Οι σφαγές της 9ης Ιουλίου του 1821 και όσα ακολούθησαν στα δύσκολα εκείνα χρόνια αποτελούν την έκφραση μιας διαχρονικής αντιμετώπισης των Ρωμιών από τους Οθωμανούς δυνάστες διοικητικούς. Ο Νεοκλής Σαρρής τα εξήγησε επαρκώς γραπτώς και προφορικώς για δεκαετίες.
Ευτυχώς τα γεγονότα και το ήθος των σφαγέων τα μετέφερε με αριστουργηματικό λόγο ελληνικό ο ποιητής μας Βασίλης Μιχαηλίδης μαζί με την ανδρεία θυσιαστικότητα του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού του μάρτυρα που με την σύνολή πορεία του μέχρι τον θάνατο παρέμεινέ ο μπροστάρης μας στο δύσκολο μας βίο και νοηματοδότησε την αγάπη του απλού Κυπριώτη για την προσωπική και συλλογική ελευθερία..
Η σφαγιαστική εμμονή εναντίον των Χριστιανών και των υποδούλων τους γενικά η παρασιτική πλούσια διαβίωση στη βάση εκμετάλλευσης των αδυνατων η ληστρική διαχείριση ξένων περιουσιών συνεχίστηκέ με ποικίλους τρόπους μέχρι τις μέρες μας.
Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις.Πολεμούν την ελευθερία και τη Δημοκρατία που εμεις αγαπούμε.
Οι κρεμμάλλες του Σεραγίου απαγχονίζαν και τον έρωτα ελευθερίας και πατρίδος του απλού Ρωμιου της Κύπρου.Με άλλους είδους αγχόνες μας βασανίζουν ποικιλοτρόπως απο τις 20 Ιουλίου του 1974.
Αλήθεια πικρή.Δεν την αγάπησαν ποτε την ελευθερία μας.
Απλά εμποδίζει τον παρασιτικό αδικό τους βίο.
