ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΡΕΤΗΣ
Με την λιαν αγαπητη αδερφή εν Χριστω κατα κοσμον Ηλιανα Παπαπολυβιου κατόπιν σεβαστην και εναρετην μοναχην και Ηγουμενη Ιουστινη γνωριστηκαμε το έτος 1991 όταν ο αγαπητος αδερφος της Πετρος μου απεστειλε από το Λονδίνο ένα τευχος του περιοδικου Ενημέρωσις στο οποίο είχα συνεργαστει με ένα κείμενο για την Άνοιξη του 1990 στο Οδοφραγμα του Λήδρα Παλας.Μετα συμμετειχαμε σε διάφορες πρωτοβουλίες αντικατοχικες και συναντιομαστε σποραδικα στην εκστρατεια στηριξης της Βορειου Ηπειρου και πολύ συχνα στις Ομάδες Πρωτοβουλίες Δάσκαλων που κατόπιν οδηγησαν στην ιδρυση της Α.κι.Δα
Κατοπινα συνεργαστηκε από τα πρώτα βήματα της ΑΚΙΔΑ όπου ξεχωρίζε για την ωριμοτητα και την ευθυκρισια της.Ηταν μαζί μας δραστηριο ΣΤΕΛΕΧΟΣ στη Λευκωσία και στις τάξεις της ΑΚΙΔΑ Κερυνειας και παρουσα στο Διοικητικον Συμβουλιον της Κίνηση όπου πολύ μας στηριξε η σόφια της.Μετα τον Μα ι ο του 1993 εξελεγει Γενικη Αντιπροσωπος της ΠΟΕΔ Κερυνειας και μας παρασταθηκε στα πρώτα δύσκολα χρόνια με τη σόφια και την ανθρωπογνωσια της στην πρώτη εκπροσωπηση μας στις Παγκυπριες Συνδιασκεψεις.Σταθερο μέλος της ομάδας των πρώτων δεκαέξι γενικών αντιπροσωπων που είχαν πρωτοεκλεγει με την Ανεξάρτητη Κίνηση Δάσκαλων.
Η ΑΓΑΠΗΤΗ Ηλιανα ανηκε στην αγαθη εκεινην μεριδά νεων ΠΑΙΔΙΩΝ.που αγαπουσαν την Εκκλησία του Χριστου και μετειχαν εξυπαρχης στο ελπιδοφορο εκεινον εγχειρημα της ΑΚΙΔΑ προσδιδοντας μιαν στιβαροτητα και μια θυσιαστικοτητα στην όλη προσπάθεια.Υπηρξε Χριστιανη της ζωτικης παρουσιάς και αντιπροτασης.Βιωνε τον Κύριο εν ελευθερία και είχεν την χαρά των εκλεκτων τεκνων.
Όπως πολλοί από μας τότε στα ετη της νεοτητος και του ενθουσιασμου αναζητουσε το όντως αληθες και πορευτηκε σε μια αναζητηση του Χριστου και της όντως ζωής που την οδήγησε στη Θεολογια και τέλος στο αγγελικο μοναχικό σχήμα.
Δεν θα ξεχάσω τα τηλεφωνηματα της όταν συναντηθηκε με τον Αρχιμανδριτη Συμεων ,ΠΑΤΕΡΑΝ εκλεκτον και στήριγμα πολλών από μας από το 1990, εις την Μόνη του Αγίου Γεωργιου Μαυροβουνιου.
Η συνάντηση αυτή αποτέλεσεν εναν νεον ξεκινημαν,μιαν παράδοσην στον Χριστον και την Ορθοδοξην Θεολογιαν που πλέον θα την σπουδαζεν με ζηλον ατοφιον.
