Του Κώστα Κώστα
"Αντίκρισα στη μέση του σπιτιού την αδελφή μου ανάσκελα, γυμνή από τη μέση και κάτω. Το φουστάνι της ήταν γυρισμένο προς τα πάνω και σκέπαζε το σχισμένο και κομματιασμένο στήθος της, το πρόσωπό της ήταν παραμορφωμένο, όλο το σώμα της κατακομματιασμένο. Μα το χειρότερο και φρικαλεότερο θέαμα ήταν, όταν από τη στάση του σώματός της κατάλαβα ότι οι Γερμανοί είχαν βιάσει το άψυχο κορμί της. Δίπλα της βρισκόταν το τεσσάρων μηνών κοριτσάκι της λογχισμένο, με σπασμένο το κεφαλάκι του, και στο στόμα του είχε τη ρώγα του στήθους της μάνας του που είχαν κόψει εκείνοι οι κανίβαλοι. Το άλλο κοριτσάκι της, η 6χρονη Ελένη, βρισκόταν στο κατώφλι του σπιτιού μέσα σε μια λίμνη αίματος με βγαλμένα τα σπλάχνα του. Το είχαν ξεκοιλιάσει με μαχαίρι. Το αγόρι της, ο 3χρονος Γιάννης, το βρήκα νεκρό στην αυλή με λιωμένο κεφάλι."
Στις 10 Ιουνίου του 1944, ο διοικητής του 2ου λόχου, του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος των Ες-Ες, Φριτς Λάουτενμπαχ, είχε λάβει διαταγή να μετακινήσει τη δύναμη από τη Λειβαδιά προς το Δίστομο και τα χωριά Στείρι και το Κυριάκι, ώστε να εντοπίσει αντάρτες. Οι Γερμανοί είχαν βάλει μπροστά ως ‘δόλωμα’, δύο επιταγμένα ελληνικά φορτηγά με στρατιώτες, που ήταν μεταμφιεσμένοι σε Έλληνες χωρικούς και μαυραγορίτες. Στον δρόμο δεν συνάντησαν αντάρτες, παρ' όλα αυτά σκότωσαν έξι παιδιά, βοσκούς που τους είδαν και προσπάθησαν να τρέξουν κι έπιασαν αιχμαλώτους άλλους 12. Προσπέρασαν το Δίστομο και κατευθύνθηκαν προς το Στείρι.
Στη περιοχή Καταβόθρα, οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες. Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν.
Στρατιώτες των Ες Ες, μπήκαν στο χωριό και δολοφόνησαν άνδρες, γυναίκες, ακόμη και πολλά παιδιά.. Πυρπόλησαν τα πάντα.. Άρχισαν τη σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό, με τόση μανία που δεν ξεχώριζαν ούτε τα γυναικόπαιδα, ούτε τους ηλικιωμένους. Βίαζαν τις γυναίκες πριν τις σκοτώσουν, έκαιγαν τα σπίτια του χωριού,αποκεφάλισαν τον ιερέα.. Συμφωνα με τις μαρτυρίες των επιζώντων, μαζί τους ήταν και Έλληνες δοσίλογοι..
Οι μαρτυρίες των επιζώντων, οι οποίες καταγράφονται σε βιβλία και τηλεοπτικά αφιερώματα, είναι απίστευτες.. τα εγκλήματα φρικιαστικά, δεν τα χωρεί ο ανθρώπινος νους.. επέλεξα τη μαρτυρία του αδελφού της Φροσύνης Σταθά, Στάθη , με την οποία ξεκίνησα το κείμενο μου..
