‘Ο Πολυζωίδης βάζει τα χέρια στο πρόσωπό του και κλείνει τα µάτια, καθώς δεν µπορεί να βλέπει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που παίζει ατάραχος τις χάντρες του κοµπολογιού του και τον συγκατηγορούµενό του Πλαπούτα..
Το δικαστήριο, µε ψήφους 3 έναντι 2, κρίνει τους κατηγορουµένους ένοχους και τους καταδικάζει στην ποινή του θανάτου..
Κάποιος από το ακροατήριο του φωνάζει ‘άδικα σε σκοτώνουν, στρατηγέ’. ‘Γι’ αυτό λυπάσαι; Καλύτερα που µε σκοτώνουν άδικα, παρά δίκαια’ θα απαντήσει.. ∆ίπλα του ο Πλαπούτας είναι πολύ ταραγµένος και δάκρυα κυλούν από τα µάτια του.. Ο Κολοκοτρώνης τον κοιτά µε συµπόνια: ‘∆εν λυπάµαι για τον εαυτό µου, αλλά γι’ αυτόν εδώ που έχει επτά κόρες..’
‘Ωστόσο, μετά την απελευθέρωση άρχισαν οι περιπέτειες του.. Συνελήφθη δύο φορές και το 1839 φυλακίστηκε μετά από κατηγορία για συμμετοχή σε συνωμοσία κατά του βασιλιά Όθωνα..
Ο Νικηταράς πέθανε τυφλός και πάμπτωχος στις 25 Σεπτεμβρίου 1849.. Τα βασανιστήρια που πέρασε στη φυλακή ήταν φρικτά.. Όταν πια αποφυλακίστηκε η υγεία του είχε κλονιστεί σοβαρά με αποτέλεσμα να πεθάνει λίγο αργότερα στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, πάμφτωχος, τυφλός και λησμονημένος..’
‘Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια (1831) τα προβλήματα επιβίωσης οξύνθηκαν για την Μαντώ Μαυρογένους, ενώ επιδεινώθηκαν και οι σχέσεις με την οικογένειά της.. Η μητέρα της, αλλά και ο σύζυγος της αδελφής της την κατηγορούν ότι κατασπατάλησε τη μεγάλη οικογενειακή περιουσία για τις ανάγκες του Αγώνα.. Αναγκάζεται τότε να απευθύνει επιστολή προς τον βασιλιά Όθωνα και να του διεκτραγωδήσει την κατάστασή της.. Δεν λαμβάνει καμία απάντηση..
Εγκαθίσταται στη Πάρο, όπου υπήρχαν συγγενείς της, αλλά για κακή της τύχη θα προσβληθεί από τυφοειδή πυρετό.. Ένα πρωινό του Ιουλίου του 1840 η ηρωίδα θα κλείσει για πάντα τα μάτια της, σε ηλικία 44 ετών, φτωχή και λησμονημένη απ’ όλους..’
‘Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν ένας ήρωας αλλά οι συνεχείς συγκρούσεις του με σημαντικά πολιτικά πρόσωπα της εποχής οδήγησαν σε πολλές απόπειρες δολοφονίας εναντίον του..
Λίγοι γνωρίζουν ότι ακόμη και στον ίδιο το Νικηταρά είχε προταθεί να δολοφονήσει τον φίλο και συμπολεμιστή του, τον Ανδρούτσο..
Μετά από σκευωρία των κυβερνητικών Μαυροκορδάτου και Κωλέττης φυλακίστηκε στο φρούριο της Ακρόπολης, όπου και δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου 1825..
Το άψυχο σώμα του Οδυσσέα βρέθηκε τα βράχια της Ακρόπολης.. Αρχικά η δολοφονία του παρουσιάστηκε ως δυστύχημα κατά την απόπειρα του να αποδράσει.. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε πολλά χρόνια αργότερα από έναν αυτόπτη μάρτυρα..’
‘Ο γραμματέας του Καραϊσκάκη Δημήτριος Αινιάν, αναφέρει σε βιβλίο που τύπωσε το 1833 ότι, λίγο πριν ξεψυχήσει, ο γιος της καλόγριας είπε στους Χριστόδουλο Χατζηπέτρο και Γαρδικιώτη Γρίβα ότι: ‘επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων, ότι εγνώριζεν τον αίτιον και ότι αν ήθελε ζήσει, ήθελε τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον’..
Το 1982, η Ελένη Αγγελομάτη Τσουγκαράκη δημοσίευσε ένα νέο χειρόγραφο του Κύπριου αγωνιστή Ιωάννη Σταυριανού που πήρε μέρος στις μάχες της Αττικής..
Περιληπτικά, ο Σταυριανός αναφέρει ότι βρισκόταν πολύ κοντά στο σημείο όπου πυροβολήθηκε ο Καραϊσκάκης και είδε ‘εκπυρσοκρότησιν όπλου από τον ημέτερον στρατόν και ευθύς ο πυροβολήσας ανεμείχθη εις τον στρατόν. Αυτός ήτο ο επικατάρατος δολοφόνος του Καραϊσκου’. Ο Σταυριανός αναφέρει επίσης ότι Τούρκος σε κοντινή απόσταση δεν υπήρχε σε καμία περίπτωση..’
Πιο πάνω οι εικόνες των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης: Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Μαντώς Μαυρογένους, Οδυσσέα Ανδρούτσου και Γεώργιου Καραϊσκάκη, τις οποίες βλέπουμε στους τοίχους των σχολείων μας..
Πιο πάνω, η αληθινή ιστορία τους, την οποία δυστυχώς δεν βλέπουμε στα σχολικά βιβλία..
25η Μαρτίου σήμερα.. μέρα μνήμης και τιμής των αγνών αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης..