Στις συναντησεις μας μετά την απόφαση της και την είσοδο στην ευλογημενην χωρειαν των μοναζουσων ητο ευχαρης, καταδεκτικη και αγωνιστικη όπως την ήξεραμεν.Μονον που κομιζεν πλέον περσοτερο το άλλον Φως της Χαριτος.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΧΗΝ ΙΟΥΣΤΙΝΗ - ΓΡΑΦΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΤΩΧΙΚΗ
Στις συναντησεις μας μετά την απόφαση της και την είσοδον στην ευλογημενην χωρειαν των μοναζουσων ητο ευχαρης, καταδεκτικη και αγωνιστικη όπως την ήξερα μεν.Μονον που κομιζεν πλέον περσοτερο το άλλον Φως της Χαριτος.
Σε στιγμές οριακες του βιου ημων τα τελευταία ετη όταν έτυχε να συζητησουμεν δυσκολίες και αναπαντεχα του κόσμου τούτου και το τρεπτον των ανθρώπων με εξεπληξεν με την ακριβην της γνώσην και κατανόησην της ανθρώπινης περιπέτειας εν τω κόσμω ιδιαίτερως αν ο άνθρωπος έστω και κατ' ολιγον αγαπά τον Χριστον
ΜΟΝΑΧΗ πλέον στο Μοναστηριν του Αγίου Νικολαου της Ορουντας ηργασθει με ζηλον ακαταβλητον και καρποφορον.
Πέρα από την θαυμαστην αναγεννησην της Μονής συνεβαλε στην αναδειξη και την είσοδον στην ζωήν των Κυπριων του θαυμαστου Οσιομαρτυρος Φιλουμενου του εξ Ορουντος νεομαρτυρος και θαυματουργου
Εις μιαν τυχαίαν συνάντησην εις Λευκωσία.Μαλλον δώρον της προνοιας του Κυριου μας.Ηταν μαζί με μιαν άλλην αδερφήν δια εξωτερικας εργασίας της Μονής.Εσταθει κάτω από έναν δεντρόν και ως αδέρφια και με φιλία παλαιαν εν διαλογω τα ειπαμε όπως τότε εις τα χρόνια της νεοτητος ημων Με απλοτηταν.μου ανακοινωσεν τα της ασθενειας της και χωρίς τον φοβον και με το γνωστό χαμόγελο μου είπεν την αγαπημένη της φράση.Το.παλευουμεν...
Γνωστής και των δικών μου δοκιμασιων με φωτεινό τρόπον με ενουθετησεν πρακτικω τω τρόπω.Περι δε της σχέσεως με ανθρώπους που μας πληγωνουν ητο φωτεινό απλή και φιλαληθης οριζοντας τον κατά Θεόν δρόμον και ημων των πληγωμενων του βιου της δυσκολου Κυπριακής πραγματικοτητος
Είναι αλήθεια εδραιωμενη στην συνείδηση του λαού το γεγονός οτι εργαζόμενη αοκνως επεδειξε αγαπην εις τα πονεμενα τεκνα του Θεού και ηγαπηθει από τους ανθρώπους των γύρω κοινότητων και από την Κύπρον ολην
Εις την πορεία της πέρα από τον οικειον Μητροπολιτη εστηριξαν ιδιαίτερως δύο πυλωνες τους οποίους περίεγραψεν και εξεφρασεν ευχαριστιες στον λόγον της επί τη αναληψει της ηγουμενιας το έτος 2015.
"Στον Γέροντά μας, Αρχιμανδρίτη Συμεών, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου, γιατί η αγαπώσα καρδία του προσπαθεί να μάθει κι εμάς να αγαπούμε. Να αγαπούμε τον Θεό, να αγαπούμε τον ελάχιστο αδελφό, τις ιερές εικόνες, τα ταπεινά ξωκκλήσια, τον παλαιό κόσμο της Κύπρου και όλα όσα έχει ο ίδιος στη δική του καρδιά.
Τους κατά σάρκα γονείς μου, πατέρα Πολύβιο και πρεσβυτέρα Κυριακή, όχι μόνο για όσα μου προσέφεραν παιδιόθεν, αλλά, κυρίως, γιατί η συνεχής παρουσία τους στη Μονή υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει βοήθεια ..."
