Μνήμη του Ασώτου υιού και αφήνεις τα προσωπεία κατα μέρος.
Πολλά ασωτεύσας μετράς τα χρόνια που πέρασαν και νοσταλγεις τα χρόνια που πολλοι σιγοψιθύριζαν πως ασωτεύεις .Δεν είχες πλέον την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν και μόνος τα βράδυα στο εργενικό σου φτωχικό, τζιαμέ στον Άην Δεμέτην, γονάτιζες ευκολότερα στον Παντοκράτορά που σου δώρισε ο Μόδεστος στην Σταυρονικήτα όταν θα έφευγες μέρες της Διακαινησίμου του 1990.
Να προλάβεις να στραφεις ασσεν τζιαι στα πενήντα σου στον οίκον του Πατρός.Να πνάσει η ψυσιή που τα κεράτια τζιαι τις θητείες εις τη χοιροβοσκήν.
Ήταν κάτι τζιαιροι πόξω που τον Αήν Νικόλαν της Έγκωμής που πάεννες ως άσωτος τζιαι εκαθεσούν τα δειλινά ωστη να ρτει ησειρά σου τζιαι ελάλεν σου ο αεικίνητός Καντηλανάφτης κάτι πρωτινα τζιαι όμορφα για το παλλιον το καλλος για την απλήν ζωήν τζιαι ένωθες τον πατρικά να σου μιλά σε εσεν το χωρκατούιν της Λεμεσού τζιαι της Δρούσιας πο κόψεν έναν τζιαιρόν στη Χώραν τζιαι εν ευρισκεν τις στράτες .....
Εμίλαν σου ωσαν βετεράνος άσωτός, νοσταλγος των παλαιών καιρών της αληθείας, εις άσωτον νέον στο τάγμάν των πολλά ασωτευσάντων.
Ενας Πατέρας μας περιμένει μα αραγέ σου ενναν η επιστροφή μας ποτζεινή που ελευθερώνει καθώς έγραψεν εγκαίρως ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Γοντικάκης....
