Τα όσα είδαμε να εκτυλίσσονται στο κλειστό Κέντρο Φιλοξενίας Μεταναστών στην Πουρνάρα όπου 600 περίπου μετανάστες από τη Συρία και Αφρικανικές χώρες τα έκαναν
γης μαδιάμ στην προσπάθειά τους να επιλύσουν τις . . . φυλετικές διαφορές τους, δεν είναι απλά ένα μεμονωμένο επεισόδιο που θα περάσει, ούτε και ένα αμελητέο περιστατικό της επικαιρότητας.
Να θυμίσω απλά ότι παρόμοια επεισόδια εκτυλίχθηκαν και μόλις πρόσφατα κατά τα οποία αλλοδαπός ανέσυρε μπαλτά και επιτέθηκε εναντίον Αξιωματικού της Κυπριακής
Αστυνομίας ο οποίος την γλύτωσε την τελευταία στιγμή, ύστερα από παρέμβαση άλλων Αστυνομικών (δεν γνωρίζουμε ακόμα τις συνέπειες της εγκληματικής πράξης του
επίδοξου δολοφόνου).
Τα αλλεπάλληλα επεισόδια αλλά και η γενικότερη εικόνα του υπερπληθυσμού στα διάφορα Κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας Μεταναστών, αποτελούν την κραυγαλέα εικόνα της διαχρονικής αποτυχίας των Κυβερνήσεων αλλά και των Πολιτικών Δυνάμεων στην Κύπρο να διαχειριστούν ορθά και μέσα σε λογικά πλαίσια το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Κύπρο.
Είναι τοις πάσι γνωστόν ότι η εισροή χιλιάδων λαθρομεταναστών στην Κύπρο αποτελεί κατά ομολογία όλων των αρμοδίων, μέρος ενός καλά οργανωμένου σχεδίου της τουρκίας
να διοχετεύσει στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου όχι απλά αιτητές ασύλου ή οικονομικούς μετανάστες, αλλά και άτομα τα οποία σχετίζονται με εγκληματικές ή τρομοκρατικές οργανώσεις.
Μπροστά σ’ αυτό το άκρως επικίνδυνο φαινόμενο, οι εκάστοτε αρμόδιοι στην Κυπριακή Δημοκρατία σηκώνουν ψηλά τα χέρια και δηλώνουν αμήχανα ότι περίπου δεν μπορούν να το διαχειριστούν ή να το αντιμετωπίσουν!
Θεωρώ – και το έχω γράψει επανειλημμένως στον ημερήσιο τύπο σε δεκάδες άρθρα μου από το 1990 μέχρι σήμερα – ότι το μεταναστευτικό όπως εξελίσσεται στις ελεύθερες περιοχές της Πατρίδας μας αποτελεί μια «ειρηνική» εισβολή, το αποτέλεσμα της οποίας θα είναι η πολιτική αποσταθεροποίηση, η κοινωνική αναταραχή, η δημογραφική
αλλοίωση, η οικονομική αφαίμαξη και η ρήξη της κοινωνικής συνοχής μας. Αυτά τα αποτελέσματα ,που παράγονται συνήθως με πολεμικές συρράξεις, στην Κύπρο συντελούνται με σταδιακές, μικρές, αθόρυβες, αναίμακτες εισβολές.
Με την ευκαιρία αυτή επαναλαμβάνω την απογοήτευσή μου γιατί μέρος της εξαγγελθείσας νέας μεταναστευτικής πολιτικής του Υπουργείου Εσωτερικών που έγινε τον Ιούλιο 2020, δεν έχει υλοποιηθεί στο βαθμό που εξαγγέλθηκε και διακηρύχτηκε και αυτό όχι με υπαιτιότητα του ΥΠΕΞ .
Τα κύματα των λαθρομεταναστών εξακολουθούν να κάνουν κυριολεκτικά απόβαση μέσω των αφύλακτων θαλασσίων διόδων, χωρίς η αρμόδια Λιμενική Αστυνομία να κατορθώνει – ούτε στοιχειωδώς – να τα αντιμετωπίσει.
Οι Άνδρες της Λιμενικής μας Αστυνομίας συνοδεύουν απλά τις βάρκες, τα ταχύπλοα και άλλα σκάφη με τα οποία οι λαθρέμποροι του ανθρώπινου πόνου αλλά και οι συνωμότες της κατάλυσης της όσο απέμεινε Κυπριακής Δημοκρατίας και τα οδηγούν στο ξέφραγο αμπέλι της Πατρίδας μας, ωσάν να πρόκειται για νόμιμους επισκέπτες.
Θα θυμίσω , εν προκειμένω,ότι μέρος της εξαγγελθείσας νέας μεταναστευτικής πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας προέβλεπε τον άμεσο επαναπατρισμό παράνομων
μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους οι οποίες καταχωρήθηκαν στον κατάλογο των 21 ασφαλών χωρών.
