Εκείνη η μέρα η δίσεκτη
Εξαίφνης σκότος εγένετο εκρήξεων εις την γην
εις τας καρδίας ημών..
Εκείνη η αυγή η συθθέμελη αναίρεσις βίου.
Και επλήρωσαν οι υπηρετούντες θητείαν ενστόλως..
Ήταν σειράς μου
Ο καρτζινός μου στο ΚΕΝ ο φίλος μου, ο δεκανευς αλλαγής εν τη νυκτί εκείνη.
Σε ετούτα τα χώματα
Εις την νήσον αύτην παράδοσήν κρατούμεν από Ονησίλλου και Διονυσίου Καρδιανού
λοαρκασμούς να πλερώνουν οι άντρες
οι αδρώποι του Θκιαμαντή
οι σειράες μας
οι επιλέξαντες
να υπηρετήσουν μέχρι τέλους
μες τες φωθκιές
μες τες εκρήξεις
σαν το Πρωταρκάτην του Μασιαιρα
που μουζωμένος πάμφωτος άννοιξεν μιαν πύλην της Παράδεισος ξωπόρτιν.
Για να χουν οι αδρώποι θκιάβαν
μιτσιοι μεάλοι μες τα περβόλια τους λεμοναθθούς
των αενάως εύμορφων
καλλίμορφων καλλίστρατων σειράων μας.
Θέλει παλληκαρκάν να αναληφτείς ένστολος μες τες φωθκιές εκείνης της άδικης αυγής εκρήξεων
πον την εχρώστεν ο κόσμος της Κύπρου οι αρκάτες για να την πλερώσουν τα παιθκιά του τα γρουσαφένα του...
τα μαλαματένα μας αδέρκια.
Στους δέκα και τρεις αρφούες μας...
