Από νεαρός δεκαοκτάρης στις πάμπολλες συζητήσεις περί του εθνικού μας προβλήματος επέμενα να τονίζω την ανάγκη ενότητος.Τότε βέβαια παρά τις πολυάριθμές εμπειρίες από το σύστημα συμφερόντων που υπογείως εργαζόταν δεν είχα ακόμη συνειδητοποιήσει τι ερχόταν να εξουθενώσει τους Έλληνες της Κύπρου.Πόσα ήταν τα ξένα και εγχώρια συμφέροντα και πόσοι μηχανισμοι χαοτικού εξανδραποδισμού θα μας θέριζαν τη ψυχή και τους νέους.
Τώρα παραμονές προεδρικών εκλογών οι έχοντες κοινήν λογικήν βαδίζουν και παραμιλούν.....
Μια πραγματικότητα έμπλεη παθών και αδυναμιών.Η εμπαθής κατάκριση τσακίζει τη ψυχή.Ο κάθε υποψήφιος και οι υποστηρικτές του το ποίημα τους.Λες και δεν μας ισοπέδωσαν οι τόσες υπερβολές του κομματικού τους συστήματος και των αδυναμιών μερίδας του λαού που τους άφησε ανεξέλεγκτους ή δέχτηκε τις παροχές για να σιωπήσει στις κρίσιμες στιγμές.
Βέβαιά τα καταστροφικά έχουν ρίζες στην παλαιά ιδιοτέλεια στην ανάπτυξη μιας ελίτ στη Λευκωσία μετανεξαρτησιακά που σταδιακά μας σκλάβωσε σε περιπέτειες συμφερόντων και αποσκίρτησης από τη φωτεινή εντοπιότητα αδιαφορώντας για τον τουρκικό επεκτατισμό και τις ατζέντες των υπηρεσιών των όποιων υπερδυνάμεων.
