Ο δάσκαλός μου ο δεύτερος μου πατέρας!
Ο δάσκαλός μου ο δεύτερος μου πατέρας κυριολεκτικά. Δεν έπαψε ποτέ να μας έχει στην έγνοια του. Από τους κορυφαίους της αγαπητικής διδαχής. Με χάρισμά στην διδασκαλία. Άνθρωπός του στοχασμού και του καθήκοντος. Της εις βάθος μελέτης. Ο Νίκος Έλληνας ο τελευταίος που εξήλθε από την Ομορφίτα. Βασανίστηκέ για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του τόπου μας. Ύστερα βάλθηκέ να φωτίσει τα παιδιά της υπαίθρού και των πόλεων. Έγραψε ιστορία η θυσιαστικότητα και ο ζήλος του στις φτωχογειτονιές της Λεμεσού. Στον Άην Γιάννην της Λεμεσού στου Χαράκη μας στήριξε για χρόνια πολλά. Δάσκαλός μας στο Ζ' Δημοτικό. Αυτός μας πήρε στη Λέσχη Νέων του Ιδρύματος Παναγίδη ανοίγοντας μας ορίζοντές. Αγωνίστηκέ να αγαπήσουμε το βιβλίο τη μελέτη την αλήθεια. Μας γνώρισε πως μπορεί να είναι ένας χριστιανός ηλιόφωτος.
Στην πορεία του βίου του αδικήθηκε. Όταν ανταμοίβοντάν οι επιτήδειοί , οι κόλακές αυτός συνέχιζε τον αγώναν τον καλόν. Ήταν άλλης στόφας άνθρωπος. Λεβέντης κυριολεκτικά και ψυχικά.
Από το Πελέντρι, στην Έγκωμη, στη Λέμεσό, στο Μοναγρούλι. Ζήλω πεπυρωμένος. Από τους πιο δημοκρατικούς ανθρώπους που γνώρισα. Συγχωρητικός σε όσους τον ζημίωσαν.
Τον σκέφτομαι με αγάπη περισσή. Παραμένει φως για τα βήματά μας.
