ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΤΟΥ ΟΓΔΟΝΤΑ
Ο φίλος μου ο Δημήτρης μου υπενθύμισε το θρυλικο Ελ Σοπρέρο.Από τα φώτα της Νααφι προς δυτικα η Λεωφόρος έκρυβε καλές και ομορφες αλλά και λίαν επικινδυνες μικροπαγίδες. Το Ελ Σοπρερο γνωρισε δόξες περισσες και ανταγωνίστηκε επιτυχως στέκια όπως το καφε Καμπάνα το Γουίμπυ το καφε Χελαντε κοντα στο Αλάσια που έκλεισε σχετικά γρήγορα
Οι γεύσεις στο Ελ Σοπρερο ήτο αναβαθμισμένες σε σχεση με αλλα κοντινά στέκια έχούν να λένε έμπειροι καο κοσμογύριστο της εποχης πως παρα τα φώτα ...του Αριέλ ο μάστρε Γιώρκος ή Τζιορτζις χαμπουρκερ είχε τα σπιτικά μπιφτέκια του όπλο που ήττο αήττητο εις την νυχτερινή Λέμεσο.Με πατάτες της ώρας στο τηγάνι και όχι τις σημερινες αγνώστου ταυτότητάς. Οι γευστικές περιπλανήσεις της μειζωνος περιοχης του Αριέλ συνεπληρούντο από τηνΠίτσα Τζακς ή την Πεπερονι τις οποίες
απέφευγαν οι πυροβολητες της Ασγάτας λόγω της συνεχούς παρουσίας του διοικητού εκει. Ήτο βεβαίως και τα Σουβλάκια Αριέλ πασιγνωστά εις άπασαν την πόλην. Πέριξ των ιδρυμάτωναυτών και το γνωστόν εις τους Αελίστες Λουκας Παπ ή Μπαρ με τις γνωστες σαίττες και την ενδελεχη ενημέρωση δια τα ποδοσφαιρικά της πόλης.
Για τα ανατολικότερα εις άλλην ουτιδανην συγγραφην
Δια τις δισκοθήκες αδυνατω να συγγράψω διότι δεν ενδιέτριψα εις αυτόν το χορευτικόν αγώνισμαν.Έραστης των ελληνικων τζουποξ και των δίσκών βιννυλίου μουσικως καταταχθες εις τις διμοιρίες Καζαντζίδη και των λοιπών άχρι του Διονυσίου Σαββοπουλου και του δικου μας Χριστάκη Μάρκου κατόπιν καιρου έλαβα την απόφασην να ερευνήσω και την αλλόγλωσσην μουσικήν των εγγλέζικων τζκγποξ.
Παρέλειψα την πίτσα Κανατιάνα την πολλοφουμισμένην καθώς και τον Πικάντικον Πόπην τον Βαρωσιώτην. Δια την ελληνικήν κουζίναν και τις γεύσεις της νεότητός μας θα αγωνιστώ εις την συνταξην του αναλόγου ύμνου όταν έλθει ο κατάλληλός καιρός.
ΓΕΥΣΕΙΣ ΠΕΡΙΞ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΔΕΙΟΥ
Όταν έβγαινες από το Αθηναίδειο από την πλευρά του δρόμου σε περίμενε ένα καφενειο σαντουιτσιδικο. Το διευθυνε μια κυρία.Εδω μαζευονταν πολλοι παρανομούντες αλλά και αναμένοντες. Τα σάντουιτς ήταν ολίγον καλύτερα από της καντίνας.Ολίγον πιο πάνω ήταν και είναι η πίτσα Ναπολι. Κατά γευστικε ς μαρτυρίες ασφαλεις από εμπειρο γευσιγνώστη οι πίτσες της ήτο θεσπέσιες και με προσεγμένα τότε αγνα υλικά.
