Της Βαρβάρας Νεοφύτου
Σε υψηλά ποσοστά παραμένει η ανεργία των νέων στην Κύπρο, όπως , με τους φορείς της αγοράς να τονίζουν ότι οι νέοι γυρίζουν την πλάτη στη φθηνή, ανειδίκευτη εργασία με χαμηλές απολαβές.
Έχουμε φτάσει στο σημείο, σχεδόν ο ένας στους δύο νέους να υποφέρει από κατάθλιψη, κρίσεις πανικού και διαταραχές ύπνου εξαιτίας της ανεργίας. Όταν μάλιστα οι νέοι είναι μακροχρόνιοι άνεργοι, η ψυχική τους κατάσταση επιδεινώνεται τόσο πολύ, ώστε να προκαλέσουν σκόπιμη βλάβη στον εαυτό τους. Κάθε μέρα βομβαρδιζόμαστε από πληθώρα πληροφοριών σχετικές με το θέμα, όμως λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να «μπουν» στη θέση και την ψυχολογία του ανέργου.
Αυτό που «φαίνεται» για το άνεργο άτομο είναι ότι αναζητάει εργασία με μανία κάτι που, είναι ψυχοφθόρο με ατελείωτες ώρες εξερεύνησης, χάνοντας τον εαυτό του μέσα στα sites ψάχνοντας εργασία. Ψάχνει να βρει το κίνητρο που θα του δώσει άλλον αέρα στη ζωή και κυρίως, ελπίδα για να συνεχίσει να ζει και να αναπτύσσεται. Γιατί αυτό ακριβώς ονομάζουμε τον νέο άνθρωπο. Ένα πλάσμα που βρίσκεται στην πιο δημιουργική φάση της ζωής του, που λαχταρά να δει κατάματα τη ζωή , να δημιουργήσει και να εξερευνήσει τον κόσμο. Ένα πλάσμα που έχει ανάγκη συνεχώς να ονειρεύεται να θέτει στόχους και να χαίρεται με τα απλά πράγματα της ζωής .
Όταν παύουν να υπάρχουν αυτά, τότε ο νέος οδηγείται στο κενό, στην αβεβαιότητα.
Αυτό, ακριβώς, έχει «καταφέρει» και η ανεργία σήμερα. Έχει καταφέρει να «εγκλωβίσει» το νέο σε έναν «φαύλο κύκλο» όπου η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το μέλλον του τον οδηγούν στην απογοήτευση, τη μελαγχολία και το στρες.
Τι προβληματίζει άραγε τους νέους εν έτη 2022;
Ως νέα, εν έτη 2022 με προβληματίζει η αβεβαιότητα για το επαγγελματικό μου μέλλον και οι δυνατότητες ανέλιξης δεδομένων των δυσκολιών που εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο! Επίσης θεωρώ τροχοπέδη για τους νέους το γεγονός ότι εργάζονται πολλές ώρες για λίγα, αναλογικά, χρήματα ώστε να μην μπορούν να αυτονομηθούν. Τέλος, κοινωνικά, παρατηρώ μεγάλη αποστασιοποίηση μεταξύ των ανθρώπων και ιδιαίτερα αυτής της γενιάς ενώ προτιμούν την εικονική – διαδικτυακή κοινωνικοποίηση, που προσωπικά την θεωρώ ουτοπική!
