Οι πολυ καλες κυρίες της Μουσικης προσπαθουδαν να μας μυήσουν στην Κλασσικη Μουσικη μέσα στο θέατρο που χρησίμευε για αίθουσα διδασκαλίας μουσικης. Είχαμε τετραδιο πενταγράμμου και βεβαια τα εφηβικα παράπονα για τις αδικίες στους διαγωνισμους συγκροτημάτων. Βασίλευαν οι Βόλκανς που συνήθως επαιζαν εντος έδρας και το ίδιο τραγούδι που δήλωνε πως δεν έχουμε αναγκη την Εκπαιδευση. Ελα όμως που εμεις αγαπουσαμε το σκολειο τις πινέζες,τα Γαλλικα συνδιασμένα με τον διακόπτη του ρευματος και τη μερικη συσκότιση της τάξης.
Τελευταία ώρα και βεβαιως, βεβαιως τις εκδρομες, τα κενα στο μικρο γήπεδο και τα Αγγλικα του κυρίου Κονναρη όπου γινονταν αγγλιστι σχολιασμος της πορειας της ΑΕΛ και του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Ταυτόχρονα καποιοι οργανωναν την εξαφάνιση του γαλανου απουσιολογίου για να μην ξεχνω το διερευνητικο βλέμμα του Λογιστη κυρίου Νικολαίδη όταν δήλωνα την πληρη
άγνοια μου.Προσπαθούσε να δει αν πισω απο τις διόπτρες μου κρυβόταν μια επαρκως κρυμμενη τακτικη αλεπους όπως διεδιδετο σποραδικως μέτα απο μια επιτυχη αγόρευση εμπροσθεν της κυρίας Παρασκευα που διερευνουσε τι άλλο μικροεπεισοδια με σπογγους κατα τη διδασκαλια των Γαλλικων.
Ατε καληνύχτα και σκοτεινιασε και είμαι ακόμα έξω απο την Πίτσα Νάπολι και θα πάρω το δρόμο εξω απο την οικια Τσίρου για να βγω στου Αχιλλέα κοντα στο Τσίρειο Δημοτικο.
Ενω ολοι μαζευονται νωρις στο σπιτι για την Κραυγη των Λύκων ενω αργησε το 16 για το Κολοσσι
