Μπήκες στο μαγαζι. Στον πάγκο σε περιμενει τριών ειδων σαλάτα με λάδι ξύδι ή λεμόνι. Λουβάνα μαρούλλι ή ρόκκα. Η καλύτερη για μένα είναι η λουβάνα όλο πράσινο. Καπίρα ζεστή στα κάρβουνά. Ψωμί άλλης έποχης. Κταπόδι σαρακοστιανο στο κάρβουνό με λάδι από βρασμένες ελλιές, μαιτανό και ρίγανη. Κρασί κυπριακό κόκκινο προς παρηγορίαν και υπερβαση των διαψεύσεων.Ελιές μαύρες νέας εσοδιας και γεύσης βασιλικής. Ελιες ,λάδι απο την Φοίτη της Πάφου. Οι ελιές βραζονται τζιαι απλώνουνται στο δώμα τζιαι ύστερα θα παν στο μύλο για λάδι , μαυρόλαδο. Πανακριβό πλέον στις μέρες μας μα στην ταβερνούαν της γειτονιάς το μαυρόλαδόν που απέρριψαν οι Εγγλέζοι χρόνια πριν είναι ζήτημα τιμής και αξιοπρεπείας πρωτινής γεύσης.
Οι διπλανοι να συζητούν για καρκαλαμιες τζιαι λαρτιν που τον Στατόν, παραγγελίαν για τις μεθεόρτιές συνάξεις της ταβέρνας της φτωχολογιάς που τρώει ακόμα καραόλους τζιαι σουπιές τζιαι οκταπόδιν που ψαρεύκει ο ταβερνιάρης μάστρος μεγάλος. Στρατηγός της γεύσης λαλεί ο συμμαθητής μου τριάντα χρόνια πλασιέ στα κοννιάκια τζιαι τα κρασιά της Λεμεσού. Έκατσε κυριολεκτικά σε μαειρκά τζιαι ταβέρνες εκατοστάες τζιαι το κριτήριον του εν αψευτόν.
Η θάλασσα εν σηκώννει ποτόν λαλεί ο διπλανός γιατι το καλαμάριν εν κοντα στους λιμενοβραχιονες, στους βράχους τζιαι μπορεί να πάθει ζήμια η βάρκα σου.
Ακόμα έναν πομηλόριν έφτασέν τραουδα ο ταβερνιάρης. Όλοι όσοι περνούν από τον μερακλήτικό πάγκο έχουν μεράκια και βάσανα. Η ελπίδα στις φτωχογειτονιές είναι το μέλλον του ρωμέικου στην Κύπρο που έχει ακόμη ταυτότητα γεύσεις και αλήθεια. Έναν ποτήριν κρασίν τζιερασμένονβαρεί σιλλιάες λόγια σωτήρων της πολεως και της νησου.
Μπήκες στην ταβέρνα μαγέρικο με γεύσεις της Πάφου τζιαι λαλείς. Αραγεσου έφκειν που κανέναν βιβλίον παλιόν ρωμέικόν τούτος ο βαρκάρης ταβερνιάρης βουνίσιος μάειράς πρωτινός σοφός των λαχανικών των φυτών της γης μας.
Ελπίδαν έχουμεν γισ φως στες γειτονιές που μάχουνται κόμα να ζήσουν τζιαι εν επροσκυνήσαν....Αντέχουν κόμα οι ρίζες....
