Η πίστα με το κυκλικό κουγκρί έγινε με μεράκι προς τη νότια πλευρά της χωράφας για το γάμο της κας Άντρης και του Κυρίου
Σταύρου πριν την εισβολή. Ήταν γάμος των πολλών ημερών με τις προετοιμασίες του τα καλύτερα φαγιά σε γάμο στου Χαράκη.
Με ορχήστρα, τραπέζια ξήσιειλα, η χωράφα με σιήλιες καρέκλες ενοικιασμένες, κλειστό τον δρόμο της Οδού Τροόδους.
Έτσι έμεινέν μας έναν κυκλικόν κουγκρούιν αγγονίν μες την χωράφαν μας για καμιάν δεκαρκάν χρόνια. Εμάθαν το τζιαι τα
γόνατά μας αμάν εσκουντουφλούσαμεν εις τη μάππαν τζιαι άμαν ε μας εφκαίναν οι τρίπλες τζιαι εχλιάζαμεν.
Γενικώς η χωράφα μας ήταν πολλαπλών χρήσεων. Το κεντρικόν της γήπεδον ήτο σεβαστόν από τη γειτονιάν άπασαν ιδίως μετά το εβδομήντα τέσσερα. Ουδείς επάρκαρεν αυτοκίνητο φορτηγόν ή ετοποθέταν χώματα να καταστρέψει το ΓΣΟ της γειτονιάς.
Προβλήματα είχαμεν με το βοηθητικόν του σταδίου το τριγωνικόν προς τη μερκάν της Αποστόλου Βαρνάβα, που είσιεν
τζιαι έξι μήνες χορτάριν τζιαι έμοιαζεν πολλά με το γήπεδον της Σιέφιλτ Γιουνάιτεντ που τότες ήταν στην πρώτην κατηγορίαν της Αγγλίας. Έναν πράμαν σαν τον Άρην μας τζιαι είχα της μια συμπάθειαν αν τζιαι ήμουν σεσημασμένος φίλαθλος της
Μάντσιεστερ Γιουνάιτεντ. Το γηπεδούιν τούτον άμαν εβολάρησκες πολλά την μάππαν επήαιννεν μες τα βοηθητικά της
κας Στέλλας τζιαι τα δειλινά είχαμεν πελάες. Μετά το 1979 ετοποθέταν τζιαι βουναρούθκια, χώμαν μες το μαρακανούιν μας
τζιαι οι πελάες ήταν πκιόν σε επίπεδον ανορθοδόξου πολέμου.
Τούτα για τη χωράφαν μας την κοτσιανιασμένην που το Κτηματολόγιον της λαϊκής κοντοπαντελονικής ομοσπονδίας
ποδοσφαιριστών. Για να έρτει παίκτης που άλλην γειτονιάν να παίξει ήταν μεάλη ιστορία, ούτε εχάμνας τη χωράφα σου εύκολα.
Μόνον μετά που μεάλον τσακωμόν ή αν με σε εβάλλαν να παίξεις για μια σεζόν ολόκληρην.
Εξαίρεση ο Χριστάκης Παναρέτου, ο οποίος είχεν διαβατήριον βίζαν φουλ τζιαι μεταγραφήν επίσημην που τις χωράφες της
οδού Ρώμης. Τα συμβόλαια υπεγράφησαν έναν δείλις καλοτζιαιρινόν όταν ο μάνατζερ της γειτονιάς Άντρος Φιλίππου
ο γρουσός ανακάλυψεν πως ο μιτσής ήταν ροτσής τζιαι εβόλαρεν μαστορικά και ευθύβολα. Ήτο το έτος 1973 όταν τον
εκλείσαμεν. Που επήα έσσω είπα. Πόψε εκλείσαμεν μεταγραφήν τον Μίμην Παπαϊωάννου της περιφέρειας Χαράκη.
Το άλλον πρωίν οι παρέες ελαλούσαν πως μοιάζει του Δεληκάρη. Λαλώ του Ρε Άντρο αλόπως εν ο Τάσος της ΑΕΚ
τζιαι ήρτεν στου Χαράκη.
Φθινόπωρον του 1973 με τη βοήθειάν του Χριστάκη εκερτίσαμεν μια ντουζίναν νίκες.
Κόμα είχαμεν την Τζιερύνεια, το Βαρώσιν μας, το Τζοιλάνεμος, τη Μεσαρκάν μας Εζούσαμεν βασιλιάες με τα ολίγα αναπαυόμενοι. Άρκοντες με πουμουσιάρικον τίτλο χωράφας επ’ ονόματί μας.
Αχ καρτούλλα μου τζιαιρούς αληθινούς που μας εχάρισεν ο Πλάστης μας ο Θεός.
