Του Πέτρου Παπαπολυβίου
29 Μαΐου σήμερα και θυμηθήκαμε το ταξίδι του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου, ως νεκραναστηθέντος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, προς τη Σμύρνη, εν έτει 1921, τέτοια μέρα. Κάποιος ευφάνταστος αυλικός σκέφτηκε να “πραγματώσει” ακόμη μια λαϊκή προφητεία στο πρόσωπο του “Κωνσταντίνου του ΙΒ¨”, όπως ονόμαζαν οι βασιλόφρονες και οι αυλοκόλακες τον γιο του Γεωργίου του Α, της Ελλάδας, από την άνοιξη του 1913, όταν ανέβηκε στον θρόνο.
Ήταν μια ανόητη και αχρείαστη ενέργεια, που εξόργισε τόσο τον Σουλτάνο όσο και τον Κεμάλ, αλλά και τους “συμμάχους” (θεωρητικά ήταν ακόμη…) τόσο ως προς το ταξίδι όσο και ως προς την ημέρα εκκίνησης της “εκστρατείας”: 29 Μαΐου, επέτειο της Άλωσης της Πόλης.
Παραθέτω πρώτα το διάγγελμα του Κωνσταντίνου (από την εφημ. Εμπρός, της 30ης Μαΐου 1921) με τις υπογραφές σύμπαντος του Υπουργικού Συμβουλίου. Τέσσερεις από τους υπογράφοντες εκετελέστηκαν ύστερα από τη “Δίκη των έξι”, τον Νοέμβριο του 1922: Γούναρης, Θεοτόκης, Μπαλτατζής, Πρωτοπαπαδάκης.
Και πρωτοσέλιδα της εποχής, από τις αθηναϊκές φιλοβασιλικές εφημερίδες, το Σκριπ και το Εμπρός. Αξίζει να τα διαβάσετε καθώς αποτυπώνουν το κλίμα της εποχής.
29 Μαΐου 1921. Εδώ και το ποίημα “Ωρα καλή” με τον στίχο του τίτλου της ανάρτησης
30 Μαΐου 1921. Ο λαός (διά του φιλοκωνσταντινικού Τύπου) κραυγάζει: “Ζήτω ο Αυτοκράτωρ!”…
31 Μαΐου 1921. η είδηση για την άφιξη του Κωνσταντίνου στη Σμύρνη
και από το “Εμπρός” της 30ης Μαΐου 1922 φωτογραφία του Κωνσταντίνου έξω από τη Μητρόπολη
και τέλος, μια φωτογραφία του Κωνσταντίνου, εμφανώς γερασμένου, αλλά χαμογελαστού, στη Σμύρνη, στις 5 Ιουνίου 1921. Μόλις 15 μήνες αργότερα, στα τέλη Αυγούστου 1922, στους ίδιους χώρους ο Μουσταφά Κεμάλ θα επιθεωρούσε, ως νέος πορθητής, τα ερείπια της ιωνικής πρωτεύουσας… Ο Κωνσταντίνος είχε ήδη φύγει από την Ελλάδα οριστικά. Η “νεκρανάσταση του Μαρμαρωμένου βασιλιά” αποδείχθηκε ένα τεράστιο φιάσκο. Το βαρύτατο κόστος θα το πλήρωνε (κυρίως) ο Μικρασιατικός Ελληνισμός.
