ΨΗΦΙΔΑ ΠΡΩΤΗ
Ο Μάκης Γεωργάλλας είναι από τους αδικημένους ιστοριογραφικά ανθρώπους της Κύπρου που έπαιξαν ρόλο πρωταγωνιστικό στα χρόνια του πενήντα.
Τέκνο πολύτεκνης παραδοσιακής οικογένειας του Μαραθόβουνου μεγάλωσε σε κλίμα αγάπης ,συνεργασίας και θυσιαστικότητος.Άνθρωπος φύσει τολμηρός και έξυπνος πέρασε για πολλά έτη τον ετήσιο κύκλο αγροτικών εργασιών και ως φύλακας των ποστανιών και των οικογενειακών καλλιεργειών επέδειξε πολλές φορές θάρρος και ευστροφεία.
Περατώσας τη φοίτηση του με συνέπεια και επιτυχίες στο Δημοτικό του Μαραθόβουνου ενεγράφει στο ξακουστό Παγκύπριο Γυμνάσιο.Το ίδιο έπραξαν σταδιακά και τα άλλα αδέλφια του .Κατοικούσαν με την αδελφή τους στην εντός των τειχών Λευκωσία .Όταν έφτασαν στην Λευκωσία τα έτη 1948 και 1949 άκμαζε η ΟΧΕΝ στη γειτονική τους Εκκλησία της Φανερωμένης.Η λα ική ευσέβεια και η παραδοσιακή θέαση και βίωση του ανθρωπίνου βίου που επί δωδεκαετία αποτελούσε μαζί με την εγκύκλια ελληνική παιδεία της εποχής την θεμελιακή ρίζα του Γεωργάλλα και των αδελφιών και της σύνολής του οικογενείας συνάντησε συστηματική μελέτη της Καινής Διαθήκης και της Αγίας Γραφής συνολικά.Είναι ενδεικτικό πως περί το έτος 1954 ο Μάκης έχει βαθιά γνώση των Ευαγγελίων και των Αποστόλικών Επιστολών και των Πράξεων των Αποστόλων αφου στους εφηβικύς του διαλόγους απαντα με αποσπάσματα της Βίβλού από στήθους.
Η μετοχή του στην εκκλησιαστική και κατηχητική ζωή της πρωτευούσης της νήσου δεν είναι απλά τυπική.Όπως και στην περίπτωση του Ιάκωβου Πατάτσου αλλά και άλλων νέων της εποχής εκείνης
είναι μετοχή με καλλιέργεια ψυχής και με αντανακλάσεις δυναμισμού και μαρτυρίας.Σταδιακά ο Μάκης θα εξελιχτει σε ηγετική μορφή του κατηχητικού αμπελώνα της Λευκωσίας και νωρίς από το 1954 πέρα από τα καθήκοντά του ως ομαδάρχης Κατασκηνώσεων και ως κατηχητής στο ναό της Χρυσαλιννιώτισσας θα ορκιστεί και θα ενταχτει στην ΕΟΚΑ όπως όλοι σχεδόν οι εκλεκτοι της ΟΧΕΝ στη Λευκωσία ,Λεμεσό και Λάρνακα.
ΨΗΦΙΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Ο ΜΑΚΗΣ ΜΑΣ Ο ΕΝΑΡΕΤΟΣ
Ο ΠΟΛΛΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΙΣΙΩΝ
ΕΠΗΡΕΝ ΤΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΕΣ ΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ ΤΟΥ ΓΛΗΟΡΗ ΤΟΥ ΖΗΔΡΟΥ ΜΑΣ
Ο Μάκης Γιωργάλλας δεν ήτουν γιέ μου κανένας τυχαίος άδρωπος.Ήτουν παιδίν μορφωμένον εχέμυθον .Εν εθκιάλεεν εύκολά αθρώπους κοντά του ο Γληόρης μας μετά την μεάλην προδοσίαν.
Ο Μάκης μας ήτουν του Παγκυπρίου.Έφηβος με όραμαν μελετηρός όξυπνος θαρραλέος.
Κοντεύκει Πρωτοχρονιά τζιαι αθθυμούμαι τον.Σαν τόμαθα ελυπήθηκα πολλά.Μα πέλα σέλα του Τροόδους ούλλοι της Οργάνωσης αγαπούσαν τον.Κατά παντού της νήσου εκλάψαν τον.
