Εκεινες τις δύσκολες νύχτες της μοναξιας.
Σου μιλούσε στο φτωχικο του Αη Δεμετη.
Ησουν ένα ποκουμπιν.Δωρο φίλου από την Σταυρονικητα.Πασχα του ενενηντα Τον έφερε στην μεγάλη παλασκα.Τον είχε πάνω από το φτωχικο εργενικο κρεβάτι.
Ακουγε ,αποκρινοταν,ΣΤΗΡΙΖΕ....
Όπως τότε στην άλλη μοναξια της Τηλλυριας,της Αθαλάσσας.Μες τα κρύα μετρουσε τις δύσκολες αργοσυρτες σκοπιες με φτωχικη προσευχη.
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ....
Αιώνες τωρά σε πληγωνουμε σε τούτο το νησί άλλος λίγο άλλος πολύ....
Κάποτε εις ευαυτον ελθοντες θα καταλαβουμε γιατί τοσοι .με μυριους τρόπους μας θελησαν μακρυά Σου.Φανεροι η κεκκρυμμενοι πολεμιοι....
Όσα κι αν είπα ψέματα ο Χριστος ο Παντοκρατωρ της Σταυρονικητα πολύ με επαρηγορησεν ....
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕ....
