ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ... ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ…
Από παλιά σημειωνα πως.εΙμαστε σε κατάσταση εκτακτου αναγκης.
Και πως οι ώρες και οι ημέρες αυτές δεν είναι για τις οποίες ατζέντες.Προβληματιζόμουν για την τακτικη πολλών πρωταγωνιστων της Εκπαιδευσης σε μια θεωρητικη ,πολυφωνικη, μυδραλιοβόληση. Τόνιζα τότε πως η εμμονη μας να έχουμε συνεχώς παρεμβαση στα πράγματα οδηγει και σε συγχηση και αχειαστες συγκρουσεις.
Επεμενα τοτε επιμενω και τωρα για την ανάγκη συννομης λειτουργίας των κοινωνικων συνολων και του Υπουργειου Παιδειας
Βέβαια αυτό δεν αναιρει την βασικη αρχή...Οι ακροτητες από όπου και αν προέρχονται δεν βοηθούν..
Όπως και.το φορτικα συνέχες φιλοκατηγορο πνεύμα δεν βοηθά.
Πρακτικες προτασεις χρειάζονται.
Τόνιζα .πως εποικοδομητικον σε εκεινη τη χρονική συγκυρια ηταν η συνεννοηση θεσμικα.και.η συνεργασια Υπουργειου Παιδειας και Εκπαιδευτικων Οργανωσεων πάρα τα οποία λάθη .
Εν μέσω μαχης για τον λαον μας επιβάλλεται και τώρα να υπαρξουν πυλωνες συνεννόησης και συνεργασιας.Το κεντρικο επιτελειο του Υπουργείου Παιδειας είναι αναγκη να συνομιλήσει με την περιφερεια, τις Επαρχιες, για να εχει εικόνα των δεδομένων και των προβλημάτων κατά παντου της Κύπρου.
Ολα αυτα τα δέκα χρόνια εγιναν πολλά από τις σχολικες μονάδες και τους εκπαιδευτικούς.Θεωρώ πως ήταν εκπαιιδευτικά ωφέλιμα παρα τις τυχον αστοχίες. Τώρα μετά τον αιφνιδιασμό της πανδημιας είναι ανάγκη να γίνουμε πιο πρακτικοι, περισσότερο ανήσυχοι για την ευημερία και την ψυχική ισορροπία των παιδιών και των εφήβων,Αυτό προυποθέτει μια μινιμουμ συναινεση και μια καλή ανησυχία πέρα από τις μεγάλες ηλεκτρονικες εκστρατείες που κατά την ταπεινη μου γνώμη ηταν μονοσήμαντη αποκριση στις πολλές προκλήσεις του κλ των σχολείων.
Και τώρα τι. Με τη νέα κυβέρνηση και το νεον Πρόεδρον....
Μα τι άλλο. Δημιουργικος πρακτικος διάλογος. Εξοδος από την μονομερη θέαση των πραγμάτων από την Λευκωσια και το διοικητικό κέντρο. Συνομιλία με τις επαρχίες, τις γειτονιες ,τις φτωχογειτονιές, τα χωριά και τα φτωχα χωριά. Συνομιλία και ευρεση λύσεων για τα παιδια και τους εφήβους που δεν εχουν τα στοιχειωδη ,δεν εχουν τι και πως θα σιτιστουν επαρκώς.
Εχουμε καιρους για μεγάλες εριδες.Τωρα να αναψουμε κερια στο σκοτάδι.Να ανοιξουμε τα παραθυρα να εισέλθει φως ελπίδας
Για να γίνει αυτό χρειάζεται ευελιξία γιατι οι συνθηκες διαφέρουν και τα προβλήματα χρηζουν αλλή ιεραρχηση κατά τόπο και περισταση.
Φως ομως κατά παντού στην εκπαιδευση. Απλότητα ,εγνοια και αγάπη εχουν τα παιδια αυτή την περιοδο. Και φωτεινο προσανατολισμό ολοι οι εργατες της εκπαιδευσης. Απο κορυφης εως εμου του εσχάτου.
