(ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΑΙ)
Το πρωτοδιάβασα το 1995. Γραμμένο από τον Κωνσταντίνο Γιαννιτσιώτη. Έναν άνθρωπο ευαίσθητο με βαθιά μελέτη της παράδοσης μας και εύστοχη κοινωνική παρατηρητικότητα.
Ο συγγραφέας όπως το βιβλίο προδίδει βίωσε δοκιμασίες στο βίο του. Καποιες μακράς διάρκειας και μεγάλης εντάσεως. Σε μια από αυτές συνάντησε τον Άγιο Πορφύριο. Έτσι έζησε κοντά του διαλεγόμενος και μαθητεύοντας. Μια μαθητεία ευαίσθητη ποιητική και γεμάτοι απορίες.
Όντας κοινωνικός ο συγγραφέας κομίζει στις συζητήσεις του πολλά από τα ερωτήματα εκείνης της εποχής μα και σημερινά σύγχρονα.
Ήταν η ανάγνωση του βιβλίου η απαρχή για τη μελέτη της βιωτής αυτού του μεγάλου Έλληνα του Εικοστού αιώνα. Μα προτίστως Ορθόδοξου Χριστιανού με πρωτόγνωρη καταβύθιση στα μυστήρια της υπάρξεως.
Ενα βιβλίο που μπορεί να διαβαστει και αργά ή αποσπασματικά γιατί είναι σύναξη πολλών ψηφίδων γραπτού λόγου.
Πρόταση ανάγνωσης δια καλοπροαιρέτους αναγνώστες.
Ουδεμία υποχρέωσης δια τυχόν διαφωνούντας.
Βιβλία προτείνουν και σοφότεροι και ικανότεροι ημών..
