ΤΟΥ ΜΝΑΣΩΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Κατά καιρους σε συζητήσεις με πολιτικους της Κύπρου αλλά και με οργανώνεις πολιτικοκοινωνικων εκστρατειων μας εκφραστηκε το ερωτημα : Τι διαφοροποιει αρκετους πολίτες της λα ι κης βασης και τους χωρίζει μιαν αρχοντια μιαν αξιοπρεπεια που δεν δελεαζεται από μικροεξυπηρετησεις,μικρορουσφετια. Τι τους καθιστα τόσο στερεους στις αρνησεις τους σε κάποιες βιαστικες πολιτικες πρωτοβουλιες. Γιατι ενώ είναι τοσον αγαπητικοι και ευγενικοί μεταβαινουν σε μιαν καλοτροπην μεν αλλατραχια αυστηροτηταν. Μην ψελλισεις κάτι προς αμφισβητησην των μαρτυρων στα Φυλακισμενα μνηματα,μην κατηγορησεις την κοινοτικην ζωην των χωριών τους,των πανηγυριων τους, προβαλλοντας σκληρά εκσυγχρονιστικα
επιχειρηματα. Μην τους μειωσεις την βιωτην τους στις φτωχογειτονιες των πόλεων. Μην τολμησεις να αμφισβητησεις την επιμονη τους για την άδικα της εισβολης και της κατοχης. Οι απαντήσεις τους θα είναι σκληρες και βιωματικες.
Σε όλα αυτά απαντουσα και απαντώ καθαρία. Ολα αυτά πηγαζουν από την παράδοση του Έλληνας Κυπριωτη που ναι ριζωμενη μέσα του ως βιος κοινοτικος και αδερφικος. Ειναι η Ελληνορθοδόξου τους παράδοσή. Και τους παρακαλώ να διαβασουν το παρακατω κείμενο για να κατανοησουν τα βασικά αυτου του πολιτισμους όπως τα εικονισε ο Αρχιμανδριτης Γεωργιος Καψανης κορυφαιος στοχαστης του εικοστου αιώνα με μεγάλο έργο διακονιας του λαού για δεκαετιες σε πολλές γωνιές του Ελληνισμου:
"Τα βασικά στοιχεία της Ελληνορθοδόξου παραδόσεως:
Η Εκκλησία το κέντρο της ζωής του πιστού λαού.
Η Εκκλησία αγιάζει όλες τις περιστάσεις της ζωής μας.
α) Ο λαός ζούσε τη ζωή του Ευχαριστιακά.
Πόσο διαφορετικά θα βλέπαμε τον συνάνθρωπό μας αν τον βλέπαμε ως δώρο του Θεού;
Αν δούμε τα υλικά και πνευματικά αγαθά ως δώρα του Θεού αποφεύγουμε τα δύο άκρα: την περιφρόνηση ή την απολυτοποίηση και την θεοποίησή τους (π.χ. μόρφωση).
Οι άνθρωποι που δεν δέχονται τον κόσμο ως δώρο του Θεού δεν ζουν με κέντρο τον Θεό αλλά το Εγώ τους.
Όλα στην Εκκλησία είναι Θεανθρώπινα.
β) Το ασκητικό πνεύμα βασικό χαρακτηριστικό της Ελληνορθοδόξου παραδόσεως.
Η πίστη του λαού Σταυροαναστάσιμη, γι’ αυτό ήταν χαρούμενος και ειρηνικός.
γ) Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό της Ελληνορθοδόξου παραδόσεως είναι η αξία του ανθρωπίνου προσώπου.
Η Εκκλησία δεν είναι ιδεολογία. Δεν είναι ελληνοχριστιανικός πολιτισμός ως ιδεολογία.
Η Εκκλησία γέννησε τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό.
Στην Εκκλησία δεν θυσιάζεται ένα πρόσωπο χάριν μιας ιδέας, σε αντίθεση με την τακτική όλων των ιδεολογιών.
Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε ότι «είναι άλλο πράγμα να αγαπάς την ανθρωπότητα ως ιδέα και άλλο πράγμα να αγαπάς τον συγκεκριμένο άνθρωπο».
Ο λαός δεν είναι μάζα. Είναι εικόνες του Θεού.
δ) Η αγάπη της Ελευθερίας ένα ακόμα χαρακτηριστικό της παραδόσεως μας.
Δεν μπορούμε να είμαστε Εθνικά ελεύθεροι αν είμαστε υποδουλωμένοι στα πάθη μας.
Ο λαός αν ζητάει την εθνική ελευθερία, την ζητάει για την πνευματική ελευθερία."
Ύστερα τους παραχωρω κείμενο παλαιους ανθρώπου που εξηγεί τους πολίτες αυτούς που είναι ριζιμιοι ανθρώποι: "
Ο ριζιμιός ο άνθρωπος εν απλά της Κύπρου άθρωπος.Έλληνας χωρις πολλές εξηγήσεις.Αμα σ ακούει να λάλεις κάτι μυστήρια περί εθνικισμού του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και του Κυριάκου Μάτση και του Γρηγόρη Αυξεντίου γυρίζει με συγκατάβαση σελίδα ωσπου νάβρεις το φως των αμμαθκιών σου αν τόβρεις ποττέ.
Ο ριζιμιός ο άθρωπος της Κύπρου χορεύκει καρτσιλαμάες με τον τροπον του Μακρυγιάννη .Ένεν ψευτικός στημένα παλέττα τρία τέσδερα ένα δύο οκτω καρτζν καρτζίν.Χορευκει με βαρετήν πατημασιάν με καρτζινον συντροφον με βήμα ταπεινόν λεβέντικόν.
Ο ριζιμιός ο αθρωπος της νήσου εσιει σέβος τζιαι εύλαλην σιωπήν.Ξέρει πως το χωρκόν του είσιεν τζιαι έσιει εκκλησιαν .Μεν του πειράξεις τον Άγιον του χωρκού του ή της γειτονιάς του.
Τες νύχτες μες το πάος κάποιοι ριζιμιοι εφκάλλαν σκοποι στες ερημιές για να συβράζουν κάποιοι στα μετοπισθεν μες τες σόπες για έσσω τους .Τζιαι τωρά να κρίνουν τον Κυριάκον Μάτσην χωρίς να έχουν μελετήσει μιαν του βίου του σελίδαν....
Ο ριζιμιός ο Κυπριώτης εν ένας αρκοτέρατσος πας τους ρότσους που παλεύκαν οι παππούες μας να σπύρουν να θερίσουν.
Ο ριζιμιος ο αθρωπος της σήμερον αντι να πκιάννει την καταλαλίαν εργολαβίαν αφτει έναν λύχνον μες το σκότος των ημερών.Τα ίζει δέκα μωρα πεινασμένα παραστέκει νου φτωχού τζιαι εν ηξέρει τες καλοσύνες του με μάνα του με θκεια του.
Τες νύχτες δε προσευχεται που τ αλήθκεια τζιαι για τους διώχτες του τζιαι για όσους κατηγορούν τα φώτα τα γρουσα των παππογονικών μας.
Ο πρωτινός ο αθρωπος η ρίζα της ελπίδος."
Έτσι το ερωτημα: "
Τι διαφοροποιει αρκετους πολίτες της λα ι κης βασης και τους χωρίζει μιαν αρχοντια μιαν αξιοπρεπεια που δεν δελεαζεται από μικροεξυπηρετησεις,μικρορουσφετια.Τι τους καθιστα τόσο στερεους στις αρνησεις τους σε κάποιες βιαστικες πολιτικες πρωτοβουλιες"βρίσκει τις απαντήσεις του και αναγκαζει πολλες πολιτικες προσωπικότητες να αναπροσαρμοσουν τακτικες και λόγον πολιτικόν.Δεν είμαστε σίουροι αν άλλοι σαν την ουσία της πολιτικης τους παρουσιας και το υποστασιακοννκαι εθνικοκοινωνικον τους οραμαν.
