Το έγραψε εγκαιρα και με διεισδυτικη ανάλυση ο μεγας Σαραντος Καργακος και όσα έγραψε ισχυουν συχνά και παράλληλα με την Ελλάδα και στην ημικατεχομενη Κύπρο μας.
"Ἡ σιωπή ἐπιβάλλεται στό βαρύ καί βαθύ στοχασμό. Ἐπιβάλλεται σέ ὅσους τολμοῦν νά θίξουν τίς βαθύτερες αἰτίες καί τούς κυριώτερους αἴτιους τῆς ὁλικῆς μας κατολισθήσεως. Μπορεῖς ἐλεύθερα στήν Ἑλλάδα νά μιλᾶς μέ λόγια κατεδαφιστικά. Ὄχι μέ λόγια ἀνορθωτικά. Δηλαδή μπορεῖ νά κατεδαφίζεις ἀξίες καί ἀξίους, νά γκρεμίζεις ὅσια καί ἱερά, ὄχι ὅμως νά ὀρθώνεις λόγο
ἐνισχυτικό γιά ὅ,τι μπορεῖ νά ἦταν μέχρι χθές «τζοβαϊρικό ἀξετίμητο». Γι᾽αὐτά ἐπιβάλλεται omerta. Γιά παράδειγμα, ποιός τολμᾶ νά μιλήσει μέσα σέ πανεπιστημιακούς χώρους καί νά πεῖ πράγματα ἀντίθετα πρός αὐτούς πού «κάνουν τό νόμο» σέ σχολές, ἀκόμη καί σχολεῖα; Μπορεῖς νά μιλᾶς μόνον, ἄν πηγαίνεις μέ τά νερά τῶν ὀργανωμένων τραμπουκικά μειοψηφιῶν."
Στην Κύπρο οι οργανωμένες τραμπουκικά μειοψηφιες Οργανωσεων ταπελλων ολιγομελεις με μυστηριες χρηματοδοτησεις επιθυμουν να μην ομιλουμεν για την κυριαρχη σταυρωση μας, την τουρκικη κατοχη όπως την ανελυσε ο επίσης σοφός
ημων Σαββας Παυλου.
" Στην Κύπρο η κυρίαρχη εξουσία είναι τα κατοχικά στρατεύματα, η σιδερένια πραγματικότητα της κατοχής αποτελεί ένα συνεχές και επίπονο άγχος, μια καταθλιπτική-συντριπτική κατάσταση. Το κυπριακό κατεστημένο έχει αποδεχτεί (πάντοτε με την υποκίνηση και σε συνεργασία με Άγγλους, Αμερικανούς κ.λπ.) τα κατοχικά δεδομένα, προσπαθεί απλώς να περάσει αυτή τη λύση, να την κάνει αποδεκτή. Δεν το δηλώνει ευθέως, παραπλανεί τον κυπριακό ελληνισμό -κυριότερη τακτική για θόλωμα των νερών είναι η ανεύρεση μικρών στόχων, η αίσθηση νικών. Κάθε λίγο και λιγάκι κάτι μηχανεύονται και έχουν να ασχολούνται για να μην δουν το μείζον : την κατοχική πραγματικότητα.
Πότε, λοιπόν, καταφέρονται εναντίον της αμυντικής θωράκισης της Κύπρου (νίκη εναντίον του μιλιταρισμού! και εναντίον του στρατοκρατικού πνεύματος!), πότε εναντίον των δεσμών και των σχέσεων με την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό (νίκη εναντίον του εθνικισμού!), πότε εναντίον των συνεκτικών δεσμών της κυπριακής κοινωνίας, του πείσματος και της επιμονής
της (νίκη του εκσυγχρονιστικού πνεύματος εναντίον του συντηρητισμού!), πότε εναντίον της ιστορικής μνήμης, της μνήμης για τους παλιούς αγώνες του τόπου, για τις κατεχόμενες πατρίδες (νίκη εναντίον του σοβινισμού!)
Μας δίνουν νίκες, δήθεν νίκες, για να δεχτούμε πιο άνετα τα αποτελέσματα της μεγάλης ήττας του 1974. Έχουμε «πνιγεί» στις πολλές εικονικές νίκες, μας φλόμωσαν στα υποκατάστατα με νίκες για να μην αντιλαμβανόμαστε τη στατική και αμετακίνητη τραγική μας κατάσταση."
Αυτες οι μυστηριες μη κυβερνητικές οργανώσεις απαιτουσαν δια εκβιασμων τη σιωπη για τα ουσιωδη και τα πλούσια της Ιστορίας και της παραδόσεως ημων.Υπαρχουν πολλοί παρατηρητες που πιστεύουν πως έχουν σε μεγάλο βαθμό ελέγξεις πολλά κέντρα εξουσιας στη Λευκωσία και την κρατικη μηχανή.Μονον που η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ και η ΕΠΑΡΧΙΑ στην Κύπρο δεν σιωπα,,είναι ατιθαση .Σε αρκετές τις εκδηλώσεις λέει και γράφει την κατοχη κατοχη και τα ὅσια καί ἱερά, τζιβαερικον πολυτιμον.
Η υπερβαση της ενοχης σιωπης ίσως σώσει τον τόπο μας.
