Εργαζόμενος εδώ και τρία περίπου ετη συστήματικα στην παρακολουθηση των ανθρωπιστικών δικτύων αντιμετωπίζωντας μια σειρά από ερωτηματα επιχειρω να τα καταγραψω έστω και ακροθιγως.
1. Είναι άραγε αντιληπτο στους άπλους πολίτες του Δυτικού κόσμου το γεγονός της οριακής επιβίωσης εκατομμυρίων στην Αφρική την Ασία και την Αμερικάνικη Ηπειρο από τις παρεμβασεις τοπικων και διεθνων ανθρωπιστικών ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ και εθελοντικων πρωτοβουλίων;
2.Ποσο έχει κατανοησει στο πλάτυ κοινό του Δυτικου ονομαζομενου κόσμου τι πολυτιμη συνεισφορα στην επιβίωση λαών ολοκληρων αν οι γιγαντιαιες εταιρίες παρεδιδαν ένα ελάχιστο δέκα τοις εκατον της ακραίας κερδοσκοπιας τους στον υποβαθμισμενο βιοτικα λαό της χώρας που της παρέχει το χρυσό η ολόκληρη της την παραγωγη κακαο η διαμαντιων;
3. Έχουμε κατανοησει γιατί ο Ερυθρός Σταυροςτονιζει συνεχώς και ΕΠΙΜΕΝΕΙ ότι τα αυτόνομα οπλικά συστήματα επιλέγουν και εφαρμόζουν δύναμη σε στόχους χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Μετά την αρχική ενεργοποίηση ή εκτόξευση από ένα άτομο, ένα αυτόνομο οπλικό σύστημα αυτοεκκινεί ή πυροδοτεί ένα χτύπημα ως απόκριση σε πληροφορίες από το περιβάλλον που λαμβάνονται μέσω αισθητήρων και με βάση ένα γενικευμένο "προφίλ στόχου". Αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης δεν επιλέγει, ούτε καν γνωρίζει, τους συγκεκριμένους στόχους και τον ακριβή χρονισμό και/ή τη θέση των εφαρμογών δύναμης που προκύπτουν;
Χρόνια τωρά ουτιδανος στα ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑ δίκτυα του τόπου μας δεκτης αλλά και φτωχός παροχος στηριξης έχω νιώσει πόσο σημαντικό ήταν και είναι στις γειτονιές και στα χωρκά μας ένα κομμάτι ψωμί,ένα σακκι αλευρι.Ποσο πολυτιμη είναι η ανθρώπινη ύπαρξη για να την παίζουν οι ισχυροί της Γης στα ζαρια των συμφέροντα και του τυφλου πλουτισμου.
