Ταξιδεύεις με τη γραφή. Σε Αύγουστους παλαιούς πουσουν εις το χωρκόν ή στην γειτονιάν σου. Μα και στο εργένικό σου φτωχικό στον Άην Δεμέτην καρτζίν που τον Άην Γιώρκην που τόσον σε έγλεπεν.
Αύγουστον του 1975. Το πρώτον καλοτζιαίριν ύστρα που την Εισβολήν. Τέλη του μηνός εστραφήκετε που το χωρκόν. Επαένετε οι τέσσερεις σας. Η μάνα μας τζιαι οι τρεις μας. Ο πατέρας ερχόταν πολύ λλίες μέρες. Τα κεραμεία της Λεμεσού τζιαι τα θκυο εν εκλείαν ούτε εσβήννναν οι φούρνοι. Οικοδομικός οργασμός για ένα τζεραμίδιν για την προσφυγιάν.
Άμαν εφτάννετε με το ταξί της Γραμμής τέλος του μηνός συνήθως με τον Καρυδάν. Ήταν καλοι οι οδηγοί του ελαλούσαν εις την γειτοννιάν. Εγένετουν χαρά μεγάλη. Επεριμέναν μας οι γειτόνοι μας ιδιαίτερα οι προσφυγές. Η κυρία Ελένη ήταν η ασφάλειά τους. Μια συντροφκιά αψευτη. Υπηρέτρια που τα δώδεκα στη Χώραν. Ήξερεν τι παει να πει μοναξια. σε τόπον κάποτε εχθρικόν. Με επιτήδειους να καραδοκούν. Κάθε τόπος τζιαι οι παλλιαθρώποι του.
Ήταν τζιαι η ασφάλειά του πατέρα. Ενός ανθρώπου που ήξερε πως μπορούν να αμυνθούν οι φτωχοί. Ευγενής και αντρείος. Ελευθερον πνεύμα και ταυτόχρονα με ανεξαντλητο σεβασμό στον συνάνθρωπό του ιδιαίτερα στις γυναίκες. Με βιώματα πόνου από τον απαρφανησμό όταν ο πατέρας του έφυγε με μια άλλη γυναίκα πληγώνοντας τα παιδιά του και φορτώνοντας τον βάρος μεγάλον ευθυνών για τα αδέρφια του.
Εγύριζα τη γειτονιάν να έβρω τους φίλους μου .Να μάθω πκοιοι αλλάξαν σπίτιν πκοιοι ήταν ναν μαζίν μας τζιαι τη δεύτερην χρονιά της προσφυγιάς. Ο Χριστάκης , ο Μιχάλης ο Πολυχρόνης που έπαιζεν καλήν μάππαν ο Σπύρος ο Παπαδόπουλλος που τους πκιο καλλιγράφους αθρώπους που εγνώρισα στο βίον μου. Ο Άντρος ο Παππαρίδης ξεχωριστή παρουσία. Άρχων που το Βαρώσιν. Ποδοσφαιριστής που εμάγευκεν την μάππαν τζιαι έμαθεν μας τζιαι την Άρσεναλ. Εμεις βέβαια μιαν ζωήν Μάτσιεστερ Γιουνάιτετ.
Τα κοπέλλια του δρόμου μας της θρυλικής οδου Τροόδους επεριμέναν να στραφούν ούλλοι που τα χωρκά να αρκέψει το χωραφέικο πρωτάθλημαν πρωίν δείλίς ώς τές 15 τόύ Σεπτέμβρη που ταν να αννοίξουν τα σκολεία . Ήταν ο Ρίκκκος ο πλέον καλόκαρδος ο Μάριος και ο Σολος της Κας Φωτούλλας. Ο Αντώνης ο Βλάσκος ο ζωγράφος και καταδκευαστης ποδηλάτων ο Νίκος ο Κουσιουμής ο Αντρεας ο Βανέζης τζιαι άλλοι πολλοι μικρότεροι τζιαι μεγσλλύτεροι μας. Οργανωτής μας ο ευγενέστατος τζιαι προστατευτικός Άντρος Φιλίππου ο μεγάλος αδερφός για όλους μας.
Ήταν Αύγουστος του 1975 προς τα τέλη του μηνός. Πονεμένος τζιαι χαρούμενός μαζίν. Ο Φύτος εμύριζεν την γειτονιάν σουβλάκια που το μαχαζίν του στην οδόν αποστόλου Βαρνάβα καρτζιν που τη χωράφαν μας. Στο Συνεργατικόν έρκουνταν τζιαινούρκες βαλίτσες μα εμεις απλώς εξησκονίζαμεν τες περσινές.
Το μεγάλον μας πρόβλημάν ήταν ο φούρπος της γειτονιάς που εκρέπαρεν τζιαι εν ερκετουν γλήορα ο τζιηνούρκος που τη συλλογήν τους παίκτες που εκλείσαμεν συναιτερικά. Στάμπα ήταν ο Τάσος της ΕΠΑ τζιαι ο ξανθός οΓκρέκορυ της Ομόνοιας. Τη στάμπαν του Γκρεκορθυ πούταν το νούμερον 1 είδα την τζιαι εν την είδα θκυο τρεις φορές. Ήταν πολλά δύσκολός παικτης....