Μια άλλη σημαντική πρόνοια αυτής της Πολιτικής προέβλεπε την σύντομη επαναπροώθηση παράτυπων / παράνομων μεταναστών αιτητών ασύλου των οποίων η αίτηση κρίνεται ως «προδήλως αβάσιμη».
Αυτές οι δύο πρόνοιες έχουν καταλήξει γράμμα κενόν περιεχομένου αφού – εξ’ όσων τουλάχιστον γνωρίζω – από τον Ιούλιο 2020 μέχρι σήμερα, έχουν υλοποιηθεί μόνο δύο
φορές μια με 100 περίπου παράνομους μετανάστες από τη Γεωργία και μια με μερικές δεκάδες Ινδούς εικονικούς φοιτητές οι οποίοι . . . δεν κατέβαλαν τα δίδακτρά τους στα
λαθραία κολλέγια στα οποία φοιτούσαν!
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και το Υπουργείο άμυνας οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις στον Κυπριακό λαό γιατί δεν κατορθώνουν να διασφαλίσουν την
στοιχειώδη ασφάλεια που δικαιούται ο Κύπριος φορολογούμενος, αλλά και να εμπεδώσουν το αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς που οφείλουν στους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είναι απορίας άξιον γιατί η Υπηρεσία FRONTEX της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μονίμως απούσα από τα τεκταινόμενα στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της Κυπριακής
Δημοκρατίας ενώ αυτή είναι η αποστολή αλλά και ο λόγος ύπαρξής της.
Απορρίπτω απερίφραστα τις δηλώσεις λαϊκισμού μερίδας των Πολιτικών Κομμάτων ότι η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να γεμίσει την Κύπρο – απ’ άκρου σ’ άκρον – με τα
ούτω καλούμενα «Κέντρα Φιλοξενίας Μεταναστών» τη στιγμή κατά την οποία η χώρα μας (παρά το μικρό της μέγεθος και την επικίνδυνα ρευστή πολιτική κατάσταση) είναι η
πρώτη χώρα στην Ε.Ε, σε ατητές ασύλου και γενικά σε μετανάστες (νόμιμους και παράνομους) οι οποίοι σύμφωνα με τις στατιστικές αριθμούν πέραν του 20% του γηγενούς πληθυσμού. Και αυτό είναι κάτι το οποίο εντέχνως παρασιωπάται!
Οι εκδηλώσεις βίας και οι παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες παράτυπων μεταναστών και αιτητών ασύλου που διαδραματίζονται τόσο στα κέντρα Φιλοξενίας όσο
και σε όλη την έκταση των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου δίνουν ανάγλυφη την εικόνα της διαχρονικής αποτυχίας μας στη διαχείριση του μεταναστευτικού και παρέχουν
το στίγμα της αποσταθεροποίησης της χώρας μας της οποίας η έκταση και το μέγεθος θα είναι καταλυτική και καταστροφική.
Επιβάλλεται εδώ και τώρα η Κυβέρνηση και σύσσωμος ο Πολιτικός κόσμος της Πατρίδας μας να αντιμετωπίσουν το Μεταναστευτικό ως θέμα υψίστης και επείγουσας
προτεραιότητας μακρυά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, λαϊκισμούς, φτηνά και ηχηρά συνθήματα αλλά και χωρίς επιφανειακές και πρόχειρες λύσεις.
Υπάρχουν τρόποι και μέθοδοι αποτελεσματικής διαχείρισης και εφαρμογής μεταναστευτικών πολιτικών οι οποίες ευρίσκονται σε αρμονία με τις πολιτικές και της οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των δυστυχούντων και δυσπραγούντων συνανθρώπων μας.
Μπορούμε να τις εφαρμόσουμε και να τις υλοποιήσουμε αφού προηγουμένως αποφασίσουμε επί του πρακτέου : ποιοι είναι οι μετανάστες που χρήζουν βοήθειας και
προστασίας στη βάση των Ευρωπαϊκών προτύπων και ποιοι είναι τα όργανα και υποχείρια της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής που στοχεύουν στην εκ βάθρων κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ποιοι αποτελούν την μερίδα των δυστυχούντων συνανθρώπων μας και ποιοι συνιστούν απειλή για την ασφάλεια και την ευημερία της χώρας μας.
Ποιοι είναι αυτοί που θεωρούν την Κύπρο ως ξέφραγο αμπέλι και ως ένα δημοφιλή τουριστικό προορισμό που θα τους προσφέρει τις δυνατότητες μόνιμης εγκατάστασης
και τις συνθήκες για να μεταφέρουν τις οικογένειές τους και άλλους συμπατριώτες τους στη «γη της Επαγγελίας», όπως ατυχώς θεωρούν την Κύπρο μας.
*Αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Δημογραφικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής Κύπρου
