Είχε και έχει κάτι να μας διδάξει το ήθος των ανθρώπων που υπέγραψαν το Ενωτικό Δημοψήφισμά. Ποιο το ήθος εκείνης της Κύπρου που κυριολεκτικά κοπίαζε για τον επιούσιο.Τι πέρασε από το 1900 μέχρι το 1950 ο Κυπριώτης Χριστιανός Ορθόδοξος Έλληνας και γιατι ζητούσε ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ.
Δεν ήξεραν οι χωρικοι της Κύπρου από αποικιοκρατική στρατηγική και τακτική. Ούτε είχαν ποτέ ακούσει για τον μεθοδικό εχθρό τους τον Άιβον Κερκπατρικ,στρατηγικό εισηγητή της διχοτομικης μας σταυρωσής από τα χρόνια του πενήντα.
Ηθικά είχαν απόλυτα δίκαιό. Ήταν ένας λαος σκληροδούλης και θυσιαστικός. Ζούσε ακόμη το θαύμα που ψηλάφισε ο ποιητής Σεφέρης.
Το ήθος εκείνου του λαού των παππούδων και των γιαγιάδων μας ,τον τρόπο ζωής την αρχοντιά τους την αγάπη τον ιδρώτα για το κοινό καλό καθημερινά οφείλαμε απο τότε να το διδάσκούμε.
Όσο έζησα όσους χωρκανούς μου υπέγραψαν εκείνο το Δημοψήφισμά και που ζούσαν κοινοτικά εκείνα τα έτη παλευοντας για τον επιούσιο με υπομονή αξιοθαύμαστη μόνον πλούτον απεκόμισα.Ούτε άππωμάν ούτε απουσία μέτρου και συνεσεως..
Στο ήθος το πρωτινό εκεινων των ετών να επιστρέψουμεν πρώτα.Να αφήσουμεν τις πολυβολικές δηλώσεις ντυμένοι και ντυμένες στα πανάκριβα.Να επιστρέψουμε σε οδούς αληθείας μακράν των σκοπιμοτήτων και των εγωπαθων μας γιναθκιών.
