Ο όσιος Αβέρκιος έζησε κατά το 2ο αιώνα μ. Χ. και χάρη στο άμεμπτό του ήθος, τη μεγάλη πίστη και τη διδακτική του δράση επελέγη από το Άγιο Πνεύμα και το λαό της Φρυγίας στη θέση του επισκόπου.
Εφαρμόζοντας στην πράξη το ευαγγελικό «όποιος θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει θεληματικά τελευταίος και να υπηρετεί τους πάντες» και όντας υπόδειγμα ταπείνωσης, έλεγε συχνά ότι «ο άρχοντας δεν αρκεί να φαίνεται ως τέτοιος, αλλά να είναι πραγματικά», δηλαδή, ανάλογα με το αξίωμα, να αυξάνει τους κόπους και τη διακονία του προς τους άλλους.
Κήρυξε το ευαγγέλιο στη Συρία, τη Μεσοποταμία, τη Λυκαονία, τη Φρυγία και την Πισιδία και με τη χάρη του Κυρίου αξιώθηκε να επιτελεί αμέτρητα θαύματα. Η δράση του έφτασε μέχρι και την Ρώμη, όπου θεράπευσε τη δαιμονιζόμενη κόρη του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου.
Κοιμήθηκε σε ηλικία 72 ετών, έχοντας πραγματοποιήσει αξιοζήλευτο ιεραποστολικό έργο. Για το έργο του αυτό η Εκκλησία τον τίμησε με τον τίτλο του Ισαποστόλου.
