Δύο ακόμα αμούστακα παλικάρια της Ε.Ο.Κ.Α που θυσίασαν τη ζωή τους στον Αγώνα για την Απελευθέρωση της πατρίδας μας ήταν ο Παπαβερκίου Γεώργιος και ο Σοφοκλέους Τάκης.
Ο Γεώργιος γεννήθηκε στο χωριό Αρόδες, της Πάφου και είχε πέντε αδέρφια.
Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο της περιοχής, στη συνέχεια στο Γυμνάσιο Πάφου μέχρι την τρίτη τάξη και έπειτα συνέχισε τη φοίτηση του στο Κολέγιο Πάφου όταν εντάχθηκε στον Αγώνα.
Ο Τάκης καταγόταν από το χωριό Ξερό, της επαρχίας Λευκωσίας αλλά μετά την αποφοίτηση του από το Δημοτικό σχολείο της περιοχής εγκαταστάθηκε στην Πάφο.
Ο Παπαβερκίου, αρχικά, συμμετείχε στις διαδηλώσεις ως ένα από τα πιο μαχητικά στοιχεία των μαθητικών ομάδων και στη διανομή φυλλαδίων. Έπειτα κατατάχθηκε στις ομάδες κρούσεως Κτήματος παίρνοντας μέρος στη ρίψη χειροβομβίδων και σε εκτελέσεις. Τον Ιούνιο του 1955 συμμετείχε στην επίθεση εναντίον του πρώην Διοικητή της Πάφου, μαζί με τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη. Όταν ο πατέρας του τον ρώτησε κατά πόσο θα ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό, η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη.
«Θα το ήθελα, πατέρα, αν η πατρίδα μου ήταν ελεύθερη. Μετά τον Αγώνα, αν ζήσω, θα πάω με το πρόσωπό μου καθαρό, να συνεχίσω τις σπουδές μου».
Τον Ιούλιο του 1956 ήταν καταζητούμενος λόγω της δράσης του και κατέφυγε στα βουνά, όπου ενώθηκε με άλλους αντάρτες. Διέμεναν στη περιοχή Τοξεύτρα, όπου είχαν τα κρησφύγετα τους. Οι Άγγλοι των επικήρυξαν έναντι του ποσού των 5 χιλιάδων λιρών.
Έδρασε στην περιοχή από το χωριό Έμπα μέχρι τον Καθικά, την Πόλη Χρυσοχούς και την Τσάδα, όπου έστηνε ενέδρες εναντίων των Άγγλων με μεγάλη επιτυχία.
Ο Τάκης συνελήφθη για πρώτη φορά για οχλαγωγία όταν φοιτούσε στην τρίτη τάξη του Γυμνασίου Πάφου, αφέθηκε ελέυθερος αλλά αργότερα συνελήφθη και πάλι, όταν έριξε βόμβα έξω από το ξενοδοχείο «Πάφος Πάλας», όπου εκεί διέμεναν Άγγλοι αστυνομικοί. Έτσι, κρατήθηκε για εννέα μέρες και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο στο Κτήμα λόγω των φοβερών πόνων που είχε από τις κακοποιήσεις. Δραπέτευσε από ένα παράθυρο του νοσοκομείου και κρύφτηκε σε ένα βαρέλι γεμάτο με νερό σε ένα σπίτι δίπλα από το σχολείο του με αποτέλεσμα να χάσουν τα ίχνη του οι αστυνομικοί που τον κυνηγούσαν.
Όταν έφυγαν οι αστυνομικοί , πήγε στο σχολείο του, άλλαξε ρούχα και στη συνέχεια μεταφέρθηκε από ένα συμμαθητή του στον ομαδάρχη του στη περιοχή Κάτω Περβόλια του Κτήματος, ο οποίος μετέπειτα τον οδήγησε στον Ήρωα Χρίστο Κκέλη στην Κισσόνεργα.
Όπως και ο Γεώργιος, συνενώθηκε με την αντάρτικη ομάδα στην περιοχή Τοξεύτρα αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ο υπεύθυνος τροφοδότης της ομάδας τον κράτησε στο σπίτι των γονιών του, όμως συμμετείχε στις δραστηριότητες της ομάδας.
Στις 23 Ιανουαρίου 1957, ο Γεώργιος και ο Τάκης μαζί με ακόμα ένα συναγωνιστή τους έστησαν ενέδρα και κτύπησαν ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο. Πληροφορήθηκαν από ένα Τούρκο κάτοικο του χωριού Αρόδες ότι ένας άλλος Τούρκος από την Πάφο τους παρακολουθούσε και πρόδιδε τις κινήσεις τους στους Άγγλους, τον εκτέλεσαν και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή και να κατευθυνθούν προς το χωριό Σκούλλη.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1957, οι δύο Ήρωες έπεσαν μαχόμενοι εναντίον των Άγγλων, μετά από ανατίναξη στρατιωτικού οχήματος αυτοκινητοπομπής με νάρκη και ακολούθως άνοιξαν πυρ εναντίων των στρατιωτών, με αποτέλεσμα να σκοτώσουν πέντε και να τραυματίσουν άλλους επτά.
Την επόμενη μέρα της ταφής τους, οι συναγωνιστές τους για να εκδικηθούν το θάνατο τους επιτέθηκαν με ηλεκτρικές νάρκες και ανατίναξαν στρατιωτικά αυτοκίνητα.
