Γρηγορίου του υπερ πίστεως και πατρίδος αγωνισαμένου και πεσόντος...
Ωσπου ο λαός μας μνημονεύκει σε ταπεινά στους εσπερινούς.
Εσιει ο τόπος τούτος ελπίδαν....
Η πρωτινή Κύπρος εκαμεν μας το χαττήριν....
Εδώρισεν μας έναν αγκωνάριν, μια λαμπάδαν θείου φωτός ,
να απλέπουμεν αιώνες τζιαι να φωτιζούμαστεν
αλλότοσες ζωές τζιαι προζύμιν ελευθερίας..
Αδολον άρτον να χουμεν ως τα καλά υστερινά.
Οι επιχειρήσαντες να χαράξουν την αρετήν
Του ανδρός χαρακτήραν δωρικού κάλλους
Να παν αλλού να γυρευτούν
Εζυγήσθησαν οι πεζίνες τζι οι λόοι τους.
Την νάκραν του δακτύλου του κόμα
Να την βαρήσουν.Πηλέμου δράμιν αδρωπιάς
Εν ήβραν να καρτζελατήσουν....
Μόνο μιαν νύχταν να στραφείς πηλέμου
Θκυο ωρούες φως να σ αντραπούν
Να κάμουν τζιει οι λας χαράν νάκκον να πνάσουν
