Η παιδεία και η εκπαίδευση έχει έναν υπουλο συχνα αφανη αντίπαλο. Την ακραία υπερπροβολη σχολικων επίτευγματων και την συνεχή συζήτηση ησσονος σημασιας ζητη.ματων με τη μορφή ακατασχετου κουτσομπολιου εις καφενείο.
Η εκπαίδευση, το σχολείο, η παιδεία είναι προτιστως μια νησιδα αντιστασης στην ζωή επιφανειας που κατακλυζει την Κύπρο δεκαετιες.
Η νοσηρη πασαρελα κάποιων ελιτ δεν έχει να προσφέρει στη σχολικη ζωή.
Δεν είναι κακό να πληροφορηθει ο λαός του νησιού όσα καλά επιτέλουν τα σχολεία τα παιδιά μας οι δάσκαλοι.Να μην είναι αυτοσκοπος. Ουτε να καταντουμε τα σχολεία εκδοτηρια δελτιων τύπου .
Η παιδεία διαχρονικα ητο προτιστως εργασία μυστικά σιγαληνη ,ενσταλαξη φωτός και ελπιδας στις ψυχές των παιδιων μας.
Πόσοι εξ ημων δεν αναπολουν το δάσκαλο που τους φωτισε τα πρώτα τους βήματα, τη δασκάλα που μας μυησε στον κόσμο του βιβλιου τον παθιασμένο διευθυντή που μες τα χώματα μας γνωρισε τον κλασσικο αθλητισμο και τα ομαδικά παιχνιδια.
Να χούμε μυστικο μονοπατι για την ανοδο στα σχολεια.Να φυτευουμε δέντρα χωρίς φωτογραφηση για να βρουν σσιος οι κατοπινοι. Ετσι εκάμαν οι παππούδες οι πατεραδες μας και οι προκατοχοι μας στα σχολεία και έχουν τα παιδιά νοσσιον πασιήν κάτω που τες μεγάλες τερατσιες και εμείς λεμε μια προσευχη για τη ψυχη του δασκαλου που τις φυτεψε ,τις ποτισε μέσα του εξηντα κι ας τον κατατρεχαν πολλοί. Το δασκαλουιν το αγαθον άφησε εκατονταδες δέντρα στο διαβα του χωρίς ένα δελτιο τύπου χωρίς αφιερωματα στην τηλεόραση. Για την παρηγορια του ξωμα χου του διαβατη του φτωχοπαιδου.
