, αφού ο βίος και η πολιτεία ενός έκαστου πολιτικού είναι καταγεγραμμένη στις δέλτους της.
Αυτό που θα προσπαθήσω να επιχειρήσω είναι το λεκτικό ατόπημα του Κύπριου πολιτικού με πολλές και διάφορες εμπειρίες στην πολιτική ζωή της Κύπρου στην Ευρώπη και προσφάτως στην Ελληνική Κυβέρνηση.
Ο Χρήστος Στυλιανίδης, τέως υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας της Ελλάδος (2021 – 2023) και υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής από τις 12/9/2023, διαδραματίζει, ως εκ των αξιωμάτων του στη Ελληνική Κυβέρνηση, ένα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής πολιτικής και κατά προέκταση στην ελληνική κοινή γνώμη. Ως εκ τούτου οι πρόσφατες δηλώσεις του στο ελληνικό Κοινοβούλιο θα πρέπει να εξετάζονται κάτω από αυτό το πρίσμα.
Επίσης ο Χρήστος Στυλιανίδης θεωρείται δεινός ρήτορας και έμπειρος πολιτικός σε σημείο που δεν δικαιολογούνται εκ των πραγμάτων οποιαδήποτε «γλωσσικά ολισθήματα» όπως το απαράδεκτο πρόσφατο.
Δήλωσε λοιπόν απερίφραστα κατά την πρόσφατη συνεδρία της Βουλής των Ελλήνων και το εξής: «….η μισή Κύπρος είναι ήδη τουρκική».
Μετά από την οργίλη αντίδραση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της «Ελληνικής Λύσης», κ. Κωνσταντίνου Χύτα που τον προκάλεσε να βάλει τουλάχιστον εισαγωγικά στην μισή τουρκική Κύπρο αφού αυτή δεν είναι τουρκική αλλά τελεί υπό τουρκική κατοχή, ο κ. Στυλιανίδης συγκατάνευσε στα εισαγωγικά χωρίς καν να απολογηθεί για το ατόπημα του ή να διορθώσει το γλωσσικό ολίσθημά του και αρκέστηκε απλά να δηλώσει περιφρονητικά «…για να τελειώσει και αυτή η συζήτηση!».
Είπε επίσης και κάτι άλλο, αξιοσημείωτο και αξιοσχολίαστο ο κ. Στυλιανίδης: «Ο Ελληνισμός δεν έχει άλλα περιθώρια στην Κύπρο…». Μήπως η δήλωση αυτή απαλλάσσει την ελληνική πολιτική από τις βαρύτατες ευθύνες της, τόσο ως Μητρόπολης του Ελληνισμού όσο και ως εγγυήτριας δύναμης για να αποκαταστήσει το δίκαιο, να έχει ουσιαστικό ρόλο στην απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου και να διαδραματίσει επιτέλους το ρόλο της που απορρέει από τις ίδιες της συνθήκες εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Μήπως αυτή η δήλωσή του είναι το προϊόν κάποιας προσυνεννόησής του με τον Πρωθυπουργό της Κυβέρνησης στην οποία ο ίδιος ανήκει;
Μήπως ήθελε να στείλει από το ελληνικό Κοινοβούλιο το μήνυμα ότι «η Κύπρος εξακολουθεί να κείται μακράν»;
Μήπως στη δήλωση του κ. Στυλιανίδη έχει εφαρμογή η σκέψη που διατύπωσε ο Τζώρτζ Όργουελ το 1946 ότι «…Η πολιτική γλώσσα έχει σχεδιαστεί για να κάνει τα ψέμματα να ακούγονται αληθινά και τον φόνο σεβαστό; Για να κάνει τον κουπανιστό αέρα να φαίνεται συμπαγής»;
Ο ισχυρισμός του κ. Στυλιανίδη ότι «…Μια διατύπωση με ακριβώς τις ίδιες λέξεις έχει ακουστεί και από την κυπριακή Βουλή ακόμα και από Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας ακόμα και στην Κύπρο» καταδεικνύει και επιβεβαιώνει ότι δεν επρόκειτο περί γλωσσικού ατοπήματος αλλά περί ενσυνείδητης δήλωσης και τα υπόλοιπα ήσαν προφάσεις εν αμαρτίαις;
Τόσο η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και κάθε αρμόδιος στην Κύπρο (δεν μπορώ να γνωρίζω ποιός) οφείλουν να λάβουν θέση και να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς του κ. Στυλιανίδη!
Διαφορετικά θα παραμείνουν εκτεθειμένοι και συνένοχοι δια της σιωπής τους.
Τέλος το απόσπασμα της δήλωσης του κ. Στυλιανίδη ότι «…οι μάχες πρέπει να συνυπολογίζουν το συσχετισμό δυνάμεων για να μην υπάρξουν στο μέλλον αντίστοιχες εθνικές τραγωδίες με εκείνη του 1974» μήπως εξυπακούει ότι ο υφιστάμενος συσχετισμός δυνάμεων Ελλάδας – Τουρκίας παραμένει ανεπανόρθωτα εις βάρος μας και κάθε μάχη για διεκδίκηση των ελληνικών δικαίων τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα θα αποβεί «fake μάχη»;
Εδώ τον λόγο έχει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας κ. Νίκος Δένδιας και οι στρατιωτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Εκτός και αν θα εξακολουθήσουμε να κρύβουμε τα πρόβλημά μας κάτω από το χαλί, διαιωνίζοντας έτσι την τουρκική βουλιμία και αδιαλλαξία.
Είναι άξιον απορίας και λογικό να διερωτάται κάποιος πώς με τέτοιες νοοτροπίες, αντιλήψεις και πεποιθήσεις διεκδικούμε τα δίκαιά μας τόσο εντός συνόρων όσο και στα διεθνή βήματα της Ευρώπης και του ΟΗΕ στα οποία ο κ. Στυλιανίδης υπηρέτησε.
Ως κατακλείδα του παρόντος άρθρου μου θεωρώ εύστοχους τους στίχους του πολυβραβευμένου ποιητή μας Κυριάκου Χαραλαμπίδη στο άρθρο του «Προτάσεις στρατηγικού χαρακτήρα για την Αμμόχωστο».
«….Πόσον αγώνα δρόμου διανύσαμε για να καταλήξουμε σ’ αυτή την υποτέλεια!»
*Αντιπρόεδρος Κεντρικού Συμβουλίου Κυπριακού Κέντρου Μελετών
