ΜΝΗΜΗ ΑΝΤΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΛΑΣΚΟΥ μαστόρου και βαφέα και διδασκάλου ημών
Τα μολύβια ήταν μέρος της ζωής μας προτού πάμε σχολείο.Τότε δεν υπήρχαν νηπιαγωγεία στου χαράκη μόνον Νηπιαγωγείον της αυλής της γειτονιάς τζιαι της χωράφας.
Απλά στο τεράστιόν Βαφείον Αυτοκινήτων της γειτονιάς με την μεγάλην ταπέλλαν ψηλά ΒΑΦΕΙΟΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΛΑΣΚΟΣ υπήρχαν προχειρα μολύφκια τζιαι χρώματα των μαστόρων οπότε με τον Αντώνην εκάμναμεν διάφορες τέγνες πας τα χαρκιά . Κάποτε εδοκιμάζαμεν τζιαι με τες πογιάες άμαν εν είσιεν πολλούς στο πογιατζίδικόν.Αν ήταν μόνος του ο μάστρε Αντρέας ο Βλάσκος άφηννέν μας να κάμνουμεν διάφορα χρωματικά και μαστορικά πειράματα.Επεμενεν μόνον να προσέχουμεν που τον κομπρεσόρον τζιαι την πιστόλαν.
Απέναντι που το Καράς έτσι το λαλούσαμεν τότε στη γλώσσαν της χωράφας του Καθητζιώτη υπήρχαν ακινητοποιημένα τέσσερα ή πέντα παλαιά αυτοκίνητα περικαλλή με ποικίλες πολυθρόνες και μηχανικές διατάξεις .Μηχανές ομπρός μηχανήν πίσω .Ταχύτητές στο τιμόνιν ή κανονικές κουμπιά πολλά για τραφικέ ιτορ φώτα αναπτήραν .Άμαν εβαρκούμστεν τες μαστορκες επκιάνναμεν πόναν υζιαι εξεκινούσαμεν για Βαρώσιν Τζερύνειαν Βαρώσιν.Η μανία μας ήταν ο Απόστολός Αντρέας.Για κάποιον λόγον σοβαρόν εξέραμεν που θκυο τριών χρονών πως το μεαλλύτερον παναήριν της Κύπρου ήτουν του Αποστόλου Αντρέα.
Ηταν ο τζιαιρός που τα όνειρά ήτουν μούχτιν ....
