Στη γείτονιά μας μάζευάν κάποτε τα μεσημέρια στο σπίτι γιατι οι χωραφεικές δραστηριότητές μας ήταν γλυκά θορυβωδεις και εν μέρει μπελαλίδικες. Έτσι εγκλειστός στο σπίτι διάβαζα κόμικς ,βιβλία ,αθλητικές στήλες και μετά το 1974 στην καμαρούα της σκάλας με την τσίγκινη οροφή. Το κρυσφήγετό μου μετά το 1974 με ένα μαγικό ραδιοκασετττόφωνό ΝΕΚ αγωνιζόμουν να μάθω τα κόλπα όλα των συχνοτήτών. Έτσι με τον καιρό καταφερά στα MW να πκιάννω Ελλάδα σταθμό Ρόδου ή φωνή της Ελλάδός. Το πρώτο τραγούδι που άκουσα ήταν το "Γεια σου χαρά σου Βενετιά" με τον Νίκο Ξυλούρη. Από τότε είναι το αναλγητικό μου. Όποτε με πάρουν στο κατόπιν το αναζητώ. Μέρες ραδιοφώνου κυπριακές και ονειρικά Ελληνικές. Η Ελλάδα για μα ς ήταν και ο έρωτας του Παλληκαρίδη με τη Λία, τα γράμματα του εκείνα τα γεμάτα ομορφιά. ΕΛΛΆΔΑ ΉΤΑΝ Η Κρήτη που τα καταφερέ και καμμιά προπαγάνδα δεν βαρτηκέ να κάμει τους Ρωμιους της Κρήτης σπαρτούς όπως στην Κύπρο οπου χιλιάδες σελίδες και σχεδιασμοί από την πρώτη απογραφή του 19ου αιώνα με τα απόρρητα παραρτήματα περι λινοβαμβάκων. Ένα λάο Ομηρικό όπως τον ιχνογράφησε και ο Σεφέρης τον πήραν στο κατόπιν να τον τρελλάνουν. Γι αυτό από παιδί με συγκινούσε η κρητική φωνή της λεβεντιάς που ξηγηθηκε αντρικιά με τα λευκά κολλάρα της Ιστορίας......Πάλι μας πηρε αλλού η γραφή. Αχ τα ραδιούθκια εκείνων των έποχών και η μαχη με τους σταθμούς για μιαν ακρόαση ονειρική μες τα παράσιτά.