ΕΛΕΝΑ, 23 ΕΤΩΝ
Η οικονομία καταστράφηκε και η ζημιά δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη, πως μπορεί η κυβέρνηση να εγγυηθεί στον πολίτη ότι θα ανακάμψουμε και κυρίως τους νέους που έχουν καταστρέψει ολοσχερώς το μέλλον τους όπως και κάθε όνειρο π.χ. σπουδές, δουλειά με λογικό και βιώσιμο μισθό και δική τους μόνιμη κατοικία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ, 24 ΕΤΩΝ
Ως νέο το 2022, με προβληματίζει αρκετά η εύρεση εργασίας. Δεν έχω την ευκαιρία να εργαστώ ως μόνιμος εκπαιδευτικός στη δημόσια εκπαίδευση κάτι που θα το ήθελα. Επίσης, προβληματίζει με η νέα γενιά. Δουλεύοντας με παιδιά από 6-12, έχω παρατηρήσει τρομερές αλλαγές. Τα ερεθίσματα που δέχονται είναι τόσα πολλά (τεχνολογία, tik tok, διαδίκτυο) και η έλλειψη ποιοτικού χρόνου με τους γονείς και συγγενείς φέρουν ως αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να επικοινωνούν και να δρουν χωρίς όρια.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ, 24 ΕΤΩΝ
Η οικονομία δυστυχώς, η δικιά μας γενιά δεν θα έχει ούτε ψωμί με ελιά να φάει έτσι όπως πάει η οικονομία. Όλα αυξάνονται από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο και οι μισθοί μένουν ίδιοι ή ακόμη και πέφτουν.
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, 25 ΕΤΩΝ
Ζω σε μια χώρα η οποία το μόνο που μου προσφέρει είναι οικογένεια και φίλους. Λόγω τύχης έχω τους σωστούς, κάποιοι δεν έχουν ούτε αυτό. Το γεγονός ότι κάθε μέρα κάτι θα συμβεί που θα με κάνει να αναρωτηθώ ποιος είναι ο λόγος που βρίσκομαι ακόμα σε αυτή τη χώρα νομίζω πρέπει να προβληματίσει τον καθένα μας. Κόσμος: κλειστόμυαλός, Επαγγελματικός τομέας: Ακόμη ανύπαρκτος, παντού εκμετάλλευση χωρίς καμία ευκαιρία ανέλιξη ασχέτως πτυχίου, 24 ετών χωρίς καμία βλέψη για οικογένεια γιατί ο κυριότερη σου σκέψη είναι μακάρι να καταφέρω να έβρω μια δουλειά η οποία τουλάχιστον να συντηρεί εμένα. Εν θέλω να μπω σε δάνειο και να πληρώνω μια ζωή. Τώρα θα μου πεις ότι εν έχω άλλη επιλογή, μα γιατί να μην έχω όμως;
ΔΗΜΗΤΡΑ, 23 ΕΤΩΝ
Η ανάγκη του κόσμου ανεξαρτήτως ηλικίας να διαφημίζει την ζωή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η οικονομική κρίση που εμποδίζει τους νέους να έχουν μια άνετη ζωή.
ΜΕΡΟΠΗ, 23 ΕΤΩΝ
Πως θα μπορέσω να είμαι αυτόνομη, να μην επιβαρύνω τους γονείς μου σε ένα κόσμο που οι τιμές στα πάντα πάνε πάνω και οι μισθοί πάνε κάτω. Που δεν θα υπάρχει μεσαία τάξη. Πως στο μέλλον θα κάνω οικογένεια, πως θα φέρω στην ζωή ένα παιδί αν δεν μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου οικονομικά, πως θα μεγαλώσει σε ένα κόσμο στον οποίο κάθε μέρα ακούμε να συμβαίνει κάτι χειρότερο, πως θα του προσφέρω μια «ανέμελη» ζωή ενώ η ζωές μας ξεχειλίζουν μόνο από άγχος.
Νιώθω πως μπήκαμε «σε άλλη διάσταση» μετά το 2020 και ακόμα ότι προσπαθούμε να βρούμε τον εαυτό μας.
ΕΥΗ, 23 ΕΤΩΝ
Το γεγονός ότι για κάποιες δουλειές και εταιρείες είναι προαπαιτούμενο να κάνεις master και αντιμετωπίζουν με εύνοια τα master της Αγγλίας, που πλέον είναι πανάκριβα. Οπότε ίσως στερηθείς την επαγγελματική σου ανέλιξη στη Κύπρο λόγω του ότι ζητούν ένα master που κοστίζει πάρα πολλά αντί να επικεντρώνονται στις δυνατότητες του κάθε νέου.
