ΤΟΥ ΜΝΑΣΩΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Προβληματιζόμενος πολλές φορές για τα πεπραγμένα πολλών πολιτικών στην Κύπρο κατά την τελευταία εικοσαετία βασανίζομαι από ένα ερώτημα κρίσιμο. Καταλάβαν έστω και κατ' ολιγον που εριξάν απλούς ανθρώπους, φτωχές οικογένειες, αδύναμους πολίτες, γριές της υπαίθρου;
Υπηρξε στο ΑΚΕΛ,στον ΔΗΣΥ ,στο ΔΗΚΟ μια εστω σειρά διαλογων για την καταστροφη του Συνεργατισμου, για την κλοπη των τραπεζων της Κύπρου στην Ελλάδα, για την αρρωστημενη τοκογλυφια, για τα όσα μας οδηγησαν στα μνημονια, για τις αμαρτιες και την ανηθικοτητα των εισπρακτικων οικων, για τα δικτυα που εκτισαν επιτηδειοι και κερδοσκοποι και αγορασαν αντί πινακιου φακης από οικους τεράστιες περιουσίες.
Σκεφτηκαν τι θα συμβεί αν μετά από δεκαετιες κατανοησει ένας πατερας γιατί χαθηκε ο γιος του υπό το βάρος δανειων που ήταν παρανομως και ανηθικως παραφουσκομενα;
Για όλα αυτά εξηγα πως τα πραττουν ανθρώποι που ζουν σε ξένη χώρα σε χώρα μακρυνη ενώ τους βλέπεις καθημερινά σε χλιδατες καφετέριες η και από τηλεορασεως ορισμενους. Εξηγα ο στοχαστης με την αναλυτικη δεινοτητα της παραδόσεως μας ο Αλεξανδρος Σμεμαν: " Μια μακρινή χώρα! Είναι ο μοναδικός ορισμός της ανθρώπινης κατάστασης που θα πρέπει να αποδεχτούμε και να τον οικειοποιηθούμε καθώς αρχίζουμε την προσέγγιση μας στο Θεό. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν είχε αυτή την εμπειρία, έστω και για λίγο, που ποτέ δεν αισθάνθηκε ότι είναι εξόριστος από το Θεό και από την αληθινή ζωή, αυτός ποτέ δε θα καταλάβει τι ακριβώς είναι ο Χριστιανισμός. Και αυτός που νιώθει «σαν στο σπίτι του» σʹ αυτόν τον κόσμο και στη ζωή του κόσμου τούτου, που έμεινε άτρωτος από τη νοσταλγία για μια άλλη πραγματικότητα, αυτός δε θα καταλάβει τι είναι μετάνοια."
Δεν θα μετανοησουν οι πλειστοι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ μας πότε.Δεν ζουν ψυχικά,πνευματικα στην ημικατεχομενη Κύπρο.Ζουν στην ιδιωτικην χωραν του συμφεροντος των ,των εγωισμων και των παθων που τους κατατριχουν.
Και αυτες οι πολιτικες προσωπικότητες Ανδρές και γυναίκες που νιώθουν «σαν στο σπίτι του» σʹ αυτόν τον πλανερο κόσμο του τυφλου συμφεροντος και στη ζωή του κόσμου τούτου των απατηλων κερδοσκοπιων και των θανατηφορων αδικιων , που έμειναν άτρωτες από τη νοσταλγία για μια άλλη πραγματικότητα ηθους ,δικαιου ,φωτός και φιλαλληλιας. Αυτες οι παρουσιες θα βασανιζουν τον απλό άνθρωπο και την Κύπρο αν δεν βρουν τη δύσκολη οδό της μεταμελειας και της επανορθωσης για να σώθει ο,τι μπορεί να σώθει.
Αν δεν καταλάβουν τι ακριβώς είναι ο Χριστιανισμός και η παράδοσή μας εξόριστοι από το Θεό και από την αληθινή ζωή θα σταυρωνουν ανερυθριαστα την πολιτικοκοινωνική ζωή της Κύπρου.
Εκτός κι αν τους ξυπνήσει η παρουσία μιας μεγάλης φωτισμενης παρεμβασης στο νησί από ανθρώπους παιδείαν έχοντες,αρετην και λόγον προσωπικης απελευθερωσης από τα παθη που καταστρεψαν το νησί με μνημονια και κλοπες περιουσιων των φτωχων.
