Πάσχα για μας στα χρόνια τα παιδικά και τα εφηβικά ήταν συνώνυμα με ένα χωριό. Δρούσια.
Μέχρι το 1986 εορτάζαμε οικογενειακώς στο χωρίον της Λαόνας το ονομαστόν του πολλοπλουμου τ 'Ακάμα..
Ο Εσπέρινος της αγάπης στο χωρκόν μας ήταν όντως σύναξη χαράς για ούλλους τους Δρουσιώτες.
Δεν έχω στη μνήμη άλλη τόσο δυνατή κοινοτική σύναξη.
Συναντήσεις, ασπασμοι, δάκρυά χαράς, επιφωνήματα χαράς και εκπληξης.
Επαναπατρισμοί μετά από τριάντα ή σαράντα χρόνια. και εκει να δεις παναήρκα τζιαι χορούς.
Να κοπκιάσεις τζιαι κοντά μας.
Οι ιερεις μας με τα γιορτινά τους άμφια.
Η εικόνα της Αναστάσεως οι μερρέχες το ροδόστεμμά που τους γιορτάρηες.
Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!
Και εκείνο το αμίμητο που πρωτάκουσα στη Δρούσια "Αξιούστε".
Τα πασχαλινά τραπέζια στης γιαγιάς και του παππού του Γιαννή με το θείο το Νεόφυτο το Σιαφκάλη να ιστορεί όμορφες ενθυμήσεις του χωρκού.
Τον πατέρα και τους θείους και τα ξαδέρφκια να τραουδούν φωνές του Ακάμα τζιαι της Πάφου.
Τραούδα συντροφάκιν μου να πούμεν ......
Τα απογεύματα μετά το γλέντι ούλλοι οι μιτσιοι κορούες κοπέλλια εσυνάουνταν στο σκολείον.
Παιχνίθκια του παλλιού τζιαιρού αλλά τζιαι ποδόσφαιρον.
Από το 1980 εστησαμεν έναν ωραιο γήπεδο πετόσφαιρας στο γρασίδιν πίσω που το παλλιον σκολείον μας.
Για χρόνια εδιούσαμεν του παιχνιθκιου μιτσιοι μεάλοι να άψει....
