Πλήθος κλαδων και φυλλων ελαιας στον περιβολον του ναου μας.Ο λαός του Κυριου πλούσιοι, πενητες και νεοφτωχοι με τα μαξιλαρκα των ελλιων τους, των ωραιων πρασινων φυλλων που τους εμορφους ελαιωνες μας.
Κυριακή των Βαιων. Με την ολορθη εμορφη πραγματικοτητα και τις αναμνήσεις άπλων παιδιων που μεγαλώσαν προωρως μετά την Εισβολή.Και συχνά το ποκουμπιν τους δεν ήταν άλλον από τον Ναζωραιο των σχολικων διηγησεων.Τον Χριστον και την Παναγια της Εκκλησίας του χωρκού ,της γειτονιάς τους.
Ένας λαός άλλος ο Εβρα ι κος που περιμενε μεσσια με φαλαγγες νικηφόρες πολεμικες υποδεχοταν τον ταπεινό Σωτήρα στην Ιερουσαλημ μετά βαιων και κλαδων.Κι όμως σε λιγοτερο από επτα ημέρες θα Τον σταυρωνε συνοδοιπορωντας με τους Γραμματεις, τους Φαρισσαιους και τους Ρωμαιους κοσμοκρατορες.
Κυριακή της Ελιάς και με τα φύλλα πράσινα στο χέρια ενθυμησην ποιουμεν των παππογονικων μας,της καλης αγκαλης,του καλου λιμενος εκεινων των ανθισμένων ημερών μιας Μεγάλης Εβδομαδος με φτηνά παπούτσια,θκυο,τρεις αλλάξιες μα καρδιάν...
Καρδιάν ελπιζουσαν στον Νυμφιον της Εκκλησίαν που θα ρχοταν ταπεινα την νύχτα να σκουπισει το δάκρυ των γιαγιαδων,των μαναων μας,των κοριτσιων της Κύπρου ούλλης μα τζιαι των παλαιων πονεμενων μιας νησου μες του αλυσους....
Της Ελιάς τοτες εις το χωρκόν ήρτεν ένας παπάς φωτεινός τζιαι εν είμαστεν ποιον αλειτουρκητοι τζι αλιβανιστοι των ορεων τζιαι των λαονιων
