Γλύτωσε από τους Τούρκους, έχασε τη ζωή του από την αδιαφορία των 'δικών' μας.
Τι ειρωνεία! Ένας άνθρωπος που επιβίωσε από τη φρίκη του πολέμου, από τα βασανιστήρια και την αιχμαλωσία, ήρθε αντιμέτωπος με έναν εχθρό πολύ πιο ύπουλο: την απάθεια του κράτους και των πολιτικών του. Οι υποσχέσεις ήταν άφθονες, αλλά οι πράξεις ανύπαρκτες. Όσο κι αν πολέμησε για την πατρίδα, αυτή τον άφησε μόνο του, να πολεμήσει για κάτι τόσο απλό όσο ένα αναπηρικό αμαξίδιο.
Η αδιαφορία δεν σκοτώνει με σφαίρες, αλλά με σιωπή και καθυστέρηση. Και αυτή η σιωπή είναι πιο εκκωφαντική από οποιαδήποτε μάχη. Όσοι κυβερνούν πρέπει να καταλάβουν πως οι πράξεις τους – ή η έλλειψή τους – έχουν κόστος. Στην περίπτωση του Μιχάλη Κυριάκου, το κόστος ήταν η ίδια του η ζωή.
