Εκάμναμεν κάτι μικρομασκούες του Ζορό με χαρτόνι που κάσιες του Συνεργατικού τζιαι επογιατίζαμέν τες μαύρες ποικιλοτρόπως. Καμμιάν φοράν εκάμναμέν τζιαι ξύλενα σπαθκιά.Εξηάνναμεν τις Αποκριές τζιαι δωστου ξιφομαχίες με τα παλιοσάνιά που τα τριφαμέν ή κάτι σαραβαλλιασμένα σκουποξυλά που τα κάμνεν ο Αντώνης με το γυαλλόχαρτόν τζιαι ελάμπαν.
Εν τω μεταξύ μετά την Εισβολήν για κάποια χρόνια εν εγίνετούν μεγάλη παρέλαση τζιαι εστράφημάν εις τα παλιά ,τα αθώα τζιαι δώστου σεντόνια μες τη γειτονιάν τζιαι παλλιοπαντέλονά δημμένα με ζώνες παραθκιάνταλές τζιαι κάτι μασκούες με ιτ ιν χωράφά ,δέκα στο μισούιν ή μούχτιν αλλά η δουλειά εγίνετούν. Δίχα δυσκολίαν τζιαι με χαμηλά ποσοστά αναγνώρισης.
Οι Αποκριές μας δεν ήταν σπάταλές.Ήταν σχεδόν άνευ κόστους .Ήτάν όμως πλούσιες σε γέλιο τζιαι χαράν, απλότητάν τζιαι τέχνες όμορφες της πενίας.
Μάμά ήρταν μασκες.Ου μάναμου τις μασκούές.Έν μώρα .Ποια να ναι άραγε΄.Τούτος που γελά εν ο Αντώνης.Είδες ήβρα το.Τζιεράστου Αντώνη μου πκαιέ πουρεκκούιν......
