Στις 7 Φεβρουαρίου 1956, γύρω στις 9 π.μ. ο αριστούχος μαθητής και σημαιοφόρος του Γυμνασίου Αμμοχώστου άφηνε την τελευταία του πνοή.
Τον είχε βρει στην Αμμόχωστο η σφαίρα του δεκανέα Μπάρυ Χεζελτάιν, στη συμβολή των οδών Ερμού και Κυπριανού μετά από μαθητική διαδήλωση υπέρ της Ένωσης και κατά των αγγλικών διαταγών για κλείσιμο του σχολείου. Ο 17χρονος, είχε γεννηθεί στις 19 Αυγούστου 1938, στο Ριζοκάρπασο. Από την αρχή του αγώνα, ο νεαρός είχε ενταχθεί στις τάξεις της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) και είχε αναλάβει ηγετικό ρόλο φροντίζοντας να συντονίζει τους μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Ο Πετράκης με τις μαθητικές ομάδες, διένειμαν φυλλάδια, έκρυβαν οπλισμό και διοργάνωναν μαχητικές διαδηλώσεις.
Αφηγείται η αδελφή του ήρωα, Μαρία Γιάλλουρου Χαραλάμπους:
"Μια δύο μέρες πριν είχαν κλείσει οι Άγγλοι ένα γυμνάσιο στη Λεμεσό. Την επομένη τα παιδιά του Γυμνασίου Αμμοχώστου έκαναν διαμαρτυρία. Η κυβέρνηση διέταξε το κλείσιμο του Γυμνασίου στην Αμμόχωστο. Στις 7 Φεβρουαρίου οι μαθητές του Γυμνασίου οργάνωσαν μαχητική διαδήλωση. Στην διαδήλωση αυτή ρίξανε πέτρες και μια βόμβα σε στρατιωτικό αυτοκίνητο που πέρασε από κοντά τους. Στην συνέχεια συνεπλάκησαν οι στρατιώτες με μαθητές. Οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν δακρυγόνους και πυροβολούσαν στον αέρα και στους τοίχους των καταστημάτων, για να διαλύσουν την παρέλαση. Μπροστά σημαιοφόρος ήταν ο Πέτρος Γιάλλουρος. Τον σημαδέψανε και τον πυροβόλησαν.
Μας ειδοποίησαν για τον θάνατο του Πέτρου μας. Πήγαμε στο νοσοκομείο Αμμοχώστου να τον παραλάβουμε. Νύχτωσε να μας τον δώσουν και μας υποχρέωσαν να τον θάψουμε το ίδιο εκείνο βράδυ. Στον δρόμο μας προς το Ριζοκάρπασο μας ακολουθούσαν πάνω από τριάντα αυτοκίνητα γεμάτα κόσμο. οι καθηγητές και συμμαθητές του και πολλοί άλλοι. Μαζί μας ήταν και η Αστυνομία Αμμοχώστου. Φύγαμε από το Βαρόσι στις τέσσερις η ώρα μετά το μεσημέρι. Στο δρόμο μας προς το Ριζοκάρπασο ο κόσμος ήταν μαζεμένος στα χωριά απ'όπου περνούσαμε, με λουλούδια και στεφάνια. Φτάσαμε στο Ριζοκάρπασο στις έξι η ώρα. Σκοτείνιασε. Άρχισαν να κτυπούν οι καμπάνες. Ο κόσμος μαζεύτηκε στην εκκλησία. Έγινε η νεκρώσιμη ακολουθία στην εκκλησία του Αγίου Συνεσίου. Μετά τον αποχαιρετισμό του κ.Αναγνωστόπουλου, υποδιευθυντή του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, όλοι ζητωκραύγαζαν υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Στη συνέχεια το πλήθος γονάτισε και ψάλαμε τον Εθνικό μας Ύμνο.
Ανάμεσα στα λουλούδια ήταν και στεφάνια δάφνινα. Σε δύο από αυτά ήταν οι επιγραφές :
"Ο αρχηγός Διγενής, στο γενναίο Παλικάρι"
"Στον Ήρωα της Λευτεριάς, ΕΟΚΑ"
Έβρεχε, θυμάμαι, δυνατά. Το φέρετρο κρατούσαν οι συμμαθητές του σκεπασμένο με ελληνική σημαία. Τον θάψαμε μέσα στην βροχή, στα σκοτεινά, με φανάρια, χωρίς κόλλυβα και πρόσφορα.
Σε ανακοίνωση της για τον θάνατο του Πέτρου η αστυνομία είπε ότι ο Πέτρος Ζαχαρίας Γιάλλουρος "καταζητείτο υπό της Αστυνομίας ως αρχηγός ταραχοποιών, ήτο δε γνωστός δια την ενεργόν συμμετοχήν του εις τοπικάς διαδηλώσεις."