Είσιεν χαρκιά πάνω του πάντα.Εκράτεν σημειώσεις .Πκοιοι εν αγαπούσαν την ελευθερίαν εις τα βουνά μας.Έτσι γεματωμένα επκιάαμέν τα πριν να το θάψουμεν νύχταν σκοτεινά πισσούριν ύστερα που τα κακάπου μας έκαμεν τζειντο πατρόλ με τους προδότες, τον επικουρικόν τζιαι τζείνον του Σπεσιαλ Μπραντς τον σκοτεινόν που μάχουνταν να παγιδεύσουν τον Μηνάν να μας συλλάβουν.Επολεμήσαμέν ο Μάστρος περίτου τζι ο Μάκης.Εκοπήκαν του βούρου με το καλόν τους τ αυτοκίνητον.Μα με τις ριπές τους ετραυματίσαν τον Μάκην μας τζιαι εν άντεξεν εξαψυσιησεν με την αγκάλην τη γαλάνην τζιαι τ όνομαν του Μάστρου μας του πολλοπλούμιστου του Γληόρη.Απου το Μαραθόβουνον ανέβηκέν αντάρτης
Τζιαι κάθε νύχτα κάρτερω Μάκη μου πως εννάρτεις
Εν οι τζιαιροι παράτζιαιροι τζιαι μείναμεν αρφάνιαν
Καλιωρα του πανέβηκε περκαλλος στα ουράνια
Κόμα κλαίω τον το Μάκη μας γιε μου.Ήτουν γρουσαφένος.Μιαν νύχτα που πήρα τα φαγιά ουλλόν ψυχαθκια εφίλησεν μου το σιέριν μου.Μα ήρτες ούλλον σιοννιάν θκειε.
Ήρτα γιούλλη μου.Δέκα γρόνους εκάμεν ο τζιύρης μου στη χάψην εις τα Οκτωβριανά.Αφησεν μου το παραντζιελλιάν.Ο,τι ώρα τζιαι νάρτει τζιαι εννα φκούμεν κλέφτες στα βουνά για την Ελευθερίαν που τα παλλιά τα μονοπάθκια να παέννεις τα παππογονικά μας να τους πέρεις το φα ίν.Άλλος εν τα ξέρει .Τζιαι να φκει μάστρος σαν το Δυσσέαν αντρειός να του κρόνεσαι γιε μου καλέ μου.
Εν ημπορώ να με σταθώ στο λόον του τζυρου μου Μάκη..
Ως του τζιαιρου πονναπάμεν εις τη μάναν μας για στους ουρανούς.
Ο Μάκης γιούλη μου εκέρτησεν τους ουρανους του φωτός...
ΤΡΙΤΗ ΨΗΦΙΔΑ
Ο ΜΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΣΤΡΟΣ
Ακόμα τζιαι τζιεινον που πέθανεν
μες τες αγκάλες του
εθκιάλεξεν τον ο Θεός
Ναν καλός ναν γρουσός
ναν το περίτου νέος
να ξέρει γλώσσα να μιλά
ελληνικήν
τζιαι μεσαρίτικά να ξηχουρίζει
πκοιος εν ο Μάστρος του
πκοια εν η μάνα του
τζιαι πότε κοντέφκει η ωρα
πον να πα στο Φως.
Μα σσιεις το για λλίον
πρίχου νάψεις λαμππα του Καλουλοού
να γενει μες στα σσιέρκα σου στραπή
εναν τζιερίν σταυροβουνιώτικον
του σσιειμωνιάτικου Πασκάτου
τ Άη Βασίλη αγρελλιά
ο Μάκης μας
ο Γιωργάλλας που το Μαραθόβουνόν
ο αντάρτης ο πολλαγάπητός που τους
βουνίσιους τζιαι τες μανάες του Τροόδους
που ξέρουν να συγκόφκουν αψε σβήσε
Α Μάστρε μου
κόμα τζιαι τζιιείνον εθκιάλεξεν σου τον
Γληόρη μου
θκειε μου τζιαι φως των κουτσων
παρπατησιών μου....
