Γράφω κάποια προσωπικά περί Κύπρου καρπός διαβασμάτων και βιωμάτων τριάντα πέντε χρόνων
Να είμαστε ειλικρινεις. Το 1960 οι Τούρκοι ή Οθωμανοι ή Μουσουλμάνοι όπως τους ήθελαν τα έγγραφα Βρεττανών είχαν υπερπρονόμια. Αυτή η αναιρεση αρχών του ΟΗΕ για τα δικαιώματα της μίας τουρκοκυπριακης ψήφού ήτουν η αρκή πολλών κακών.
Υπήρχαν πολλά στρατηγικά συμφέροντα των Βρεττανων των Αμερικανών των Σοβιετικών του Τουρκικού κατ επανάληψη ληστρικού κράτους στον 19ο και 20ο αιώνα. Ένας λαός Ελλήνων ,Ορθοδόξων Χριστιανών ,Χριστιανών όπως τους ήθελάν τα Βρεττανικά έγγραφα με πόσους να τα φκάλει πέρα τζιαι να μεν τα θαλασσώσει.
Ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς είχε φανερά εμμονές με το μειονοτικό προφίλτων Οθομανών της Κύπρου και την εμφανή πολλές φορές μορφωτική δίψα των Ελλήνων και την εμφανή υπεροχλη τους σε σειρα θεμάτων. Ήταν εριστικός και υπερβολικα φιλόδοξος. Εμμονα προσηλωμένος στην δική του ανάγνωση των πραγμάτων. Δεν αποδεχόταν καμμιά άλλη φωνή.Ούτε καν του Φαζίλ Κουτσιούκ. Η έρευνα έχει καταδείξει πως η εμμονή του τον οδηγούσε σε ενέργειες που δεν ήτο σύννομες και ήταν μακρυά από την κοινή λογική. Η απουσία μέτρου επί των παθών του φαίνεται και από τις ανήθικές ενέργειές του στη δίκη του Καραολή όπου πολύ πιθανόν να γνώριζε ότι ήτο αθώος. Με τέθκοιον αντίπαλόν οι Έλληνες ήταν σχεδόν καταδικασμένοι να μην έχουν ειρήνη και οι Τουρκοκύπριοι να συρθούν στα ακραία φιλόδοξα προσωπικά του οράματα......
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΥΛΑΚΕΣ
Περί Κύπρου
Συνεχίζω την παράθεση κάποιων συμπερασμάτων μετά απο δεκαετίες έρευνας.
Από τα χρόνια προ του τριάντα ξεκινά με υποκίνηση Τουρκικών Υπηρεσιών η προώθηση της δημιουργίας μουσουλμανικών θυλάκων στην Κύπρο. Μια επισταμένη μελέτη της μικροιστορίας της Λουρουτζίνας προ και μετα τη δολοφονία του παπα Χαραλάμπου καταδεικνύει τη μεθόδευση ακόμη και του ποιοι ψευδώς θα ενοχοποιούντο. Ο Ραούφ Ντενκτάς ειδικά για τη Λουρουτζίνα αναπαρηγαγέ μύθους τους οποίους κατέρριψε μεθοδικά με σειρά ερευνών ο Κωστής Κοκκινόφτας.
Η πολιτική διαχωρισμού και δημιουργίας θυλάκων ξεκινά από τον 19ο αιώνα όταν οι Βρεττανοι απογράφοι κηρύττουν απόρρητα στοιχεία που σφορούν τους κατοίκους της Κύπρου με μικτό προσδιορισμό. Λινοβάμβακους, κρυφούς και φανερούς.Ιδιαιτερα στο γυναικείο μουσουλμανικο πληθυσμό της Κύπρου υπήρχε τεράστιο φαινόμενο σχέσης με την τοπική χριστιανική κοινότητα πράγμα που οι Βρεττανοι δεν ήθελάν να καταγραφεί δημόσια.
Η πολιτική βιαίως ενισχυμένων θυλάκων που δεν ήτο πάντα δημοφιλής στους Οθωμανούς , στους μουσουλμάνους της Κύπρου σε αρκετές περιοχές της νήσου ουσιαστικά κατέστρεψε το νησί και αλλοίωσε την τοπική ιδιαίτερη παράδοση.Ουσιαστικά ο Ντενκτας και οι σκληροπυρηνικοί του μαζί με τις ενέργειές των Βρεττανών Σπέσιαλς με την καθοδήγηση του μυστηριώδους Διευθυντή του Κτηνιατρείου(τη δράση του έχει αποκαλύψει ο Μαχλουζαρίδης ενώ ο Μακάριος τον εκδίωξε γύρω στο 1965 παρά τις Βρεττανικές αντιδράσεις) και των τεχνοκρατών του Υπουργείου Αποικιών.
