ΓΡΑΦΗ ΠΡΩΤΗ
Ο πατερας ημων Κυπριανός Αψερος ήταν όντως εργάτης του Ευαγγελιου του Χριστου.
Μορφη πρωτινη και σύγχρονη.Αγροτης,δημιουργος μεγαλων εργων με τα δύο του χέρια ,την τσαππα και το φτυαρι...
Εργάτης ακαματος στις κατασκηνωσεις της Ιερας Μητροπολεως Λεμεσου στα χρόνια της δευτερης άκμης τους στα χρόνια του ογδοντα.και στήριγμα μας κατόπιν όταν εργαστηκαμε μακρυά από τις εγκαταστασεις μας "εξοριστοι" στ'ακινητα Τσιρού στον Σαιτταν σε συνθήκες δύσκολες αλλά ευτυχισμένες μετά το 1994 .Αυτή η "εξορια" τον είχε πολύ στενοχωρησει.Τα
είχαμε συζητήσει το 1994 όταν ξαναβρεθηκαμε στην επαλξη της Κατασκήνωση της Μητροπολης Λεμεσου.Αυτος ακόμη μπροστάρης με τον μακαριστο Παπαντωνιου δίπλα του,τον Πατερα Σπυριδωναν,τον αγαπητό Λεοντιο και τόσους συνεργατες ,φίλους και κατασκηνωτες σε μια κατασκήνωση εμπλεην χαρας.Μαζι τους ξανα ως ο ασωτος που επεστρεψεν.Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή της συναντησης μας αρχές Ιουλιου ένα απόγευμα πουρθε να πιάσει δουλειά στην Κατασκήνωση.Τη θερμη του αγκαλη,την χαρά του...
Δεν ήταν απλά ο άνθρωπος του Αγρου.Ηταν κορυφαιος επιστήμονας στον κλάδο του.Ηγετης τολμηρος της Χριστιανικης Φοιτητικης Ενωσεως στα τελη της δεκαετίας του εξηντα.Θυσιασε κοπους ,χρόνο και ένα ακαδημα ι κο έτος τρεχοντας για να προκοψει το Χριστιανισμο φοιτητικο κινημα.Με παρουσία μετριοπαθη και εμπλεην αναζητησης στα χρόνια της Ελλαδικης
του θητειας συναντα τον γερόντα Δωσιθεο και τον ακολουθεί δια βιου με το ανοιχτό του μυαλό, την πλούσια καρδιά, την χαρά και το χαμόγελο πλα ι σε έναν τρόπον βιου ασκητικον μα κεκρυμμενον.
Ήταν πάντα ο φίλος μας, ο άνθρωπος πουχαμεν ποκουμπιν στα βουνα στις δυσκολιες..Ο ανδρειος,ο ταπεινός ,ο λιαν αγαπητός.Ξεκινουσε για χρόνια με τα πόδια για τα χωράφια.Τουτος εν καλοηρος αληθινός μουπε κάποτε στον Μαχαιρα ένας συντοπιτης του ιστορωντας μου τις οδοιποριες και τις καλοσυνες του.
Ανεβαιναμε ξανά και ξανά με λιγα μέσα μες τις ξυλινες φτωχικες σκηνές μα κοντά στην περισση του αγάπη.Ηταν το στήριγμα των κατασκηνωσεων μας.Αυτο οι κατασκηνωτες και οι συνεργατες του δεν το ξεχασαν πότε.
Σε καιρούς δύσκολους διακονησε σε πλήθος αμπελωνων του Κυριου.Καθηγητης θελκτικος.Στηριγμα των εκπαιδευτηριων του Αγρου.Πνευματικος και ποιμενας φωτεινός της ορεινης Λεμεσου.Στηριξε την Ενωση Ορθοδοξων Επιστημονων Λεμεσου στα χρόνια του ενενηντα και τα ονόμαστα της συνέδρια και τις συγκεντρωσεις της.
Αναστηλωσε προσκυνηματα και νάους.Το ονομαστο μοναστηρι του Αγρου που ονειρευτηκε και αγωνιστηκε να το αναστησει ξανά.
Γράφω σκορπια,φτωχικα.Τον αδικω όπως πολλοί τον αδικησαν.Εμεινε στην επαλξη του ταπεινα θυσιαστικα κι ας είχε Πλούτο καρδιας να δωρισει,να δωρισει με την προσγειωμενην του σκέψη την μακραν ακροτητων.Διδαξε δια του παραδείγματος και άφησε ανθούς μαθητές και συνεχιστες.
Δεν αρέσκετο στους θορύβους την προβολη.Διακονησε τον λαον του Θεού πέρα από μισον αιώνα με έναν ΛΟΓΟΝ καλον για ολους μας.
Ένα βράδυ από τα δύσκολα μας στην κατασκήνωση ακουστηκε ένα αυτοκίνητο να ανεβαινει.Ειμασταν τέσσερις η πέντε υπεύθυνοι στην κατασκήνωση.Αργα έφτασε με το αγροτικο του ο Αρχιμανδριτης Κυπριανός. "Εν εμπόρουν να τζοιμηθώ". Ειπα ας πάω τζι εγώ να γίνουν εξη να τα καταφερουμεν να κρατήθει η κατασκήνωση.Πολλες φορές τον θυμηθηκαμε όταν είμασταν λιγοι στις πολεμιστρες του καλου.Ηταν.μπροσταρης αφοβος αγαπητικος.