ΕΥΓΕΝΙΑ, 21 ΕΤΩΝ
Αρχικά με προβληματίζει το επαγγελματικό κομμάτι, που δεν γνωρίζεις αν θα μπορείς να αποκατασταθείς και να σε απορροφήσει η κοινωνία μιας και έχουν όλοι από ένα πτυχίο ακόμα και μάστερ πλέον.
Η εξέλιξη της κοινωνίας γενικώς η οποία σίγουρα εξελίσσετε σίγουρα θετικά ως προς κάποια θέματα πχ. σεξουαλικότητας αλλά μαζί με αυτή την εξέλιξη παρατηρούμε να παρασύρονται άτομα να κάνουν για μόδα κάποια πράγματα.
Τέλος με προβληματίζει που μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι νέοι γονείς με πολύ λάθος τρόπο χωρίς να τους δίνουν την απαραίτητη σημασία και αγάπη.
ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ, 23 ΕΤΩΝ
Ως ένα νέο άτομο σε αυτή την κοινωνία με προβληματίζουν πολλά και διάφορα. Ένα από αυτά που είναι και πιστεύω το πιο βασικό είναι οικονομία η οποία συνεχώς αυξάνεται και συνεπώς θα με δυσκολέψει πολύ για να προχωρήσω και να φτιάξω τη ζωή μου. Για παράδειγμα τα ενοίκια στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην Λεμεσό, αυξάνονται συνεχώς και αυτό με προβληματίζει και θα είναι δύσκολο προχωρήσω τη ζωή μου και να ανεξαρτητοποιηθώ.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ, 22 ΕΤΩΝ
Με προβληματίζει το κομμάτι της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας αλλά και γενικότερα, όσο αφορά την αύξηση των τιμών σε πολλούς τομείς της ζωής μας οι οποίοι είναι μέρος μιας απλής καθημερινότητας. Με προβληματίζει το άγχος και η ανησυχία που επικρατεί στις μέρες μας, το οποίο μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα είτε συναισθηματικά, είτε λειτουργικά είτε ψυχολογικά όμως λόγω και της πανδημίας και άλλων δυσμενών συνθηκών που περάσαμε το προηγούμενο διάστημα είναι επακόλουθο της. Και ο τρίτος προβληματισμός είναι όσο αφορά τις πυρκαγιές που γίνονται όλο και περισσότερες κάθε καλοκαίρι, και τον τρόπο αντιμετώπισης αυτών.
ΣΤΑΥΡΗ, 24 ΕΤΩΝ
Θέλουμε να ανεξαρτητοποιηθούμε , να ζήσουμε μόνοι μας αλλά δυστυχώς οι μισθοί και τα ενοίκια δεν βοηθούν.
ΧΑΡΑ, 23 ΕΤΩΝ
Σαν νέος προβληματίζομαι για το αν θα υπάρξουν στο μέλλον συγκρούσεις στο Αιγαίο. Είναι λυπηρό εν έτη 2022 να μιλάμε ακόμη για πολέμους…
ΑΝΩΝΥΜΟΣ , 24ΕΤΩΝ
Με προβληματίζει το μέλλον μου ως νέα απόφοιτος πανεπιστημίου και η επαγγελματική μου πορεία. Επίσης οι γυναικοκτονίες και η βία στην οικογένεια, το πόσο συχνά το ακούμε.
ΝΙΚΟΛΕΤΑ, 24 ΕΤΩΝ
Με προβληματίζει το μέλλον των ανθρώπων, πως θα επιβιώσουν και η φτώχια-πείνα που έρχεται. Πλέον χάθηκαν οι ηθικές αξίες της ζωής.
