Του Αντρέα Αντρέου
Και ξαφνικά, ο κάθε κομματικός υπάλληλος βγαίνει στα πάνελ και καπηλεύεται είτε τις μάχες της Τηλλυρίας, είτε τις καθημερινές μάχες των κατοίκων για να την κρατήσουν ζωντανή, με απώτερο σκοπό να υφαρπάξει μερικές ψήφους και να χαϊδέψει αυτιά.
Ας μας πει ο κάθε ένας από όλους αυτούς, που εδώ και μερικές ώρες θυμήθηκαν την περιοχή, τι έπραξε αυτός και το κόμμα του, ώστε η Τηλλυρία να επιβιώσει. Τι έπραξαν αυτοί και η πολιτεία όταν μερικές βδομάδες πριν η τουρκική ακταιωρός έφτασε στην περιοχή ανοίγοντας πυρ σε σκάφος της Λιμενικής μας; Τι έπραξαν όλα αυτά τα χρόνια για να μην μείνει η Τηλλυρία σκλαβωμένη και υπόδουλη στο έκτρωμα του Ντεκντάς; Τι κάνατε κύριοι; Τίποτα απολύτως. Γι’αυτό σωπάστε.
Κι όσοι τυχόν αποκαλούν ήρωες τους κατοίκους της ακριτικής περιοχής, επειδή είδαν κανένα βιντεάκι που δείχνει τα τουρκικά λεωφορεία να περνάνε για τους εορτασμούς της Τηλλυρίας, να επικοινωνήσουν μαζί μου να πάμε μια βόλτα από την Πάφο και μετά από το δρόμο του Ορκόντα προς Λευκωσία, να δουν τι σημαίνει να ζεις ανάμεσα από δυο τουρκοκρατούμενες περιοχές. Κόκκινα-Λιμνίτης και στη μέση ο Κάτω Πύργος. Και μετά αν θέλουν να μας αποκαλέσουν ήρωες.
Όσον αφορά το τι πρέπει να γίνει στην περιοχή είναι η απαίτηση ενός δρόμου (ή και ανακατασκευής του υπάρχων δρόμου) προς Λευκωσία, όπου οι κάτοικοι δεν θα αναγκάζονται να περνάνε από τα κατεχόμενα και θα μπορούν απρόσκοπτα και ελεύθερα να περνάνε από αυτόν. Όπως επίσης, η μείωση καυσίμων, ρεύματος και φόρου προστιθέμενης αξίας, για να δοθούν κίνητρα σε νέες οικογένειες να δώσουν με τη σειρά τους ζωή στην περιοχή.
Αυτά όλα ποτέ δεν υπήρχαν ούτε σαν σκέψη, επειδή το κράτος της Λευκωσίας είναι βαθιά άρρωστο. Αλλά πρέπει να καταλάβει επιτέλους ότι εάν πέσει η Τηλλυρία, πέφτουμε όλοι.