"Στου Αγγελή Κοκκινή, βρίσκουν αυτόν και τη γυναίκα του Θεοφανή, 75ντάρηδες και οι δυο.. τους κόβουν τα κεφάλια με μπαλτάδες και τα πετάνε μακρυά.. Την Παγώνα Δημάκα, τη σκοτώνουν με το αχρόνιαγο κορίτσι της στην αγκαλιά της , το ίδιο και τη Χρυσούλα Λούκα με το παιδί της Γιάννη, δυο χρονών.. Τον Γιάννη Ζιάκκα και τη γυναίκα του Διαμάντω, τους βρίσκουν σπίτι και τους σκοτώνουν με αυτόματο..δεν φτάνει αυτό.. η Διαμάντω είναι γκαστρωμένη.. της ανοίγουν με λόγχη τη κοιλιά και βγάζοντας το έμβρυο, το ποδοπατάνε και το λιώνουν.."μαρτυρίες της ανθρωποσφαγής, στο βιβλίο του Τάκη Λάππα Ή σφαγή του Διστόμου’..
Ο Στάθης Σταθάς, συγκλονίζει με τις αναμνήσεις του και για το βράδυ εκείνης της φρικιαστικής μέρας: "Στο Δίστομο έγιναν αυτά.. Θα γίνονταν κι άλλα.. Μα ήρθε η νύχτα και οι δολοφόνοι φοβήθηκαν και έφυγαν.. Τώρα στο χωριό απλώνεται η γαλήνη του Νεκροταφείου για πολλή ώρα.. Μα σιγά-σιγά ξύπνησε το Δίστομο.. Και τότε ακούστηκαν οι θρήνοι των παιδιών που έρημα κλαίγαν τους γονείς τους και οι γόοι των γερόντων.. Ακούγονταν ακόμη και κάποια παράξενα γέλια και τραγούδια αυτών που παραφρόνησαν, μπροστά στη φρίκη που έζησαν..
Μέσα στη νύχτα μικρά παιδιά πήραν τους σκοτεινούς δρόμους προσπαθώντας να φτάσουν στα κοντινά χωριά..‘Ενα καραβάνι παιδιών που γύρευε ένα ανθρώπινο χέρι για να σκουπίσει τα δάκρυα από τα μουτράκια τους και να δώσει απάντηση στο ερωτηματικό: Γιατί τους σκότωσαν;"
Εικόνες που σου μαυρίζουν τη ψυχή..
Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν συνολικά τους 228, εκ των οποίων 117 γυναίκες, 111 άντρες και ανάμεσά τους ήταν και 45 παιδιά κάτω των 16 χρόνων και 20 βρέφη.
Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, Ελβετού George Wehrly, που έφτασε στο Δίστομο λίγες μέρες μετά τη σφαγή, κάνει λόγο για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή, ενώ ανέφερε ότι νεκροί βρίσκονταν παντού, ακόμα και κρεμασμένοι πάνω σε δέντρα..
Τον Οκτώβρη του '44, τέσσερις μήνες μετά την κτηνωδία, ο Ουκρανός φωτογράφος Ντμίτρι Κέσερ βρέθηκε στο Δίστομο και απαθανάτισε τους εναπομείναντες κατοίκους που προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους.
Εκεί, μεταξύ άλλων, φωτογράφισε τη μαυροφορεμένη Μαρία Παντσίκα. Η φωτογραφία ξεχώρισε αφού η έκφραση στο πρόσωπο της Μαρίας αποτύπωνε τρομερά τον πόνο της απώλειας, του πόνου και της φρίκης. Δημοσιεύτηκε δίπλα σε άρθρο Γερμανικής εφημερίδας με τίτλο ‘Τί έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα’.. Η ιστορική αυτή φωτογραφία, είναι ανάμεσα σε αυτές που επέλεξα από τη σφαγή του Διστόμου..
Τόσα χρόνια μετά τα ολοκαυτώματα, τις θηριωδίες, τα φρικιαστικά εγκλήματα των Ναζί σε βάρος του Ελληνικού Λαού, κάποιοι που θεωρούν τον εαυτό τους ‘Έλληνες’, δεν θυμούνται αυτήν την Ελλάδα.. γιατί δεν τους συμφέρει.. και όχι μόνο κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν αλλά τιμούν κιόλας τους σφαγείς και δολοφόνους..