Ο εξοπλισμός των θυλάκων είναι ένα ιστορικό ζήτημα μεγίστης σημασίας το οποίο έχουν φωτίσει επαρκώς έγγραφα υπηρεσιών και μαρτυρίες ηγετικών προσώπων απο την Τουρκοκυπριακή μειονότητα σε παράλιες κοινότητες ιδιαίτερα του Καπιτάν τωνΚοκκίνων ο οποιος περιγραφει σε ντοκύμαντερ το αμοιβόμενο δίκτυο εξοπλισμού με Βρεττανους διεκπρραιωτές. Δίκτυο με άνεση λειτουργίας όπως το περιγράφει σε όλους τους προόρισμούς ανά την Κύπρο. Το δίκτυο αυτό είχε ανακαλυφτεί πολύ πριν τη σύλληψη του Ντενίς και πράκτορας της Ελληνικής ΚΥΠ κατέγραψε το δρομολόγιο Κοκκίνων Αμμοχώστου ακόμα και τον αριθμό αυτοκινήτου και τον προορισμό στην Αμμόχωστο. Αυτά προ των εκλογών του 1960
στη μεταβατική διακυβέρνηση Φουτ.
Η δημιουργία περίκλειστων Τουρκοκυπριακών οντοτήτων είχε πολλά αίτια και αφορμές.Καταλύτης ήτο μια ελίτ στη Λευκωσία την επαρχία Κερύνειας με υππόγειο ρόλο του Οσμαν Ορέκ και την Άγκυρα. ηοποία μετέχοντας σε ακραίες ενέργειές στα χρόνια του πενήντα αυτοπροσδιοριστηκε ως ακραία εχθρικη εναντι των Ελλήνων της Κύπρού
Οδηγούσε και με προσωπικές ακρότητες στην απομόνωση. Η ελίτ αυτή τρομοκρατει τους διαφωνούντες και τις κάτα γεωγραφικά διαμερίσματα διαφοροποιημένες επιλογες και αντιλήψεις. Συμμαχει με την οπτική των Πράσινων Γραμμών που επιβάλλουν οι Βρεττανοι στρατηγικά. Ευτυχώς η μαρτυρία Βενιαμίν και το παράδειγμα της Λεμεσού και χωριών της ορεινής Πάφου τεκμηριώνουν την επιβολή των συγκεντρώσεων πληθυσμού δια της ανατροπής προσωπικών αντιλήψεων
αρκετών Οθωμαννών της ΚΎΠΡΟΥ ιδιαίτερα στις περιοχες εξισλαμισμών και μεικτης ταυτότητος που έγκαιρα επεσήμαναν από το 1891 και πριν οι Βρεττανοι.
Τις ενέργειές μιας τέτοιας ελεγχόμενής ελίτ στο Λονδίνο των ετών μετά το 1950 περιγράφει λεπτομέρως ο Ιερόθεός Κυκκώτης από τους πλέον δεινούς παρατηρητές των εκστρατειών επιβολής ιδεολογημάτων εγκληματικών και τακτικών παρανομών αποσχίσεων στους απλούς Τουρκοκύπριούς που συχνά είχαν άλλες προτεραιότητες και μετείχαν σε μια λα ική και αγρότική παράδοση άσχεή με τους φιλόδοξους Κεμαλιστες της Λευκωσίας τους εν πολλοις διαβρωμένους από τους Αστούς αποικιοκράτες και δουλικους στον κάθε Ρεταγουέι ,Στορρς, Πάλμερ και Μακκάουαν.
Η οικονομική πλευρρά του απομονωτισμού και οι αμοιβές των δημιουργών τους είναι τέλος ένα σόβαρό θέμα υππο διερεύνηση.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΡΙΤΗ
Η ΖΥΡΙΧΗ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Περί Κύπρου Στοχασμοι και συμπεράσματα.
