Στις 28 Οκτωβρίου του 1980 ένας χωρκάτης που τον Άην Γιάννην περιοχή Χαράκη παρέλαυνέ παραστάτης της σημαίας του Αθηναιδείου Στ Γυμνασίου. Πλάι στον Θεόδωρό Κυπριανου και τον Κωνσταντίνο Γιαννούδη. Μπροστά ήταν η Ιφιγένεία η Μαργαρίτα η Σωτηρούλα η Έλενα . Μπορεί κάποιόν να ξεχνώ. Ήταν μια όμορφη παρέλαση. Στις πρόβες και τις μετά μπάντας περιφορές και παρελάσεις εξασκήσεως στους περιξ δρόμους του Σχολείου. Αρχηγός της μπάντας μια ξανθιά αρχηγός των Οδηγών που εδίδε με τα ξύλα του τυμπάνου εκπληκτικές οδηγίες στις όποίες πειθαρχούσαν όλοι όσοι και όσες μετείχαν στην μπάντά την τρομερή του Αθηναιδείου. Έρχονταν από το Λύκειο για να μας βοήθήσουν και εμάς να έχουμε ρυθμό.
Η παρέλαση ξεκινούσε από το ύψός της Αγίας Ζώνης λίγό πιο κάτω. Επίσημά ξεκινούσαμε πιο πάνω από το Παλλάς το σινεμά. Στα δεκαπέντε μας χρόνια εισερχόμαστε στον κόσμό των εορτασμών, των επισήμων, αλλά και του απλού λαου που μας χειροκροτούσε ειλικρινά και ήξερέ ακόμη να λέεί Οχι σε πολλές παγίδες ζώντας απλά. Νομίζω πως εδώ υπέγραψά τα πρώτα προτόκολλά συνεργασίας με τον κατόπιν ακριβό μου φίλον Θεόδωρόν Κυπριανού . Με τις κορούδες θα ζούσαμε μαζί την ευγενή άμιλλά του Λυκείου και θα συζητούσαμε ώρες επί παντός επιστητού όταν βεβαίως δεν κάμναμέν πελλάρες με τα ποδήλατα ,δεν αστειεύάμε τις διαβαστερές του Κλασσικού και όταν κλείναμε με το Γιαννακό και τον Χατζηπετρη το συνεργείο διευκολύνσεων στα σιδερένια χαμηλά παράθυρά.
Όλοι και όλες που παρέλασαν εκείνη τη συννεφιασμένη μέρα του Οκτώβρη με το Αθηναίδειο. Πάνω από πενήντα . Ήταν ντυμένοι κτενισμένοι καλοσιδερωμένοι. Όμορφές ,σοβαρές και στα αρχοντικά τους χαμόγελα ,σε μια Λεμεσό γαλανόλευκή και αισιόδοξη στα δύσκολά της προσφυγιάς.
Νομίζούμε ακόμη πως μας τακτοποιούν τις γραβάτές οι απαιτητικές του Αθηναίδείου. Πάντα καλύτερές στην αισθήτική. Σταθού βρε να σου τακτοποιήσω την γραββάτα. Α έτσι, τωρά είσαι εντάξει κύριος.
Τι να κάμω στους προσκόπους επαρέλαυνά χωρίς γραβάτες. Αμαν έσεις του Γ4 πάντά επεισοδιακοί.
Εν έτει 1980 ένα Γυμνάσιο αρχοντικό παρέλαυνε με ομορφιά τιμώντας τον έρωτα ελευθερίας των Ελλήνων και δικαιώνοντας όσους το πλούτίσαν με δυο κύκλούς δίδοντας εξαιρετή παιδεία σε μας της φτώχειάς και της Προσφυγιάς.
Άραγε σου εκαταφέραμεν τα καλλύττερα που το Λανίτειο τζείνόν τον Οκτώβρήν.Που ξέρεις
είχαμεν πάντα τζι εμείς της Δωδεκανήσου μιαν αρκοντιάν....
