Συγκλονιστική περιγραφή του εκπροσώπου της UNICEF, James Elder, στη Γενεύη – «Πουθενά δεν είναι ασφαλές στη Γάζα»
Γενεύη – Στη σημερινή συνέντευξη Τύπου στο Παλάτι των Εθνών, ο εκπρόσωπος της UNICEF James Elder παρουσίασε μια εικόνα απελπισίας και φρίκης από τη Λωρίδα της Γάζας, περιγράφοντας τις τραγικές συνθήκες που βιώνουν τα παιδιά ύστερα από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου.
«Η πόλη της Γάζας παραμένει το σπίτι δεκάδων χιλιάδων παιδιών. Παιδιά χωρίς παπούτσια σπρώχνουν παππούδες και γιαγιάδες σε αναπηρικά αμαξίδια γύρω από τα ερείπια. Παιδιά με ακρωτηριασμένα άκρα παλεύουν μέσα στη σκόνη. Μητέρες κουβαλούν παιδιά των οποίων το δέρμα αιμορραγεί από εξανθήματα. Τα παιδιά τρέμουν από τις αδιάκοπες αεροπορικές επιδρομές», είπε ο εκπρόσωπος της UNICEF, μεταφέροντας εικόνες που δύσκολα χωρά ο νους.
Ο Elder σημείωσε πως η φράση που ακούει πιο συχνά από τους κατοίκους είναι:
«Πού μπορώ να πάω που θα είμαι ασφαλής;»
Η απάντηση, όπως είπε, παραμένει η ίδια:
«Πουθενά. Πουθενά δεν είναι ασφαλές στη Λωρίδα της Γάζας.»
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, άλλοι 200.000 πολίτες έχουν ειδοποιηθεί να εγκαταλείψουν την πόλη, πέραν των 400.000 που έχουν ήδη εκτοπιστεί προς τον νότο. Στο Νοσοκομείο «Φιλικό προς τους Ασθενείς», περισσότερα από 60 παιδιά την ημέρα εισάγονται με υποσιτισμό και σοβαρές ασθένειες, ενώ η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο Αλ Χελού είναι υπερπλήρης – παρά το γεγονός ότι το κτήριο βομβαρδίστηκε την περασμένη εβδομάδα.
Ο εκπρόσωπος της UNICEF χαρακτήρισε τη λογική του πολέμου στη Γάζα ως «βάναυση και αντιφατική».
«Ο βορράς έχει κηρυχθεί εχθρικό έδαφος και όσοι παραμένουν στιγματίζονται ως ύποπτοι. Όμως, η εκκένωση δεν σημαίνει ότι οι πολίτες χάνουν την προστασία τους. Και ο νότος –οι λεγόμενες “ασφαλείς ζώνες”– είναι στην πραγματικότητα τόποι θανάτου», δήλωσε.
Ο Elder περιέγραψε το Αλ-Μαουάσι ως «ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη στη γη», όπου το 85 % των οικογενειών ζουν λίγα μόλις μέτρα από λύματα, σκουπίδια και στάσιμο νερό, ενώ τα δύο τρίτα δεν έχουν καν σαπούνι.
«Οι άνθρωποι δεν έχουν χρήματα, ούτε χώρο, ούτε σκηνές για να μετακινηθούν. Ο νότος είναι εξίσου επικίνδυνος», πρόσθεσε.
Με φωνή που μαρτυρούσε αγανάκτηση, σημείωσε πως η ίδια η έννοια των «ασφαλών ζωνών» είναι φαρσική, αφού «βόμβες πέφτουν με ανατριχιαστική προβλεψιμότητα πάνω σε σχολεία και καταφύγια».
«Πριν από δύο ημέρες, συνάντησα παιδιά που είχαν παραλύσει, υποστεί εγκαύματα ή ακρωτηριαστεί από επιθέσεις στις σκηνές τους γύρω στις δύο τα ξημερώματα», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στις τραγικές συνθήκες για μητέρες και νεογνά.
«Οι διάδρομοι των νοσοκομείων είναι γεμάτοι γυναίκες που μόλις γέννησαν. Νέες μητέρες και πρόωρα μωρά ξαπλωμένα στο πάτωμα, μοιράζονται ένα μπουκάλι οξυγόνου. Τρία βρέφη αναπνέουν εκ περιτροπής για είκοσι λεπτά το καθένα», ανέφερε, προσθέτοντας πως η 21 ημερών Νάντα, βάρους μόλις δύο κιλών, «πήρε εξιτήριο» μόνο και μόνο για να κοιμάται στο πάτωμα του διαδρόμου με τη μητέρα της.
Η UNICEF προειδοποιεί ότι οι χειμερινοί ιοί έχουν φτάσει νωρίτερα και ότι πάνω από 1.000 μωρά έχουν σκοτωθεί τα τελευταία δύο χρόνια. Την ίδια στιγμή, οι ανθρωπιστικές αποστολές παραμένουν ανεπαρκείς, καθώς οι περιορισμοί στην είσοδο βοήθειας συνεχίζονται.
«Μέχρι να αρθούν όλοι οι περιορισμοί, η παροχή σωτηρίας θα είναι θλιβερά ανεπαρκής», τόνισε.
Κλείνοντας, ο Elder κατήγγειλε τη σιωπή και την αδράνεια της διεθνούς κοινότητας:
«Όταν ο κόσμος ομαλοποιεί αυτό το επίπεδο βίας και στέρησης, κάτι διαταράσσεται βαθιά.
Η δύναμη του διεθνούς δικαίου δεν έγκειται στα λόγια πάνω στο χαρτί, αλλά στην αποφασιστικότητα των κρατών να το τηρήσουν.»
Και κατέληξε με μια φράση που σφράγισε τη συνέντευξη:
«Όλοι φέρουμε κάποια ευθύνη.
Αλλά υπάρχει μόνο ένα θύμα:
Χθες, σήμερα και χωρίς ουσιαστική δράση, αύριο —
Τα παιδιά της Παλαιστίνης.»
Επιμέλεια – Έρευνα: Γιάννης Πεγειώτης