Από τις δεκαετίες ερεύνης για την Κύπρο του 19ου και εικοστού αιώνα κατέληξα σε μια σειρά προβληματισμών που συνήθως πολλοί αποφρεύγουν να αγγίξουν.
Ένα ζήτημα κεφαλαιώδες γύρω από την πορεία της Κύπρου ήταν η υπό συνθήκες ειρήνης άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων όλων των κατοίκων του νησού από τις 16 Αυγούστου του 1960.Αν λοιπόν το 18% των Τούρκων του νησιού με το νόμιμο αναλόγικό δικαίωμα του 18% ως το διεθνές δίκαιο όριζει αφηνόταν να εργαστεί και να αξιοποιήσει την κτημοσύνη του η οποία ήτο όντως αξιόλογη τόσο ποιοτικά οσο και από απόψης χωροθεσίας και αντικειμενικών αξιών.Ποία θα ήταν η πρόοδος και η παραγωγικότητα του;
Η περίπτωση της Λεμεσού της Επισκοπής του Καντού των Αρόδων που είχαν ήδη επιδείξει πρόοδο από το 1950 ποια πορεία θα είχε.
Αναλογικά και οι Έλληνες της Κύπρου με το 78% παρά τις δυσκολίες των παραμελημένων σε κάποιους ορεινούς όγκους θα προόδευαν χωρίς περισπασμούς.
Η επιβολή κάποιων προνοιών στη Ζυριχική Λύση δεν υποβοήθησαν .Δεν συνοδοιπορούσαν με το Διεθνές δίκαιο και δεν μεριμνούσαν για την ειρηνική σύννομη συνέχεια.Ήταν ουσιαστικά μια προετοιμασία για να δράσουν κάποιοι επιτήδειοι σε συνθήκες ασταθούς σταθερότητος. Στην ουσία σε τι βοήθησαν τους Τουρκοκύπριούς τα υπερπρονόμια.Προετοίμαζαν τη δημιουργία ρήξεων για δυναμιτισμό της ειρήνης και της Πρόοδου.
Αν τα ανωτέρω μελετηθούν με τοέγγραφό των Βρεττανών The future of Cyprus του 1964 τότε κατανοείς πως οι στρατηγικοι γίγαντες δεν επιθυμούσαν να προοδευσουν ιο Έλληνες Χριστιανοι και οι Τούρκοι Οθωμανοι της Κύπρου στα χωριά και τις πόλεις των προγόνων τους στις πατρογόνικές τους εστίες.Θα προόδευαν επικίνδυνα στους γενέθλιους τόπους και τις κτημοσύνες τους.
Γι αυτό μεριμνούσαν κάποιοι να τους ρίξουν στα ναρκόπεδια τους.
Αυτοί που από το 1878 απόφευγαν την αλήθινή συνάφειά μαζί τους. Τα συμφέροντα τους διακονούσαν και αναζητούσαν διευκοληντές.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Ο ΘΥΛΑΚΑΣ ΚΟΚΚΙΝΩΝ
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΟΠΛΙΣΜΟΥ
Για την Κύπρο μας τα Κότσινα την Τυλλήρκάν
Μετά από κοπιώδη συγκέντρωση στοιχείων καταγράφω κάποιες επισημάνσεις για τα δίκτυα διανομής οπλισμού από το 1960 μέχρι το 1964 από τα Κόκκινα σε ολόκληρη την Κύπρο.
Ο Τουρκοκύπριος επικεφαλής των Κοκκίνων περιγράφει σε συνέντευξή του τα παρακάτω:
Η μεταφορά των όπλων και πυρομαχικών από την Τουρκία γινόταν μέσω της παραλίας των Κοκκίνων.Τα υλικά αποκρύβονταν σε σπηλιές για να μην εντοπιστούν από τους Ειρηνευτές.Την επόμενή μέρα έρχονταν οι Βρεττανοι αφού εισεπρατταν τα λεφτά για τη μεταφορά έκρυβάν τον οπλισμό και αναχωρούσαν για τα χωριά που θα εξοπλίζονταν.Αναφέρει ως παραδειγμά την Πόλη Χρυσοχούς η οποία εξοπλίστηκε με φορτίο που απεκρύβει σε φορτωτική αλεύροειδών σε ειδικό κοντέινερ όπως αναφέρει.
