Το δωμάτιο στο ημιυπόγειο με το φοιτητικό κρεββάτι ,τα βιβλία, το βουλγάρικο ξυπνητήρι το φτωχό τραπέζι για γραφείο και τα βιβλία.Τα βιβλια, παιδική, εφηβική αγάπη.Με πρώτο τον παππού Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.Τα ημέρολόγια έδειχνάν Φθινόπωρο του 1985.Η Λευκωσία τα βράδυα με τα κρύα .Τα δωμάτια είχαν την υγρασία τους .Μες τα τα ιστά σεντόνια και τις πατανίες παλεύαμε το κρύο τες νύχτες με τη βροχή.
Τότε που οι φτωχοί με κόπους και μελέτη μπορούσαν να σπουδάσουν στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου.Με στερήσεις και δυσκολίες .Και με μια ζωντάνια ,ένα έρωτα για τη ζωή, τη γνώση για αντίσταση στη σκλαβιά που ήταν εκει κοντά στα φυλάκια του ΣΟΠΑΖ..Τόσο κοντά ..Όπως και στο φυλάκιο της ΣΥΤΑ με τους άγρυπνούς σκοπούς χειμώνα, καλοκαίρι .Στους Αμμόσακκους πλάι με κράνος διπλο και εξαρτήσεις...
