Διαβάζω αυτές τις μέρες τις σημειώσεις ενός από τους εντοπισμένους των Οκτωβριανών του πατρός Σολ.Παναγίδη και παρατηρώ πόσο αχάριστη ήτο η ελιτ των πλουσίων της Κύπρου κάποιες φορές.
Εντοπισμένος με δυσκολίες μεγάλες και ο ευπορος ελεγκτης της μισθοδοσίας του μεριμνά από το βόλεμα του στη Λεμεσό να του αποκοπεί η μισθοδοσία.
Κυριολεκτικά τον σώζει ένας φίλος του .Δεν αναφέρει το όνομα .Ο καλός αυτός φίλος εν τη ανάγκη του διωκόμενου εντοπισμένου του αποστέλλει ένα σάκκο αλεύρι .Ο σάκκος αυτός τον σώζει βιωτικά στο ορεινό χωριό.
Εντοπισμένοι των Οκτωβριανών .Ένα κεφάλαιο νομίζω ανεξερευνητο.Προσωπικά ούτε τον κατάλογο τους δεν εχω βρει.Εσταυρωμένοι της Παλμεροκρατίας περισσότερο οι κατάδικοι καθ κάποιοι από τους εξορίστους.Είχαν όμως και οι εντοπισμένοι στα μακρινά ορεινά χωριά το μερτικό της βασανου.Την συνεχή αστυνόμευση και παρακολούθηση.Τον δύσκολο αγώνα επιβίωσης.Κάποιοι μόνοι σε τουρκοκυπριακά χωριά εσκεμμενα μακρινά.Και η οικογένειά τους να αγωνίζεται να ζητει να τους μεταφέρουν κάπου εγγύτερα....