ΜΑΡΙΑ, 24 ΕΤΩΝ
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν απο τα "παράπονα" των νέων είναι πως βρισκόμαστε σε ένα τόπο, που όσο πάει γίνεται από πολλές πλευρές ολοένα, πιο δύσκολος και σχεδόν αβίωτος με μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο,κυρίως το νέο που τώρα ξανοίγεται στη ζωή.
Εφόσον η επαγγελματική αποκατάσταση είναι ένας βασικός παράγοντας για κάθε άνθρωπο, πρέπει να παλέψει με επιτυχία για να αντεπεξέλθει στο ρόλο της ζωής και όχι τελικά να καταντά ασταθής, με μια ρουτίνα άγχους, μέχρι να οδηγηθεί στην ανεργία.
Από που ξεκινούν όλα αυτα;
- Οικονομική κρίση
- Πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες
- Στροφή των νέων σε άλλα επαγγέλματα
- Κορεσμός θέσεων εργασίας
- Υψηλά ενοίκια-έλλειψη επενδύσεων
- Εκτεταμένη χρήση τεχνολογίας
- Επικράτηση μονοπωλίων-κλείσιμο επιχειρήσεων
- Κακή παρεχόμενη παιδεία /εκπαίδευση
- Αναξιοκρατία
- Φθηνότερο εργατικό δυναμικό
Οι συνέπειες της ανεργίας;
Αρχίζουν τα προβλήματα επιβίωσης , ικανοποίηση βασικών αναγκών. Τα πιο απλά δεν θα μπορείς να τα αγοράσεις.
Και το πιο σημαντικό; ΣΠΙΤΙ.
Μέχρι που θα φτάσουμε;
Που θα μένουμε;
Τα ενοίκια;
Μέχρι που θα φτάσουν;
Θα μένουμε μια ζωή με τους γονείς μας;
Ως πόσο να νιώθει ο νέος το δυσάρεστο ενοχικό συναίσθημα ότι ζουν σε βαρος των άλλων;
Τα δάνεια;
Πως θα μπούμε σε δάνεια; Με ποιο τρόπο;
Οι μισθοί; Συμβαδίζουν με τα αγαθά και τα απαραίτητα που αγοράζουμε;
Μπορούμε να εξασφαλίσουμε μια άνετη ζωή με τέτοιους ρυθμούς; Με τέτοιους μισθούς;
Ακόμα που είσαι; Η εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος έχει χαθεί. Ποιος φταίει γι' αυτό άραγε; Γιατί καταλήξαμε εδώ;
Ποιος πρέπει να απαντήσει;
Εσείς αυτή τη ζωή θέλετε για τα παιδιά σας;
Αν συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και μελετήσουν τα προβλήματα, τα πράγματα θα αρχίσουν να απαλύνονται και θα υπάρξει μια φυσιολογική και βιώσιμη ζωή για τους νέους.
ΑΝ θέλουν. Γιατί πολλά ακούμε και λίγα βλέπουμε. Δεν πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να φύγουν όλοι οι νέοι απο την χώρα για καλύτερη ζωή για να εμπεδώσουμε τις καταστάσεις που βιώνουμε. Απο εδώ και πέρα ΠΡΕΠΕΙ να ακουστούν τα αιτήματα και να λυθούν, όλα τα προβλήματα. Δεν είναι καιρός;
Και τώρα το..."παζάρι" για την καρέκλα.
Το γεγονός ότι η προεδρία αποτελεί πάντα προϊόν έντονου πολιτικού παρασκηνίου και συμβιβασμών με απώτερη στόχευση, θα έπρεπε να προβληματίζει όλους και να αναρωτηθούν αν βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο, και να απαντήσουν σε όλα αυτά για να εξασφαλίσει τη καρέκλα ο "καλύτερος".
Είμαστε στο σημείο που κρίνεται το μέλλον της χώρας. Αξίζει να ψηφίσουμε; Και ποιος θα απαντήσει σε όλα αυτα;