Στην λεωφόρο Μακαρίου υπήρχαν διάφοροι γευστικοί πειρασμοι. Δεξιά από τα φώτα της Ν...ΑΑΦΙ ήταν το στέκι του Στηβ αριστερά με φουλ μενού δυτικών γεύσεων τζουκ ποξ και από τα πρώτα βίντεο. Χαμπουρκερ με πατάτες,σάντουιτς και τα λοιπά.Απέναντι το Κινκς η δισκοθήκη του οποίου κλειστηκε σύμφωνα με διαδόσεις από την Αστυνομία ενω το εστιατόριο στέκι αγαπητό για πολλούς λειτουργούσε μέχρι τα χρόνια του ενενήντα. Γεύσεις δεκάδες σέρβιρε στο γνωστό ευρωπαικό μοδάτο σενάριο. Μακαρονάδες και τα συναφή...
Προς τη μεριά της οδου Αριστοτέλη Βαλαωρίτη οδηγούμαστε στην ιστορική Ψησταριά Δρουσιώτη ιδιοκτησια οικογενειας που τα παιδιά της φοιτούσαν στο Αθηναίδειο.Νομίζω ένα απο τα κορίτσια ήταν προεδρος μας. Ξεχνώ το όνομα. Η ψησταρια ήταν ένας παράδεισος κυπριακών και αθηναικών γεύσεων μικρα οπτική έκδοσις του Τσελεμεντέ. Ενώ εις την βιτρίνα των μικρολιχουδιών εδράζετο το μικρό περιβολάκι γεύσεων προσιτων δια το μαθητικό βαλάντιο. Κούπες,δάκτυλα πισιες,πουρέκια αλμυρα και γλυκά,άγνωστες αρμενικες λιχουδιες νομίζω.
Πολλοί είχαν να λένε και για ένα φούρνο μαγικό με το όνομα σίγμα κοντα στην κάτω στάση της Λεόντιου πολύ κοντα στο διάσημο καταστημα μοντελισμου και τα κεντρικά της Σίλβερ που δωριζε φλίππερ,ποδοσφαιράκια,πιλιάρτα τζουκ ποξ σε όλη τη Λεμεσο. Ο φούρνος αυτος ετοίμαζε τις καλύτερες τασιηνόπιττες τυρόπιττες και ελιοπιττες της Λεμεσου. Είχε λιανικο πωλητή τον Κο Χαμπή χρυσο άνθρωπο που έφθανε από το Νοσοκομειο μέχρι την περιοχη Χαράκη. Το ταξίδι στις γεύσεις τις γυμνασιακες θα συνεχισει μόνον αν το κοινόν τις εγκρίνει ή τουλαχιστον τις αντέχει. Ξέχασα να γράψω για τις ΙΟΝ αμυγδάλου και για την εκπληξη που προξενησε η μικροεισβολή της ΙΟΝ νουασετα. Χαιρετώ και ελπίζω να μην δημιουργησω προβλημα αυξησης στην θερμιδική κατανάλωση και την υπερβαση τυχον υγιεινής διατροφης
ΟΙ ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΤΩΝ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ
Οι γεύσεις των ετών του εβδομήντα Καρπούζι στον καιρό του με σχήμα κανονικό. Παγωμένο στο ψυγείο ή στον πάγο από το
παγοποιείο σπαμενη παγωμένη πλάκα με σφυρι πέτρα ή σιεπαρνι μες το μεταλλικό μπανιούι. Εκει πάγωναν και οι μπύρες. Μπουκάλες μεγάλες.
Μαζί με τη μοίρα το καρπούζι το κομμάτι το χαλλούμι της ορόφης αληθινό.
Ακολουθούσε μια βίωση γευστικου παραδείσου που συνήθως σε συνέπερνε μεαποτρλεσμα η ονειρική παττίχα να ζωγραφίζε νακκον την φανελλούαν σου.
Τα υπόλοιπα γνωστα σε... πολλές παραλλαγές.
Ύστερα λαλεί η γιαγιά σου γιατί εν σου φορώ την φανέλλα την καλήν που σούφερε που την Αυστράλιάν. Πάλε έσταξες την παττίχαν πάνω σου.
ΥΓ. Σε μια γειτόνια ο καλοκαρδος μηχανικός έλεγε όλον το καλοκαιριν. Μα ολάν αν μεν στάξεί πάστην φανελλαν η παττίχα θαρκούμε εν άγευστη.Οι φανέλλες των μερακλήων εν πάντα τατσωμένες.
