Lun, Nov 25, 2024

ΕΛΕΝΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΕΛΕΝΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ  ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ήταν τότε που οι μεγαλυτεροι ημων πήραν καραβια,τραινα,φορτηγό κι αεροπλάνα και φτασαν στο Παρισί,το Μοντπελιε,τη Λυων. Αλλοι σφουγγαριζαν μπιστρο,άλλοι εβγαζαν βαρδιες στα περίπτερα. Οι σκληροτεροι ,οι δυνατοι λαντζα και εργοταξιο για να σπουδάζουν μετά την εισβολή. Να φύγουν μακρυά . Ξεκινησαν από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή την Πατρα και καταληξαν στη Γαλλία για μεταπτυχιακό διδακτορικα,εργαστήριο και ζωγράφιες, γλυπτά.

Τους γνωρίσα στα χρόνια του ενενηντα όταν σχεδόν τριάντα η και περσοτερο επεστρεφαν οριστικα η κατά περιόδους στην Λευκωσία των φυλακιων που πότε δεν μπορεσαν να ξεχασουν κι ας τους πονεσε και πληγωσε τοσο.

Ένα βράδυ αργά εισβαλλει στους Συμη δυτικά της Πυλης Αμμοχωστου μια ανταρτισσα ομιλητικη με κάτι πρωτινον σ όλα της. Η Ελένη.Μου την συστησαν. Την θυμηθηκα. Η αθλήτρια ζωγράφος με την εκπληκτικη εκεινην συνέντευξη στην Επικαιρη,την εφημερίδα που όλοι οι ανταρτες αγαπουσαμε και στηριξαμε όσο άντεχα με και όσο γραφαμε.

Από τότε την συναντουσα στη Χώρα ,στα γραπτα ,τις συνεντεύξεις της. Αλωνα τρέξιμο ,ζωγραφική και η ευγνωμοσυνη στον Αντωνη Παπαδοπουλο τ αδερφιν του Γρηγόρη μας που επέμενε να φυγει στην Αθήνα ως κορυφαια αθλήτρια και τη βοηθήσε στο μεγάλο εκεινο άλμα που την οδήγησε σε μεγάλες κατακτησεις σε πολλούς στιβους.

Πάντα είχε κάτι να διηγηθει να ιστορησει. Παντα τα κορίτσια των χωριών λένε ιστορίες.Αγαπουν και γελούν αλλοκοσμικα.

Είχε μια σχέση ερωτικη με το τρέξιμο τον αγώνα,τη νικη τη χαρά. Αγαπουσε τον τόπον,τα δέντρα,το χώμα το τοπίο,τις μυρουθκιεςτους ανθρώπους των χωριών τις γυναίκες της Αλωνας τη μάνα της ξεχωριστά.

Απο εκεινες τις επιστροφες από τη Γαλλία η επιστροφη της Ελενης ητο φρονω η πλέον φωτεινη,η πλέον ριζιμια. Διεσωσε το φρονημα του βουνού μες την καρκιάν της. Αντρεια,αφοβη,προσλαμβανουσα το συγχρονο χωρίς να αρνηθει το θεμελιωδες το όντως αλήθες.
Για κάποιον λογον οι αληθευοντες χορεύκουν με έναν τρόπο ολον χαραν και καημον.
Οταν φεύκουν οι ολιγον μιαλλυτεροι οι ολιγον μιαλλυτερες μας π ανοίξαν δρόμους να δούμε φως ο,τι να γράψεις εν καμός. Καμος ρωμε ι κος πρωτινος...

Listen Live