ΠΟΙΗΤΑΡΗΣ ΤΖΙΑΙ ΤΡΑΟΥΔΙΣΤΗΣ
ΣΤΗ ΔΡΟΥΣΙΑΝ ΤΟΥ ΕΞΗΝΤΑ
Επουλουν τες φυλλαδες μου θκιακοσια παναηρκα
Μα κομα της ποιησεως εν ειδα τα χαηρκα...
Επηαιννα τζιαι τακτικα στης Παφου εορταες
Τζιαι εις τη ΔροΥσιαν ακουσα τους πιο καλους χαβαες
Ειχαν φκιολαρην αψευτον μαστρον του τσιαττισματου
Χαρα σου να του τραουδας τζιαι τζεινου η χαρα του
Να του χορευκω θκυο γυρους αμεσως να τσιαττιζω
Για τον Ακαμα να λαλω τη Δρουσιαν να χουμιζω
Να τραουδω τις ομορφες τζιαι τη φιλοξενιαν
Του Φανη τζειντες μαειρκες μες το αρκοντικον του
ΣΤης Καρης την ανεφανην στου Βλου την Πανα ι αν
Του Καψαλου τζειντα οφτα μαστρος στο μερτικον του
Με τον Κουριδην στο φκιολην ειπα τα πιο ωραια
της Μεσαρκας ποιηματα του Αποστολ' Αντρεα
τραουδια τζι ιστορηματα μανεες με μερακιν
τζι ο Ζιγκας εακλουθαν μου τραουδα συντροφακιν
