Ήταν έναν μικρόν δωμάτιόν ενοικιασμένον που τον πατέραν του μιαν τζιαι η αναστολή θητείας εν έφταννέν εύκολά που τα Πηαίνια στην Ασγάταν τζιαι που την Ασγάταν στα Πηαίνια τζιαι τρέχα γύρευέ. Τουλάιστόν είσιεν να λαλεί πως υπηρέτησεν θητείαν κοσιέξι μήνες απλός.Ούτε μέραν κοντά στην Λεμεσόν.
Ούτε για υποδεκανέας εν εκρίθειν κατάλληλός. Τζιαι ύστερα ετζυνηούσαν τον να τον ησβήσούν που τον χάρτην κάτι κοπέλλια
νάυλον. Το λοιπόν πάλε εξωστράτησεν η διήγησις.
Μες τζείνον το φοιτητικόν δωματιούδιν το μοσχοπληρωμένον εις τον δημοκρατικόν κεντρώον νυκοτζοίρην που εγυρευκέν έναν ποσόν, σκέττη εκμετάλλευση για την εποχήν.Άντεξεν έναν χρόνον.
Τες κρύες νύχτες του Σιειμώνα με μιαν έκδοσην του Παπαδιαμάντη, εικονογραφημένην ,εκδόσεις ΑΣΤΕΡΟΣ έκαμνέν παρέαν την φτώσειάν του με μιαν γλώσσαν τζιαι μιαν ζωήν που του τέρκαζεν τζιαι αγάπαν την. Ο παππούς μας ο Αλέξαντρός Εμμανουήλ Παπαδιαμάντης μιαν τέθκιαν μέραν ή νύχταν τρίτην του Γεννάρη εταξίδεψέν για τους ουρανούς νά κάμει καλά τζιαι να πνάσει με τον άλλον μάστρον της γραφής μας τον πρόπαππουν μας τον Διονύσιον Σόλωμόν.Ήτάν το 1911 αν δε μου γελά το αθθυμητικόν μου.
Άρεσκέν μου που είσιεν αγάπες,αγάπες καλές.Τα επ εμοι και εν όσο ζώ......Άρεσκέν μου που αγάπαν την Ελλάδαν...Γραικύλος της σήμερόν.......
Αγάπουν τον που εν το άντεχέν το βασίλειον των επιτηδείων, τα κοπέλλια ,τα μουσιαμμέτηνά ,του βουτήρου τζιαι της κόλλας. Αγάπουν τον πολλά που καρκιάς που τ άρεσκέν η ψαλτιτζή μα τζιαι το κρασούιν του Καχριμάνη .Αγάπουν τον που με τους φίλους του τους λιοστούς, τους καλούς ήτουν άρκοντας τζιαι πρόσχαρός .Παραδείσιός έτσι τον ηγράφει ο Μαλακάσής, ο φίλος του που τον αγάπαν το μάστρόν της γραφής, της γλώσσας τζιαι του φωτός.Αγάπουν τον τζιαι κραώ την στράταν του, το κατά δύναμήν.Ουτιδανός τζιαι εφάμαρτός μαχουμαι ούλλους να τους συγχωρήσω μα ώρες, ώρες πκιάννει με έναν παραπονόν, ένας καμός μιτσόττερός που το δάσκαλόν μου, το Σκαθίτην.Είσιεν βάσανά πολλά μα πόσα Θεέ μου .Ιστόρησεν τα ναν καλά ο Ηλίας Παπαδημητρακοπουλός ο τεγνίτης του γραψιμάτου ,του διηγήματός, του πολλήν τέγνην τζιαι μαστορκάν απαιτούντος.
Κύριε μου παρηόρα τον τζειπάνω στα ψηλά τζι ' αξίζει του Θεγέ μου.Τζιαι συγχώρα μου τζι εμέν τζι ούλλους τους πεφορτισμένους τζιαι τους πονεμένους του ρωμε ικου τουνιά που πολλά εδάκρυσεν τούντους γρόνους τους δύσκολους.....
