Υπάρχει μια αντίληψη στα εκπαιδευτικά μας πραγματα εντελώς τεχνική μηχανική .Όταν αναλύει πράγματα του σχολείου το πράττει με ένα τρόπο επιφανειακο.Λες και τα σχολεία είναι παραγωγικές μονάδες.
Τα θεωρητικά τους εργαλεία που αξιοποιούν οι φορείς αυτοί της μηχανιστικής αντίληψης πότε δεν προχωρούν σε διάλογο με πηγές κλασσικές του πολιτισμού μας.Ούτε καν σε αναγνώσεις δημιουργικές της Εκπαιδευση ς μας προσφατές.Ας αναφέρουμε το Χρήστο Τσολάκη ως παράδειγμα.Μα είναι δυνατόν να ομιλείς για μάθηση στην Κύπρο σήμερα και να τον αγνοείς.Για τους "παλαιότερούς " τι να γράφομεν.Πολλοι εγκαίρως ανέλυσαν και πρότειναν λύσεις για τη σημέρινή μας προβληματική από τα χρόνια του ογδόντα.
Αυτή την παρανάγνωση των εκπαιδευτικών πραγμάτων την ανέλυσε επαρκώς ο μακαριστός Σάββας Παύλου κορυφαίος θεωρήτικός της παιδείας και της κοινωνίας της Κύπρου τα πολύ τελευταία έτη.Η γραφή και οι αναλύσεις του είχαν ως στήριγμα και την πολύ βαθιά εμπειρία του ως μάχιμου εκπαιδευτικού σε πολλά σχολεία της Κύπρου καθώς και στα Εσπερινά Γυμνάσια ενηλίκων.Η θεωρητική σκευή του όμως υπερτερερούσε πολλών σημερινών θιασωτών της εργαλειακής μονομερούς δυτικότροπης αντίληψης εκπαιδευσης εν τη νήσω Κύπρω.Σε σημείο που αμφιβάλλω αν τον μελέτησαν ποτε και αν μπορούν να τον παρακολουθήσουν.Αφού η μεθοδος τους ειναι νομίζω εκφορά μιας επαναλαμβανόμενης οπτικής στα πλαίσια του διαλόγου για μια εκπαίδευση στην"κοινωνία της πληροφορίας" που ήδη εχει επιδείξει τα αδιέξοδα της και την αδυναμία πρότασεων στα σημερινά κοινωνικοοικονομικά αδιέξοδα.
Αν ένας διαβασει τα βιβλία του τα δοκιμιακα και μια σειρά ανατομιων που επιχειρησε στο ιστολογιο του για θέματα κοινωνίκα πολιτιστικα και παιδευτικα θα κατανοησει πως οραματιζομαστε όταν δεν μας στρατευουν ξένες πρεσβειες και θυγατρικα νέο εποχικα "μαγαζακια".