Η οργάνωση αμύνης του θύλακα έγινε με την εποπτεία Τούρκου Ανώτερου αξιωματικού.Περιλάμβανε πρώτη και δεύτερη γραμμή αμύνης και δικτυο με κελλάρια κάτω από τα σπίτια για προστασία των αμάχων.Αναπτύσσει την παρουσία επτακοσίων ανδρών εκ των οποίων οι 678 Τουρκοκύπριοι και οι 22 Τούρκοι Στρατιώτικοι εκ των οποίων τουλάχιστόν οι τρεις αξιωματικοί.
Τα Κόκκινα ως χωριό ουδέποτε υπερέβει τους τριακοσίους κατοίκους και εντασσόταν στην ομάδα χωριών που διαπραγματεύονταν την επιστροφή τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία.Στην πρώτη απόγραφή των Βρεττανων οι κάτοικοι του δεν ξεπερνούσαν τους διακόσιους και ομιλούσαν όπως όλα τα χωριά της ευρύτερης Τυλληρίας και την ελλήνικήν.Χωριό μικτης ταυτότητος με αρκετά εκκλησιαστικά μνημεία στα χώματα του και με λινοβαμβακική ρίζα όπως μαρτυρούν στοιχεία που έφερε στο φως ο Κωστής Κοκκινόφτας.
Η περιοχή ήταν γενικά φτωχή και είχε να αντιμετωπίσει σειρά προκαταλήψεων εις βάρος των κατοίκων της Χριστιανών και Οθωμανών λόγω της εμμονής στην επαιτεία, της απομόνωσης, της συγκεχυμένης τους συμπεριφοράς σε θέματα ταυτότητος πίστης και γενικώς ευμετάβλητης συμπεριφοάς με επίκεντρο το όφελος.Είχε διαδραματίσει κατά τις αποικιοκρατικές αρχές ρόλο κάλυψης στο ζήτημα των φυγοστράτων και φυγοδίκων. Ήτο από τις παραμελημένες και απομονωμένες περιοχές με παιδευτική υστέρηση.Γειτνίαζε με δυσβατές δασώδεις περιοχές που ευνοούσαν το έγκλημα και την έκνομή συμπεριφορά και τις ζωόκλοπές.
Τα Κόκκινα επελέγησαν ως θύλακας για πολλούς λόγους.Κυρίως για την επαφή με τα θαλάσσια δρομολόγια και την γεωλογική εύνοια.Η θαλάσσιά πρόσβαση και η οδός των προμήθειών δεν εμποδίστηκέ από τους Βρεττανούς ούτε η άφιξή των Τουρκοκυπρίων εθελοντών.Πολλά έργά διεκπεραιώθηκαν προ της 16ης Αυγούστου του 1960.
Συμφωνά με βάσιμές πληροφορίες ο θύλακας λάμβανε ισχυρή χρηματοδότηση από τη Λευκωσία για να μπορει να διανέμει τον οπλισμό αποκέντρωμένα απαλλάσσοντας την ηγετική ελίτ της Λευκωσίας από κινδύνους και ευθύνες. Η ανάληψη ευθυνών από το σώμα των Κοκκίνων ευνόησε κάποια από τα μέλη του στην μελλόντική τους πορεία.Γενικά μια νεα γενιά απερίσκεπτων πρωταγωνιστών στους θύλακες θα προξενήσει κακά στον τόπο.
Το φαινόμενο Κόκκινά απασχόλησε αρκετές μυστικές Υπηρεσίες στα χρόνια εκείνα (1958 μέχρι 1974.) Πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό συγκεντρωνονται από ερευνητές.Υπάρχούν όμως αρκετά αναπάντητά ερωτήματα για την ανάπτυξη μιας πολίχνης σε κέντρό διανομής οπλισμού και το μερίδιο καποιων δυτικών δυνάμεών.
Η ιστορία των Κοκκίνων και του δικτύου θυλάκων είναι ένα ζήτημά ανοικτό.
Χωρίς αμφίβολία η δημιοουργία του Θύλακα από την Τουρκία και τα επιτελεία της τουρκοκυπριακής ελίτ στη Λευκωσία μόνο δεινά επέφεραν σε όλους τους κατοίκους της Τυλληρίας.
Σε κάποιους που συνεργάστηκάν με την Τουρκία και τους Βρεττανούς δώρισε ουκ ολίγα. Για τους θύλακες θα συνεχίσουμε.
